Özİspat yapma, üst düzey becerilerin aynı anda işe koşulmasına aracı olarak yaşamımızda karşılaşılan problemleri çözme ve olaylar arasında ilişki kurma gibi gerekliliklerin gerçekleşmesinde büyük bir rol oynamaktadır. Öğretim sürecinde matematiksel gerçeklerin sebepleri ile birlikte anlaşılması, matematiksel bilginin yapılandırılması ve bu bilginin kalıcı hale gelmesini sağlaması ispatın matematik eğitiminin merkezinde olduğunu gösterir niteliktedir. Bu önem, matematik eğitimine yön verme noktasında ispat çalışmalarının bütünsel bir bakış açısıyla incelenmesini anlamlı kılmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Türkiye'de ispat çalışmalarını sistematik derleme yöntemiyle analiz etmek ve matematik eğitimi alanındaki eğilimi ortaya çıkarmaktır. Araştırma kapsamında amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilen 49'u makale ve 55'i tez olmak üzere toplam 104 çalışma analiz edilmiştir. Çalışmaların seçiminde YÖK Ulusal Tez Merkezi, TÜBİTAK ULAKBİM DergiPark, Google Akademik arama motorundan faydalanılmıştır. Çalışmalar; çalışmanın yılı, amacı, yaklaşımı/yöntemi, örneklemi ve veri toplama araçları olmak üzere beş boyutta incelenmiştir. Araştırmanın verileri, frekans ve yüzdeye dayalı olarak yorumlanmış ve tablo ile grafiklerin kullanımıyla mevcut durum gösterilmiştir. Araştırmanın bulguları, son yıllarda ispat çalışmalarının sayısında kayda değer bir artış olduğunu göstermiştir. Ayrıca çalışmaların önemli bir bölümünün ispat sürecini ve ispata yönelik bakış açısını incelemeye yönelik olduğu tespit edilmiştir. En çok nitel yaklaşımın kullanıldığı, öğretmen adaylarıyla yapılan çalışmaların ağırlıkta olduğu, veri toplama aracı olarak çoğunlukla açık uçlu sınav/test ve mülakatın tercih edildiği şeklinde sonuçlara varılmıştır. Bu sonuçlara dayanarak her bir öğretim kademesi için ispat sürecinde yaşanan zorluklar ve bu zorlukların giderilmesine yönelik önlemler ile ispat öğretimine ilişkin sürecin tasarımına yönelik konuların aydınlatılması gerektiği önerilmiştir.

Bir öğretmenin öğretim yapacağı her bir konu için derinlemesine bilgi sahibi olması doğrudan alan bilgisi ile ilişkilidir. Alan bilgisi, öğrencilerin yaptığı hataları fark edebilme ve açıklayabilme bileşenini içeren bir kapsama sahiptir. Bu bağlamda çalışmanın amacı, öğretmen adaylarının geometri ve ölçme öğrenme alanına yönelik alan bilgisini öğrenci hataları bağlamında incelemektir. Çalışmada durum çalışması yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın katılımcıları ise Geometri ve Ölçme Öğretimi dersini alan 86 ilköğretim matematik öğretmen adaylarıdır. Çalışmanın veri toplama aracı, geometri ve ölçme alanına yönelik öğrenci hatalarını içeren 7 senaryo tipi sorudan oluşmaktadır. Senaryo tipi sorular; açı ölçüsü, çevre uzunluğu, ölçü birimleri, yansıma, benzerlik, dörtgenlerin hiyerarşisi, geometrik cisimler olmak üzere öğrencilerin sıklıkla hataya düştükleri kavramlar üzerine inşa edilmiştir. Elde edilen veriler; hatayı belirleme, hataya yönelik gerekçe sunma ve hatayı düzeltme temaları bağlamında analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda, öğretmen adaylarının hatayı belirleme ve hatayı düzeltme temalarında oldukça yüksek başarı gösterdikleri öğrenci hatalarına yönelik gerekçe sunma noktasında ise istenen başarıyı gösteremedikleri görülmüştür. Bu doğrultuda lisans eğitiminde yer alan öğretim derslerinin kapsamına öğrenci hatalarını içeren etkinliklerin dahil edilmesi ve bu etkinliklerde özellikle öğrenci hatalarının altında yatan sebeplerine odaklı tartışmaların gerçekleştirilmesi önerilebilir.

Proof is foundational to mathematics, and constructing proofs and establishing their validity are both important mathematical studies. Determining the validity of a proof is a part of the process of proof evaluation. Proof evaluation contributes to students’ ability to construct and revise their own proofs. The purpose of this study was to determine the criteria pre-service mathematics teachers take into account in evaluating a proof. The study was carried out with 50 first-year university students enrolled in an elementary mathematics teacher education program. The data were collected through activities relating to proving. The results of this study revealed that, when evaluating a proof, the participants regarded use of appropriate definitions, axioms, or theorems in the steps of the proof as the most important criterion with reference to justification, while in terms of mathematical language; they regarded appropriate use of symbolic language as the most important criterion. However, they tended to ignore situations where non-symbolic language was used. To address this issue, it is recommended that mathematics-learning environments include the use of non-symbolic language, as well as symbolic representations, in the definition of mathematical concepts.

The limit, at the center of almost all subjects of analysis and general mathematics, is also covered in science teaching program. Even though the limit is more important for mathematics to be fully acquired in the mind, it has undeniable importance in different fields of science such as physics, chemistry, and biology. The fact that the concept of limit is mostly taught through graphs and algebraic operations in the general mathematics course instructed in the science teaching program renders it significant to examine pre-service teachers' graphical and algebraic understanding levels. Accordingly, the aim of this study is to examine pre-service science teachers' graphical and algebraic understanding levels concerning the concept of limit. The participants of the study are pre-service teachers in the first year of a science teaching program. Data were collected through an open-ended exam. The data were analyzed by graphical and algebraic understanding categorical scoring charts and are presented based on frequencies and percentages for indicators of each understanding level. The study found the pre-service teachers' graphical understanding of the concept of limit to be higher than their algebraic understanding. We think that the results obtained in this study will give faculty members an idea about teaching practices related to the concept of limit.

No abstract