Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikel 16B Auteurswet 1912 jº het Besluit van 20 juni 1974, Stb. 351 VoorwoordMet gepaste trots biedt het lectoraat Gemeenschappelijke Veiligheidskunde van de Politieacademie deze studie over actieve burgers in onveilige wijken aan. Die trots heeft vooral te maken met het feit dat deze studie aan de kern van ons werkprogramma raakt. Het begrip 'gemeenschappelijke veiligheidskunde' roept nog wel eens verwarring op. Veel burgers gaan ervan uit dat veiligheidszorg een zaak voor de politie is. En dat is juist, omdat de politie met betrekking tot het handhaven van openbare orde en veiligheid een cruciale rol vervult. Tegen het einde van de vorige eeuw groeide echter het besef dat de politie haar taak alleen kan waarmaken in samenwerking met andere partijen en belanghebbenden. Modern veiligheidsbeleid vereist bijvoorbeeld een nauwe samenwerking met de plaatselijke overheid, want de regie over het veiligheidsbeleid ligt bij de gemeenteraad. Verder werkt de politie in toenemende mate samen met woningcorporaties, maatschappelijk werk, de jeugdzorg en andere professionele organisaties. Ten slotte blijft zij aangewezen op de medewerking van particuliere bedrijven, bewonersorganisaties of individuele burgers. Met andere woorden: veiligheidszorg neemt vandaag de dag het karakter van een collectieve onderneming aan, waarbij de politie weliswaar een hoofdrol speelt, maar waarbij de strijd tegen vormen van misdaad, overlast of ordeverstoring alleen in collectief verband te winnen is.Welnu, die collectieve onderneming staat bij ons lectoraat centraal. Onze eigen werkzaamheden bestaan voornamelijk uit het (laten) verrichten van wetenschappelijk onderzoek en het formuleren van praktische aanbevelingen. We proberen dat op een min of meer planmatige manier te doen. Mede daarom maakten we bij de aanvang van het lectoraat een meerjarig werkplan dat zich vooral op de veiligheidszorg in achterstandswijken richt. Het eerste onderdeel van dit werkplan was een grondige analyse van de situatie in probleemwijken bezien vanuit het politionele perspectief. Dat leidde in 2007 tot de publicatie van het boek Prachtwijken?! De mogelijkheden en beperkingen van Nederlandse probleemwijken. Het tweede onderdeel betreft de vraag op welke manier men het samenwerken van politie en bewoners in probleemwijken kan bevorderen. Dit onderzoek werd door Bas van Stokkom en Nelleke Toenders 10De sociale cohesie voorbij uitgevoerd en mondde uit in de publicatie die nu voor u ligt. Inmiddels is ook het derde onderdeel uit ons werkprogramma van start gegaan. Het wordt uitgevoerd in samenwerking met Movisie en heeft betrekking op de vraag hoe men de samenwerking tussen...