This study aimed to determine common pregnancy rates and effect sizes with metaanalysis of studies investigating the effect of different synchronization protocols applied to sheep during breeding and non-breeding seasons on pregnancy rates. Common pregnancy rates were estimated by coalescing pregnancy rates of studies performed independently, and heterogeneity between the studies was investigated. The meta-analysis included 24 studies that determined pregnancy rates in 78 different groups consisting of 1934 sheep with five different synchronization protocols in Turkey between 2001 and 2020. Among the different synchronization methods, the P4+PMSG group (90.37%) during the breeding season and P4+PGF2α (69.77%) and P4 (68.75%) groups during the non-breeding season showed the highest pregnancy rate. Also, the effect size of P4+PMSG application during the breeding season was calculated as 0.934 (95% confidence interval: 0.901-0.967), and the effect size of P4+PGF2α application during the non-breeding season was calculated as 0.709 (95% confidence interval: 0.406-1.013). To conclude, the combination of P4+PMSG during the breeding season and progestogen and other hormone applications during the nonbreeding season are the most effective methods for estrus synchronization and for achieving the desired pregnancy rates.

Implementation of policies aimed at agriculture and animal husbandry, agricultural supports are used as an important tool. Since the proclamation of the Republic, livestock sector of Turkey has entered into a number of changes and improvements. The data used in this study were collected from Turkey Statistical Institute (TURKSTAT), reports of drafting convention in sector, the five-year development plans and literature. It has been determined that there is not enough share from the subsidies within the agricultural policies applied in the livestock sector in terms of periods. Support for the sector was also insufficient in terms of credit and financing supply in animal husbandry. It was observed that there was no significant development in animal production in planned development periods. In macroeconomic planning of the sector, input-output relationship could not be considered on a sectoral basis according to the development goals. It has been seen that technical and economic integration such as health, breeding, production, cultivation, fattening and product evaluation is not taken into consideration adequately in planning. Today, the most important problem of the sector is high quality, sufficient roughage and concentrate feed supply and low yield per unit animal. However, real policy in supporting livestock should ensure that product / feed price ratios to maintain profitability in production. In order to achieve a certain increase in animal production, the support provided by the state and the price policy are important. Price policy has an important share in increasing production both in quantity and quality. The enterprises operating in animal husbandry are under the economic grip of the sellers and buyers, who are limited in number during the production stage. In this respect, the organization of the producer and the development of the marketing infrastructure, support and encouragement by the state may play an important role in solving the problems.

Türkiye’de 2018 yılı itibariyle toplam kırmızı et üretiminin %89,73’ünü (1.003.859 ton) sığır eti oluşturmaktadır. Sığır besiciliğinde maliyeti oluşturan masraf unsurları içerisinde besi materyali ve yem başta gelmektedir. Son yıllarda artan nüfus ve talep düzeyine bağlı olarak piyasada oluşan kırmızı et arz açığı başta kasaplık-besilik hayvan ve karkas et ithalatına gidilmesine yol açmıştır. 2016-2018 yılları arasındaki 3 yıllık dönemde kasaplık ve besilik sığır ithalatı sırasıyla 257.131 baş ve 1.972.224 baş olarak gerçekleşmiştir. Yapılan bu ithalatın değeri 2.448.225.330 USD (9.044.379.646 TL) olarak hesaplanmıştır. Besiciler üzerinde son dönemde artan üretim maliyetleri ile gümrük vergisi avantajıyla yurtiçine giren ithal kasaplık hayvan ve ete bağlı olarak yıkıcı bir rekabet ortamı ve fiyat baskısı oluşmuştur. Diğer taraftan sığır besi işletmelerinin karlılık düzeyleri azalmış ve sektörel sürdürülebilirlik olumsuz yönde etkilenmiştir. Son 2 yılda yaklaşık 20 bin sığır besi işletmesi kapanmış veya faaliyetini durdurmuştur. Türkiye genelinde 264.230 adet sığır besi işletmesi mevcut olup, bu işletmelerin %64,02’si 10 başın altında hayvana sahip küçük ölçekli işletmelerdir. Sığır besiciliğinde 50 baş ve üzeri işletmelerin toplam işletmeler içerisindeki payı ise sadece %5,07’dir. Buna karşın büyük ölçekli olarak sınıflandırılan bu işletmeler 1.532.564 baş sığır varlığı ile besi sığırlarının %38,41’ine sahip bulunmaktadır. Sığır besiciliğinde üretim maliyetleri üzerinde etkili olan başlıca faktörler arasında besi süresi, hayvanın menşei, kullanılan ırkın verim özellikleri, günlük canlı ağırlık artışı, yem rasyon içeriği, yem hammadde fiyatlarındaki değişim, döviz kurundaki dalgalanmalar, besi performansı ve karkas randımanı, işletme girdilerinin dönemsel tutarı, hastalık ve ölüm oranları gibi unsurlar yer almaktadır. Sektörde üretimin sürdürülebilirliği açısından uygun fiyat ve kalitede yem ile besi materyali tedariki başta olmak üzere sığır besi işletmelerinde maliyet minimizasyonu amacıyla gerekli önlemlerin alınması, işletmelerin sınıflandırılarak desteklenmesi yanı sıra kârlı ve optimum ölçekte faaliyet göstermeleri için uygun piyasa koşullarının sağlanması, perakende et satış fiyatları üzerinden üreticiye aktarılan marjın artırılması ve pazarlama zincirindeki aracı sayısının azaltılarak tüketici için daha uygun fiyattan et satın alabilecekleri bir piyasanın temin edilmesi önem taşımaktadır.