The Eastern Pontides (EP), which is the under transpressional deformation zone, is an active mountain belt that has been rising rapidly since the Cenozoic era because of the Arabian-Eurasian convergence. Morphometric studies have been performed to investigate the tectonic activity of this region and better understand the characteristics of the faults geomorphologically; the faults control the mountain fronts in the drainage basin of the EP. The results show the Hypsometric Curve (HC)-Hypsometric Integral (0.37-HI-0.67), Basin-Shaped Analysis (1.2-B s-7), Valley-Floor-Width to Height-Ratio (0.4-V f-1.2) and Asymmetry Factor (35-AF-81) applied to 46 drainage basins together with 9 tectonically controlled geomorphic indices (1.2-S mf-1.5) and a Stream Length Gradient (30-S L-120) indicate that the EP is tectonically active, and when the areas are evaluated according to S mf and V f analyses, the tectonic level is relatively high. According to our conceptual model for the uplifting of the EP, with respect to field studies and morphometric analysis, (i) the EP is the active deformation zone and has a "push-up" geometry in conjunction with the North Anatolian Fault; (ii) the EP is progressively uplifting at a rate of more than 0.5 mm/yr in along with the thrust faults of the Black Sea Fault (BSF) and Borjomi-Kazbegi Fault (BKF).

No abstract

No abstract

No abstract

Avrasya levhalarının yakınlaşmasından dolayı sıkışmalı fay geçişi (transpressional) içerisinde, 0,5 mm'den fazla bir hızla "push-up" geometrisiyle yükselen aktif bir dağ kuşağıdır. Söz konusu yükselim, Karadeniz'e cephe dağ önlerinde ilk kez bu çalışmada haritalanan ara aşmalı (en échelon) geometrili eğim/verev atımlı normal fay segmentleri tarafından karşılanmaktadır. Yaklaşık 65 km uzunluğunda ve 1 km genişliğinde 9 farklı parçadan oluşan Güneydoğu Karadeniz Fay zonu boyunca yapılan kinematik çalışmalarda eğim açıları 60 o-90 o ve kayma açıları (rake) 32 o-90 o arasında değişen ve sahil kesimindeki dağ önlerini denetleyen çok sayıda fay düzlemi ölçülmüştür. Bu çalışmada varılan sonuçlar, (i) Doğu Pontidler'in kıyı şeridinde gözlenen bu faylanma, başlangıçta σ1'in yatay konumlu olduğu sıkışmalı bir ortamda oluşan bindirme fayı ve ters bileşenli doğrultu atımlı faylar nedeniyle kabuk kalınlığını artırdığını ve bunun sonucunda yatayda olan σ1 düşey konuma geçerek eski zayıflık zonlarının normal faylar şeklinde yeniden çalıştığını, (ii) Güneydoğu Karadeniz Fayı olarak tanımlanan bu zayıflık zonunun Kuvaterner'de yüzey faylanmasıyla sonuçlanmış depremler ürettiğini ve bu nedenle Türkiye Diri Fay Haritası'nda "Kuvaterner Fayı" sınıfında değerlendirilmesi gerektiğini göstermektedir.