No abstract

Several studies have shown that caregivers of children (COC) with special needs have their occupational balance (OB) or quality of life (QOL) worsening. However, the OB and QOL of COC with visual impairment are not adequately investigated. Fifty-nine participants who were the primary COC who were diagnosed with either low vision (LV) or blindness completed the study. Occupational Balance Questionerrie Turkish version and the WHO Quality of Life Scale-Short Form Turkish version were applied. The correlation analysis was used to test the correlation between the OB and QOL scores. The Mann-Whitney U used for comparing OB and QOL scores between the COC with LV and blindness. There was a positive correlation between caregivers' OB and QOL (r=0.600; p>0.05). There was no statistically significant difference between OB and QOL of the two groups of caregivers (p>0.05). There are many issues that occupational therapists should support and investigate about this family.

Virtual reality is three dimensional, interactive and fun way in rehabilitation. Its irst known use in rehabilitation published by Max North named as "Virtual Environments and Psychological Disorders" (1994). Virtual reality uses special programmed computers, visual devices and artiicial environments for the clients' rehabilitation. Throughout technological improvements, virtual reality devices changed from therapeutic gloves to augmented reality environments. Virtual reality was being used in diferent rehabilitation professions such as occupational therapy, physical therapy, psychology and so on. In spite of common virtual reality approach of diferent professions, each profession aims diferent outcomes in rehabilitation. Virtual reality in occupational therapy generally focuses on hand and upper extremity functioning, cognitive rehabilitation, mental disorders, etc. Positive efects of virtual reality were mentioned in diferent studies, which are higher motivation than non-simulated environments, active participation of the participants, supporting motor learning, fun environment and risk-free environment. Additionally, virtual reality was told to be used as assessment. This chapter will focus on usage of virtual reality in occupational therapy, history and recent developments, types of virtual reality technologic equipment, pros and cons, usage for pediatric, adult and geriatric people and recent research and articles.

ÖZAmaç: Çalışmamız Hemiparetik Serebral Palsi (HSP) tanısı olan çocukların ve bakım verenlerinin, çocuklara yönelik aktivite tercihlerini ile bu aktivitelerdeki performans ve memnuniyet düzeylerini incelenmek amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: HSP tanısı olan 30 çocuk (12 erkek-18 kız) ve bu çocuklara bakım veren 30 kişi dâhil edildi. Çocukların ve bakım verenlerinin sosyo-demografik bilgileri kaydedildi. Çocuklara ve bakım verenlerine göre çocukların aktivite tercihlerini belirlemek ve bu aktivitelerdeki performans ve memnuniyetlerini ölçmek için Kanada Aktivite Performans Ölçümü (KAPÖ) uygulandı. Sonuçlar: Çalışmaya dâhil edilen 30 çocuğun yaş ortalaması 8,9±3,23 yıl, bakım verenlerin yaş ortalaması 34,7±3,72 yıl olarak bulundu. KAPÖ'ye göre çocukların aktivite tercihleri incelendiğinde performans alanlarına göre dağılımı; %20'si kendine bakım, %56,6'sı oyun/üretkenlik, %23,4'ünün serbest zaman alanında olduğu görüldü. Çocukların performans problemi olan aktivitelerin dağılımı bakım verenlere göre; %46,6'sı kendine bakım, %40'ı oyun/üretkenlik, %13,4'ünün ise serbest zamandır. Çocuklara göre aktivite performansı ortalaması 5,69±2,2, memnuniyeti ortalaması 4,01± 2,45 olarak; bakım verenlere göre ise performansı ortalaması 4,48± 1,35, memnuniyeti ortalaması ise 3,58± 1,75 olarak bulundu. Tartışma: Çocuk ve bakım verenlerden ortak görüş alınarak, performans problemi olan aktivitelerin tespit edilmesi, ergoterapistlerin müdahale yaklaşımları için oldukça önemlidir. Belirlenen aktivitelere yönelik kişi merkezli müdahale yaklaşımlarına da yol göstereceğinden dolayı çocukların aktivite performans ve memnuniyet düzeylerini olumlu yönde katkı sağlanabilir.Anahtar Kelimeler: Serebral palsi; İş uğraşı terapisi; Aktivite; Bakıcılar ABSTRACT Purpose: The aim of the study was the investigation of occupational performance preferences, performance and satisfaction levels of children with hemiparetic cerebral palsy (HCP) both from the child's perspectives and also from their caregiver's. Material and Methods: 30 children with HCP (12 boys-18 girls) and one caregiver of each child (n=30) were included in the study. Socio-demographic information of children and caregivers was recorded. The Canadian Occupational Performance Measure (COPM)was used on them both to determine the occupational preferences of children, and performance and satisfaction levels of those occupations. Results: The average age of the 30 children was 8.9±3.23 years and the average age of 30 caregivers was 34.7±3.72 years. When the activity preferences of children according to COPM were analyzed, the distributions according to performance areas were 20%for selfcare, 56.6%for play/productivity, and 23.4%for leisure. According to the caregivers, the distribution of problematic occupational performance areas was 46.6%for self-care, 40%for play/productivity, and 13.4%for leisure. According to the children, the average of the activity performance level was 5.69±2.2, the satisfaction level was 4.01±2.45 points and according to the caregivers, the average performanc...

Ergoterapi alanında beceri, eğitim ve uygulama yoluyla edinilen performans unsuru olarak tanımlanır. Beceriler, kişilerin ait oldukları topluluğun bir parçası olarak işlev görmesine katkıda bulunur. Ergoterapistler, danışanlara yaşam becerileri eğitimi yoluyla bireyselleştirilmiş hedefler yaratmalarında yardımcı olurlar. Yaşam becerileri eğitimi, çocukların ve ergenlerin hayatın gerekliliklerini karşılamaları amacıyla verilen ve bu bireylerin sosyal, duygusal, davranışsal ve kişilerarası becerilerini geliştirmeyi sağlayan programlardan oluşmaktadır. Yaşam becerileri değerlendirilirken gözlem, görüşmeler, anketler, kontrol listeleri ve standart değerlendirmeler kullanılabilir. Bu değerlendirmelere yönelik birçok standardize test mevcuttur. Yaşam becerileri eğitimi programları; alkol, tütün ve madde kullanımı ve diyabet gibi kronik hastalıklarla başa çıkma amacıyla verilebilmektedir. Bu programlarda bağ kurma, esneklik, öz denetim, öz yeterlilik, pozitif kimlikle birlikte fiziksel, bilişsel, sosyal, duygusal ve davranışsal ve ahlaki yeterliliğe yönelik çalışmalar bulunabilmektedir. Bu eğitim verilirken bilişsel-davranışçı beceri eğitimi teknikleri, didaktik öğretim yöntemleri kullanılmaktadır. Ayrıca kaynaştırma eğitim alan çocuk ve ergenlere daha kolay ulaşabilmek amacıyla bu eğitimin okullarda uygulanması önemlidir.