Cel badań. Celem niniejszego artykułu było przedstawienie metody EEGBiofeedback oraz jej wpływu na efekty szkolne uczniów. Praca przedstawia ilościowe i jakościowe analizy uzyskanych danych. Metoda badań. W badaniu wzięło udział sześciu uczniów w wieku od 9 do 15 lat. Osoby badane charakteryzowały się trudnościami szkolnymi w postaci problemów z koncentracją uwagi, pamięcią i obniżonych ocen. Osoby badane uczestniczyły w treningach metodą EEGBiofeedback. W pracy zastosowano Test d2 w celu pomiaru poziomu koncentracji uwagi oraz wywiad i obserwację psychologiczną. Wnioski. Zaobserwowano znaczną poprawę w pracy szkolnej u uczniów korzystających z treningów EEGBiofeedback, przejawiającą się w uzyskiwaniu wyższych ocen. Uzyskane wyniki Testem d2 mierzącym takie parametry jak: szybkość i dokładność pracy oraz zdolność koncentracji potwierdziły efektywność treningów EEGbiofeedback u badanych osób. Metoda EEGBiofeedback jest wielowymiarową metodą, umożliwiającą oddziaływanie na zdrowie fizyczne i psychiczne jednostki, dzięki czemu możliwe jest inicjowanie i utrwalanie istotnych i pozytywnych zmian w jej dotychczasowym funkcjonowaniu. Mając na uwadze zastosowanie omawianej metody EEGBiofeedback, należy wskazać na szeroki wachlarz możliwości jej skuteczności. Po pierwsze, jest ona wykorzystywana przy okazji terapii pedagogicznej, której celem jest podniesienie zdolności i efektywności osiągnięć szkolnych, redukcji problemów koncentracji, uczenia się, stresu szkolnego. Po drugie, metoda EEGBiofeedback może być wykorzystywana w celach treningowych u osób zdrowych w celu poprawy funkcjonowania w życiu codziennym oraz zwiększeniu efektywności i sprawności umysłowej.

For patients with type 1 diabetes, sense of coherence (SOC), locus of control (LOC) and depression symptoms seem to be important variables in the context of compliance with a treatment regimen. The aim of this article is to describe the functioning of adolescents with type 1 diabetes—to define the common features and differentiating characteristics of the clinical group in comparison with the control group in terms of SOC, LOC and symptoms of depression. The other aim is to check whether LOC mediates the relationship between SOC and depression symptoms in the diabetics group. The study involved 100 adolescents aged 13–17. The clinical group contained adolescents with type 1 diabetes while the control group featured adolescents without diabetes. Antonovsky’s Sense of Coherence Scale (SOC-29), the Locus of Control Questionnaire (LOCQ) by Krasowicz and Kurzyp-Wojnarska and the Children’s Depression Inventory (CDI) by Kovacs were used. The groups did not differ in their SOC level but varied in the level of depression symptoms and LOC. The clinical and control groups had undetermined and external LOC, respectively. Diabetics also had a lower level of depression symptoms. SOC correlated positively with LOC and negatively with depression symptoms. Additionally, within the clinical group, LOC mediated the relationship between SOC and symptoms of depression. Determining the level of key health variables in type 1 diabetics is important in educating them how to manage their disease. With regard to adolescents without diabetes, the results confirm the need to intensify activities aimed at monitoring their mental state.