Çalışmanın amacı, öğretmenlerin psikolojik sermaye ve örgütsel stres kaynak düzeylerini saptamak ve bazı değişkenlere göre incelemektir. Araştırma betimsel tarama modelindedir. Araştırmanın örneklem grubunu 364 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada "Psikolojik Sermeye Ölçeği" ve "Örgütsel Stres Kaynakları Ölçeği" kullanılmıştır. Verilerin analizinde, frekans ve yüzde dağılımı, aritmetik ortalama ve standart sapma, t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) testinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda öğretmenlerin en fazla umut, öz-yeterlik, işe özgü stres ve kariyer gelişiminden kaynaklı stres; en az psikolojik dayanıklılık, iyimserlik, örgütsel yapı ve iklimden kaynaklı stres yaşadıkları bulunmuştur. Öğretmenlerin örgütsel stres kaynak düzeyleri incelendiğinde, kadın öğretmenler erkek öğretmenlere göre işteki ilişkilerden kaynaklanan stres ve örgütsel rolden kaynaklanan stres; kıdem yılı 20 yıl ve üzeri olan öğretmenlerin kariyer yaşamından kaynaklı stres, işe özgü stres kaynak düzeyleri kıdem yılı 0-5 yıl olan öğretmenlere göre daha yüksek bulunmuştur. Branş öğretmenlerinin işe özgü stres ve örgütsel stres algılarının sınıf öğretmenlerine göre daha yüksek olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Erkek öğretmenlerin öz-yeterlik düzeyleri kadın öğretmenlere göre daha olumludur. 20 yıl ve üzeri kıdemdeki öğretmenlerin psikolojik sermaye ve özyeterliğe ilişkin algıları 0-5 yıl mesleki kıdemdeki öğretmenlere göre; 0-5 yıl kıdemdeki öğretmenlerin umut ve iyimserlik algıları 20 yıl ve üzeri kıdemdeki öğretmenlere göre daha yüksek bulunmuştur. Okul türü değişkenine göre imam hatip ortaokulunda görev yapan öğretmenlerin öz-yeterlik ve psikolojik dayanıklık algıları, ilkokul öğretmenlerine göre daha olumludur. Demokratik ortamda çalışan öğretmenlerin psikolojik sermaye, iyimserlik, umut ve öz-yeterlik algıları, ilgisiz ortamda çalışan öğretmenlere göre daha yüksektir. Öğretmenlerin yaşadığı stres kaynaklarının azaltılıp, psikolojik sermaye düzeylerinin iyileştirilmesine yönelik öneriler sunulmuştur.

ÖZÇalışmanın amacı, lise öğrencilerinin sosyal görünüş kaygıları ile öznel iyi oluş düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmada, ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 434 lise öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada, "Sosyal Görünüş Kaygısı Ölçeği" ve "Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği" kullanılmıştır. Verilerin analizinde, frekans, aritmetik ortalama, yüzde dağılımı, standart sapma, kolerasyon ve regresyon analizi testlerinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda, öğrencilerin en fazla aile ilişkilerinde doyum ve en az yaşam doyumunu yaşadıkları bulunmuştur. Öğrencilerin sosyal görünüş kaygıları düşük düzeyde bulunmuştur. Sosyal görünüş kaygısı ile öğrencilerin öznel iyi oluşları arasında orta düzeyde negatif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu bulunmuştur.

Bu çalışmanın amacı, lise öğrencilerinin sosyal görünüş kaygı düzeylerini belirlemektir. Araştırmada betimsel tarama deseni kullanılmıştır. Araştırma Kayseri İli Kocasinan, Melikgazi ve Talas merkez ilçelerindeki ortaöğretim kurumlarındaki 588 lise öğrencisinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri "Sosyal Görünüş Kaygı Ölçeği" aracılığıyla elde edilmiştir. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, frekans, standart sapma, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) ve Bağımsız Örneklemler İçin t-Testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, öğrencilerin sosyal görünüş kaygı puan ortalamalarının yüksek düzeyde olduğu saptanmıştır. Kız öğrencilerin sosyal görünüş kaygı düzeyleri erkek öğrencilere göre daha yüksek düzeydedir. Okul türüne göre ise, Sosyal Bilimler Lisesi öğrencilerinin sosyal görünüş kaygı düzeyleri, Meslek Lisesi öğrencilerine göre daha yüksek düzeyde bulunmuştur. Buna karşın, sosyal görünüş kaygısı puan ortalamalarında; sınıf seviyesi, anne ve babanın öğrenim düzeyi değişkenlerine göre anlamlı farklılık elde edilmemiştir. Öğrencilerin sosyal görünüş kaygı seviyelerinin azaltılmasında, özgüven arttırıcı psikososyal çalışmalar ve kendilerini kabul düzeylerini yükseltmeye yönelik etkinlikler düzenlenebilir. Sosyal Bilimler Lisesindeki öğrencilerin sosyal görünüş kaygı düzeylerini düşürebilmek için grup ve akran rehberliği çalışmaları yapılabilir. Bazı sınırlıklara rağmen araştırmanın gelecekte yapılacak çalışmalara katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Çalışmanın amacı, lise öğrencilerinin benlik saygısı düzeylerini saptamak ve bazı değişkenlere göre incelemektir. Araştırma betimsel tarama modelinde hazırlanmıştır. Araştırmaya, Kayseri İli Kocasinan, Melikgazi ve Talas merkez ilçelerindeki ortaöğretim kurumundaki 1058 öğrenci katılmıştır. Öğrencilerin kişisel bilgilerini öğrenebilmek için kişisel bilgi formu, benlik saygısı özelliklerini değerlendirebilmek amacıyla “Benlik Saygısı Ölçeği”nden yararlanılmıştır. Araştırmada kullanılan ölçeğe ait güvenirlik ve geçerlik analizleri yapılarak, elde edilen verilerin analizinde, “frekans”, “yüzde”, “tek yönlü varyans analizi (Anova)”, “bağımsız örneklemler için t testi”, “Tukey testi (HSD)” analizlerinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda öğrencilerin benlik saygısı düzeyleri incelendiğinde, Güzel Sanatlar Lisesi öğrencilerinin benlik saygıları, Meslek Lisesi öğrencilerine göre daha yüksektir. Öğrencilerin kardeş sayısı arttıkça benlik saygısı düzeyleri azalmaktadır. Buna karşın, öğrencilerin cinsiyet, yaş, sınıf düzeyi, sosyoekonomik durum, anne ve babanın öğrenim durumu değişkenleri ile benlik saygısı arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Ulaşılan sonuçlara bağlı olarak lise öğrencilerinin benlik saygısı düzeylerinin iyileştirilmesine yönelik öneriler sunulmuştur.

No abstract