Total Number of Issues 45Adana/Turkey 332 çoğunluğunun engelli hayvanlara karşı duyarlı oldukları, onları diğer hayvanlardan ayırmadıkları, onlara karşı önyargı beslemedikleri görülmüştür. Öğrencilerin eserlerde bu karakterlere odaklanmaları ve bu karakterlerin yer aldığı bölümleri eserden çıkarmak istemeleri veya onlara engelsiz hâlleriyle eserlerde yer vermek istemeleri, genel anlamda hayvan türüne besledikleri sevgiden ve şefkatten kaynaklanabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Araştırmanın amacı, engellilik olgusunun işlendiği çocuk kitaplarıyla karşılaşan 5. sınıf öğrencilerinin engellilik olgusunu, okuma alışkanlığına, engelli yakını bulunma durumuna ve toplumsal cinsiyete göre nasıl algıladıklarını tespit etmektir. Çalışmada, nitel araştırma desenlerinden fenomenoloji (olgubilim) tercih edilmiştir. Araştırmada 5. sınıf öğrencilerinden oluşan 16 kişilik bir çalışma grubu belirlenmiştir. Çalışma grubundaki okuma alışkanlığı zayıf olan bazı öğrencilerin akıcı okuma becerisi kazanmamış olmalarından dolayı okuduklarını anlamama sorununun önüne geçmek adına uygulamada kullanılan metinler sesli olarak okunmuş ve çocukların okumalar sırasındaki tepkileri gözlenmiştir. Veri toplama araçları olarak görüşme ve gözlemlerden elde edilen dokümanlar kullanılmıştır. Verileri çeşitlendirmek amacıyla kütüphane kayıtları, öğrencilerin okur otobiyografileri ve Türkçe öğretmeninin yazdığı okur biyografileri kullanılmıştır. Öğrencilerin engellilik olgusunu algılamalarında; okuma alışkanlığı düzeyine, engelli yakını olma durumuna ve toplumsal cinsiyete göre bir fark olup olmadığı incelenmiştir. Elde edilen veriler içerik analizi yapılarak sınıflandırılmıştır. Çalışmada öğrencilerin algıları engellilik bilincinin oluşup oluşmadığına göre kategorilere ayrılmıştır. Buna göre engellilik bilincinin oluştuğunu gösteren kategori, çözüm odaklılık ve kabullenme; oluşmadığını gösteren kategori, farkında olmama, kaçınma, hastalık olarak görme, ön yargılı olma ve tedavi gerektirme şeklinde kavramsallaştırılmıştır. Çocukların engellilik olgusunu algılamalarının okuma alışkanlığı düzeyine göre değiştiği; engelli yakını olma durumuna ve toplumsal cinsiyete göre herhangi bir değişiklik göstermediği tespit edilmiştir.

Bu çalışmada, Cemil Sena Ongun’un Umumî Usul-i Tedris adlı eserinde yer alan öğretim yöntem ve tekniklerinin incelenmesi ve bugün kullanılmakta olan yöntem ve tekniklerle karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, eserin orijinal nüshası Konya Yazma Eserler Kütüphanesinden elektronik ortamda talep edilmiş ve e-kitap olarak temin edilmiştir. Eser Arap asıllı Türk alfabesinden Latin alfabesine aktarıldıktan sonra eserde hangi öğretim yöntemlerine yer verildiğine bakılmıştır. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma materyalini İstanbul Orhaniye Matbaası tarafından 1928 yılında basılan Cemil Sena Ongun’un Umumî Usul-i Tedris adlı eseri oluşturmaktadır. Çalışmada elde edilen veriler içerik analizi yöntemiyle çözümlenmiş ve bu veriler ışığında oluşturulan başlıklar altında açıklanmıştır. Çalışma sonunda sekiz bölümden oluşan Umumî Usul-i Tedris adlı eserin özellikle “usuller” bölümünde çok sayıda öğretim yöntemine yer verildiği görülmüş ve bu yöntem ve tekniklerin günümüzde kullanılan yöntem ve tekniklerle benzerlik gösterdiği belirlenmiştir.