Wstęp: System implantu ślimakowego poprzez elektrostymulację zakończeń nerwu słuchowego pozwala na przywrócenie percepcji dźwięku u osób z całkowitą lub częściową głuchotą. Z biegiem lat zmianie ulegały nie tylko kryteria kwalifikacji do wszczepienia implantu ślimakowego, lecz także sam proces dopasowania systemu implantu. Początkowo dopasowanie było rozumiane jako ustawienie minimalnych i maksymalnych poziomów stymulacji elektrycznej, jednak postęp technologiczny oraz rosnąca wiedza na temat implantów doprowadziły do zmiany w podejściu do zagadnienia dopasowania tego systemu.Cel: Celem pracy było przedstawienie podstaw teoretycznych dotyczących dopasowania systemu implantu ślimakowego, a tak że analiza zebranych metod jego dopasowania prezentowanych w literaturze. Materiał i metoda:Niniejsza praca powstała na podstawie przeglądu literatury na temat dopasowania systemu implantu śli makowego. Wstępnie do analizy zakwalifikowano 530 pozycji literaturowych. Po selekcji artykułów usunięto duplikaty, pozy cje w językach innych niż polski lub angielski, prace dotyczące strategii kodowania sygnałów wykorzystywanych w procesorach mowy, wyników badań osób korzystających z implantów słuchowych itp. Ostatecznie do przeglądu zakwalifikowano 44 prace.Wyniki: Na postawie analizy zakwalifikowanych do przeglądu artykułów sporządzono zestawienie procedur dopasowania im plantu ślimakowego z uwzględnieniem celu, zakresu działania oraz grupy pacjentów, której dedykowane było dane podejście. Zdaniem około 60% specjalistów proces dopasowania systemu implantu ślimakowego ma charakter peryferyjny, około 20% prezentowanych w niniejszej pracy definicji dotyczy podejścia centralnego, w pozostałych 20% publikacji zostało przedsta wione podejście funkcjonalne.Wnioski: Jak dotąd nie udało się stworzyć jednolitego modelu opieki nad pacjentem implantowanym. Obecnie najbardziej optymalne wydaje się podejście oparte na funkcjonalnym modelu niepełnosprawności, w którym to dopasowanie systemu im plantu ślimakowego rozumiane jest jako zminimalizowanie negatywnych skutków niepełnosprawności słuchowej.

Wstęp: Procesem dopasowania systemu implantu ślimakowego nazywamy ciąg czynności mający na celu zapewnienie kompensacji utraconej funkcji słyszenia u osób z niedosłuchem zmysłowo-nerwowym przy wykorzystaniu systemu implantu ślimakowego.Cel: Przegląd publikacji dotyczących procesu dopasowania systemu implantu ślimakowego oraz analiza częstości występowania metod, technik i urządzeń w nim stosowanych. Materiał i metody:Publikacje uzyskano, korzystając z wyszukiwania elektronicznego, głównie w bazach PubMed oraz Ovid. Posłużono się w tym celu elementami metodologii zaczerpniętej z przeglądów systematycznych.Wyniki: W wyniku wyszukiwania otrzymano 31 publikacji spełniających przyjęte kryteria. Najczęściej wymieniane były pomiary: elektrycznie wywołanego całościowego czynnościowego potencjału nerwu słuchowego, elektrycznie wywołanego odruchu mięśnia strzemiączkowego, impedancji elektrycznej złącza elektroda-neurony, elektrycznie wywołanych potencjałów pnia mózgu, określenie funkcji narastania głośności, testy identyfikacji słów, pomiar progu słyszenia z wykorzystaniem audiometrii w wolnym polu, testy identyfikacji zdań oraz skalowanie głośności. Urządzenia wykorzystane w procesie dopasowania implantu były rzadko opisywane, tylko w przypadku 9 z 31 publikacji.

Współczesne systemy implantów ślimakowych poprzez bezpośrednią stymulację zakończeń nerwu słuchowego zapewniają uzyskanie prawidłowych reakcji akustycznych. Jednak warunkiem poprawnego funkcjonowania implantu jest dokładne zbadanie stymulowanej elektrycznie drogi słuchowej, a następnie odpowiednie -optymalne dla danego pacjenta -ustawienie parametrów stymulacji. W tym celu stosowane są zarówno metody psychoakustyczne, jak i obiektywne. Do niedawna za pomocą metod obiektywnych u użytkowników implantów ślimakowych możliwe było przeprowadzenie pomiarów funkcjonowania zakończeń nerwu słuchowego oraz kolejnych, wyższych pięter drogi słuchowej. Obecnie dzięki rejestracji wywołanych akustycznie potencjałów z nerwu słuchowego możemy badać także aktywność zachowanych komórek słuchowych oraz lepiej poznać mechanizmy funkcjonujące w ślimaku. Słowa kluczowe: implant ślimakowy • pomiary obiektywne drogi słuchowej • częściowa głuchota

Systemy telemetryczne i teleinformatyczne mają szerokie zastosowanie, szczególnie w medycynie. Ośrodki medyczne na całym świecie coraz częściej inwestują w najnowsze technologie, dając możliwość konsultacji i wykonywania badań drogą elektroniczną. Telemedycyna, która opiera się na systemach telemetrycznych i teleinformatycznych, pozwala oszczędzić czas oraz zapewnia nową jakość konsultacji i możliwość szybszego wykrycia schorzeń u pacjentów.Celem pracy był przegląd literatury w celu analizy częstości i celu stosowania poszczególnych metod i technik pod kątem wykorzystania w systemach telemetrycznych i teleinformatycznych. Dokonano przeglądu literatury, zaczynając od znalezienia synonimów oraz definicji telemedycyny.W literaturze opisano korzyści oraz skuteczność metod i technik systemów telemetrycznych i teleinformatycznych, a także jakie systemy telemetryczne i teleinformatyczne są najczęściej stosowane.Stosowanie systemów telemetrycznych i teleinformatycznych w audiologii pozwala na skrócenie czasu dojazdu pacjentów do ośrodka, obniżenie kosztów ponoszonych przez pacjentów, dzięki czemu poprawia się jakość ich życia. Miernikiem przydatności klinicznej metod i technik stosowanych w teleaudiologii jest częstość ich stosowania.