Powszechnie wiadomo, że szumy uszne to złożony problem oraz wyzwanie zarówno dla otolaryngologów, jak i dla audiologów. Szumy uszne (ang. tinnitus) definiuje się jako nieprzyjemne zjawiska dźwiękowe (odczuwane jako szmery, syczenie, gwizdanie oraz inne dźwięki, występujące stale lub z przerwami) rejestrowane przez pacjenta przy nieobecności bodźca dźwiękowego w otoczeniu. Z danych polskich wynika, że 20% osób dorosłych przynajmniej raz w życiu odczuwało szumy uszne trwające dłużej niż 5 minut, podczas gdy prawie 5% zgłasza ich stałe występowanie. Niestety nie ma obiektywnych metod pomiaru szumów usznych, a diagnoza jest stawiana na podstawie wywiadu lekarskiego oraz po przeprowadzeniu panelu testów audiologicznych. Po wykluczeniu choroby organicznej standardem opieki jest terapia dźwiękiem (za pomocą zarówno aparatów słuchowych, jak i generatorów dźwięku) oraz terapia relaksacyjna, terapia poznawczo-behawioralna (CBT) lub połączenie obu wyżej wymienionych.