Inicjowanie budowy klastrów jest od szeregu lat w krajach Unii Europejskiej wiodącą ideą aktywizacji regionalnej. Za najbardziej preferowany dotąd model tej polityki w krajach Unii Europejskiej można uznać koncepcję tzw. polityki rozwoju w oparciu o klastry (cluster-based policy). W myśl tej koncepcji klastry stają się narzędziem wsparcia i aktywizacji rozwoju regionalnego. Istnieje jednak szereg barier związanych z tą polityką, stawiających pod znakiem zapytania jej dalsze stosowanie. W tym kontekście przeanalizowana zostanie nowa koncepcja polityki regionalnej -tzw. polityka ukierunkowana terytorialnie (place-based policy). Celem artykułu jest porównanie obu tych koncepcji, biorąc pod uwagę ich mechanizmy, a także przedstawienie charakteru barier występujących w realizowanej dotąd polityce klastrowej i argumenty przemawiające za jej przemodelowaniem.Słowa kluczowe: klastry, polityka regionalna, obszar, polityka ukierunkowana terytorialnie, polityka rozwoju w oparciu o klastry.Summary: Initiation of cluster structures has been the leading idea of regional activation in the European Union for the past years, as it leads to the process, product and organizational innovation. The concept of the so-called place-based policy can be considered as the most preferred model of this policy in the European Union. According to this concept, clusters are becoming a tool of support and activation of regional development and release their natural entrepreneurship. There is, however, a number of barriers related to this policy that question its further application. In this context, attention should be directed to the new concept of regional policy that is the place-based policy. The aim of the paper is to compare both of these concepts. The author takes into account their mechanisms, presents the nature of barriers existing in the policy pursued so far and provides arguments for its remodeling.