No abstract

No abstract

The purpose of this research is to compare the effects of passive recovery and delayed cold water immersion one and three hours after high-intensity intermittent exercise (HIIE) on exercise performance and muscle soreness on the subse- quent day. Eleven male basketball players participated in the study. They followed the recovery methods after high-in- tensity intermittent exercise, including 15 minutes cold water (15 o C) immersion one hour (CWI1) and three hours (CWI3) after HIIE and passive recovery (CON) in a randomized order on a weekly basis. The protocol for HIIE included progres- sive speed 20-metre shuttle sprint interrupted with repetitive jumping in order to induce fatigue. Twenty-four hours after HIIE, a 20-metre shuttle sprint and maximal vertical jump test were conducted to evaluate the effect of each recovery method. Maximal vertical jump height after one and three hours did not differ significantly compared to pre- test values. However, the maximal vertical jump height in the control group was significantly lower than their pre-test value. Also, 24 hours after HIIE, perceived muscle soreness in CWI1 and CWI3 groups was significantly lower than that of the control group. The total distance of the shuttle run did not differ depending on the recovery method used. Cold water immersions one and three hours after HIIE affected maximal vertical jump height and athletes’ perception of pain. However, there were no significant differences in exercise performance between the cold water immersion at one and three hours after HIIE, which might be due to similar physiological responses during both immersion trials.

กายบริหารในน้ำสำหรับผู้สูงอายุเป็นการประยุกต์นำเอาประโยชน์จากคุณสมบัติทางกายภาพของน้ำให้ประสานกับท่าทางการออกกำลังกายแบบกายบริหาร ซึ่งการออกกำลังกายนี้จะส่งผลดีต่อระบบต่างๆของร่างกาย เช่น ระบบกล้ามเนื้อ ระบบกระดูก ระบบการไหลเวียนโลหิต เป็นต้น อีกทั้งยังทำให้ลดแรงกระแทกระหว่างข้อต่อขณะออกกำลังกายอีกด้วย นอกจากประโยชน์ทางด้านร่างกายแล้ว ยังส่งผลดีทางด้านจิตใจของผู้สูงอายุ  เช่น ทำให้เกิดความผ่อนคลายจากความเครียด และยังช่วยให้ความกลัวที่จะเกิดการล้มอันเนื่องจากการออกกำลังกายลดลง และหากมีการออกกำลังกายแบบเป็นกลุ่ม จะช่วยทำให้ผู้สูงอายุมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ซึ่งจะสามารถช่วยลดภาวะสมองเสื่อมและซึมเศร้าได้   โดยการกายบริหารในน้ำจะมีท่าทางที่หลากหลาย ซึ่งแต่ละท่าจะส่งผลต่อกล้ามเนื้อแต่ละส่วนแตกต่างกันไป    ทั้งนี้การทำกายบริหารในน้ำก็ยังคงมีข้อควรระวังหลายประการ เพื่อให้การออกกำลังกายเป็นประโยชน์สูงสุด ผู้สูงอายุควรอยู่ภายใต้การดูแลและคำแนะนำในการทำกายบริหารจากผู้เชี่ยวชาญ

This study aims to compare physical performance and psychological status between professional football players with no history of ankle sprain and those with recurrent ankle sprains. The participants in this study included 40 male professional football players from 6 football clubs in Thailand. Participants were classified into two groups, those with no history of ankle sprain (control) and those with recurrent ankle sprains, with 20 participants in each group. All participants were asked to perform four physical performance tests, namely, the weight bearing lunge test, star excursion balance test, vertical jump test, and Illinois agility test; and to complete two psychological questionnaires, assessing anxiety and burnout. The physical test results showed that the posteromedial direction in the star excursion balance test was significantly lower in the recurrent ankle sprain group compared to the control (p<0.05). There were no differences in anterior and posterolateral directions. In addition, there were no significant differences in weight bearing lunge, vertical jump, and Illinois agility between the groups. The results of the psychological questionnaires showed a significant difference in terms of the achievement dimension of burnout between the groups (p<0.05), while in other psychological parameters there was no difference. The difference was partially achieved, only in two tests, while in others there was no difference at all. Therefore, in accordance with the achieved results, the coach and rehabilitation team should raise awareness and include treatment programs to help athletes avoid physical and mental problems associated with recurring ankle injuries.