Die Therapie der Dissoziation: Ihre Phasen und ProblemeLa terapia de disociación: sus fases y problemas Dissociatie, fasen en verwikke-lingen van de psychotherapie Abstract. The first part of the article presents a therapy for dissociated and traumatized clients. It is clientcentered and experiential of orientation, with two phases. Prouty's approach addresses the clients' dissociative process in the first phase. Another therapeutic approach is needed in the second phase, when dissociation decreases and clients begin to integrate their trauma. The second part of the article deals with incidents near the end of therapy, when some clients relapse and function as they did in an earlier stage. This confuses therapists, who don't expect problems at this stage. These problems appear to contain crucial information. Once these are attended to properly, the therapy can resume its course. Examples are given of incidents and their underlying mechanisms. These late incidents require alertness, action, and exploration. When therapists have difficulty with this extra but crucial work, it is suggested that they find a replacement therapist.Zusammenfassung. Der erste Teil des Artikels stellt eine Therapie für dissoziative und traumatisierte Klienten und Klientinnen vor. Sie ist klientzentriert und experienziell orientiert und zweiphasig. In der ersten Phase richtet sich Proutys Ansatz an den dissoziativen Prozess des Klienten . Ein weiterer therapeutischer Ansatz ist in der zweiten Phase nötig, wenn die Dissoziation abnimmt und die Klienten ihr Trauma zu integrieren beginnen. Der zweite Teil des Artikels befasst sich mit Ereignissen gegen Ende der Therapie, wenn einige Patienten Rückfälle erleiden und sich wieder so verhalten wie in einer früheren Phase. Das verwirrt Therapeuten und Therapeutinnen, die in dieser Phase keine Probleme erwarten.

This practice-oriented paper describes new work with three clients who had Post-Traumatic Stress Disorder from a recent trauma. The first client had been in a war, the second had experienced a traumatic loss, and the third had developed the disorder after undergoing a Caesarean section. With each of these clients I improvised on the spot, combining imagery with focusing. One client imagined returning to the place of the trauma and afterwards focused explicitly. This experience was different from having flashbacks. The other clients did the opposite: they moved away from the traumatic place through the first step of focusing, Clearing a Space. The clients were able to focus as if they had used the process before, and the change that each experienced was impressive. Three vignettes are given. The procedure chosen for each client is explained after the fact, along with the conditions that were needed with each. Zusammenfassung. Dieser praxisorientierte Artikel beschreibt neue Arbeit mit drei Klienten bzw.Klientinnen, die an einer Posttraumatischen Belastungsstörung von einem kürzlich erlebten Trauma litten. Der erste war in einem Krieg gewesen, die zweite hatte einen traumatischen Verlust erlebt und bei der dritten hatte sich die Störung nach einem Kaiserschnitt entwickelt. Mit jedem der drei improvisierte ich vor Ort und kombinierte bildhafte Vorstellungen mit Focusing. Ein Klient stellte sich vor, an den Ort des Traumas zurückzukehren und fokussierte anschliessend explizit. Diese Erfahrung unterschied sich von Flashbacks. Die anderen Klientinnen taten das Gegenteil: Sie gingen mit Hilfe des ersten Focusing-Schrittes, dem Schaffen von Raum, weg vom Ort der traumatischen Erfahrung. Die Klientinnen waren in der Lage zu fokussieren, als hätten sie das schon zuvor getan, und die Veränderung, die jede der

Psychotherapie en vroege rouw Ton CoffengAbstract Kinderen die een ouder, broertje of zusje verloren hebben, kunnen door dit verlies tot op latere leeftijd achtervolgd worden. Wanneer zij zich als volwassenen melden voor hulp, hebben zij een therapie nodig die teruggaat naar die vroege rouw. De hier beschreven therapie maakt gebruik van focusing opdat herinneringen kunnen worden getraceerd en rouwgevoelens geuit. De therapeut dient enige kennis te hebben van het rouwen bij een kind en van allerlei factoren die dit negatief kunnen beı¨nvloeden. Na een uiteenzetting over het rouwen bij kinderen worden enige elementen van de therapie beschreven en geı¨llustreerd met twee vignetten.Wanneer volwassenen geconfronteerd worden met het overlijden van een geliefd persoon moeten zij een lang en zwaar rouwproces ondergaan, hetgeen onder meer gepaard gaat met het beleven van heftige emoties. Hiervoor hebben zij niet alleen innerlijke kracht nodig, maar ook veel steun, begrip en geduld van familie en vrienden. Sommigen lopen hierin vast: we spreken dan van een mislukte rouw. Omdat een rouwbegeleiding in dat geval te kort schiet, wordt een rouwtherapie geı¨ndiceerd geacht. De laatste twintig jaar zijn er verschillende vormen van rouwtherapie beschreven, varie¨rend van confronterend, cathartisch en openleggend tot toedekkendsteunend en directief (zie onder anderen : Lamb, 1988;Ochberg, 1988; Ramsay, 1977a en b;Stern, 1985;Wortman & Cohen Silver, 1989;Yalom, 1980Yalom, , 1988.In twee eerdere bijdragen besprak ik een rouwtherapie waarbij de confronterende en gedragstherapeutische technieken van Ramsay werden vervangen door de subtielere methode van focusing (Coffeng, 1986(Coffeng, , 1992a. Opvallend hierbij was dat het rouwproces als vanzelf weer op gang kwam, zodra clie¨nten focusing begonnen te leren, en dat het proces eerder gekenmerkt werd door kleine gevoelsverschuivingen ('experie¨ntie¨le stappen') dan door heftige emotionele ontladingen zoals we die bij de methode-Ramsay vaak tegenkomen. Met focusing kwamen herinneringen terug en konden gevoelens voor de overleden persoon op een gedifferentieerde wijze geuit worden.Voor volwassenen die te kampen hebben met een geblokkeerde rouw naar aanleiding van een vroeg verlies ('vroege rouw') is echter meer nodig. Voor hen werd een specifieke therapie ontwikkeld, waarbij de rouw het centrale thema is en focusing als methode wordt gebruikt. De therapie is echter ingebed in een aantal attitudes, geı¨nspireerd door wat voornamelijk analytici over rouw bij kinderen hebben geschreven. Immers, als men met behulp van focusing teruggaat naar verlies uit de kindertijd -Re-contacting the child (Coffeng, 1992b) -moet men ook enig begrip hebben van de manier waarop een kind rouwt. TheorieAlgemeen wordt het verlies van een familielid of partner beschouwd als een ernstige gebeurtenis en in verband gebracht met een hoger risico op sterfte, lichamelijke ziekte of psychiatrische klachten bij nabestaanden

No abstract