Demokrasi anlayışının benimsendiği siyasal sistemlerde halkın tercihinin meclise yansıması seçimler aracılığıyla sağlanmaktadır. Seçimler, demokratik olsun ya da olmasın hemen hemen bütün siyasal sistemlerde en çok tartışılan konuların başında gelmektedir. Birçok ülkede olduğu gibi, Türkiye’de de demokrasinin zorunlu bir gereği olan seçim ve seçim sistemleri büyük önem taşımaktadır. Türkiye’de genel seçimlerde seçim sistemlerinin önemli bir türü olan yüzde on barajlı nispi temsil sistemi uygulanmakta ve genel seçim dönemlerinde uygulanan bu yüksek barajlı seçim sistemi, özellikle demokratik hukuk devlet ilkesini ihlal ettiği gerekçesiyle uzun bir süredir tartışılmaktaydı. Dolayısıyla Türkiye’de 2022 yılında yüzde on seçim barajının, yüzde yediye düşürülmesiyle birlikte genel seçimlerde önemli değişikliklerin meydana gelmesi beklenmektedir. Ancak “temsilde adalet” ilkesinin de bir gereği olarak, seçim barajının yalnızca genel seçimlerde değil, yerel seçimlerde de en az yüzde yediye düşürülmesi gerekmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’de genel seçimler yanında yerel seçimlerde de seçim barajının yüzde yediye düşürülmesi halinde bu değişikliğin yerel katılıma olabilecek etkisi ele alınmaktadır.

Son yıllarda Sivil Toplum Kuruluşları (STK), dünyanın birçok ülkesinde olduğu gibi Türkiye’de de adından söz ettirmeye başlamıştır. Çoğulcu demokrasi anlayışının en önemli unsurlarından birisi olarak karşımıza çıkan STK’lar, başta siyaset, ekonomi ve kültürel olmak üzere birçok alanda önemli faaliyetleri gerçekleştirmektedirler. Günümüzde vakıf, dernek ve topluluk gibi birçok farklı formlarda ve gönüllülük esasına göre kurulan STK’lar, yönetimler karşısında en önemli dengeleyici güçlerinden birisidir. STK’lar, yalnızca merkezi yönetimlerde değil, yerel yönetimlerde de sıklıkla başvurulan önemli paydaşlar haline gelmiştir. Yerel yönetimlerde özellikle halkın talep ve isteklerini yönetime iletilmesini sağlayan STK’lar, yerel demokrasi anlayışının gelişmesine önemli katkı sağlamaktadır. Dolayısıyla yönetişimin en önemli aktörlerinden birisi olarak karşımıza çıkan STK’lar, yerel düzeyde etkin ve verimli bir demokratik anlayışının gelişmesine doğrudan öncülük etmektedir. Bu çalışmada, yerel düzeyde gerçekleştirilen yönetişim çalışmalarında STK’ların temel rolü ele alınmakta ve karşılaşılan sorunlara değinilmektedir.

Bu çalışmada, kamu yönetiminde yaşanan kimlik krizi sorunu ele alınmaktadır. Kamu yönetimi disiplininde “kimlik” tartışmaları, kamu yönetiminin ortaya çıkış tarihinden günümüze kadar varlığını sürdürmüştür. Kamu yönetiminde kimlik krizi ifadesinin ise ilk defa 1968 yılında D. Waldo ile birlikte gündeme geldiği ve kamu yönetimi literatüründe bu ifadenin sıkça tartışılmaya başlandığı bilinmektedir. Kamu yönetimi disiplinin çalışma alanın ne olması gerektiği ile ilgili geleneksel kamu yönetimi ve yeni kamu yönetimi anlayışı çerçevesinde, “yeni kamu yönetimi hareketi”, “yeni kamu işletmeciliği”, “yeni kamu hizmeti” ve “neo-Weberyen devlet” olmak üzere birçok farklı yaklaşım geliştirilmiştir. Ancak hem birbirinden etkilenen hem de birçok açıdan birbirinin tekrarı olarak ortaya çıkan bu yeni yönetim yaklaşımları, kamu yönetiminde yaşanan kimlik krizi sorununa yönelik istenilen şekilde çözüm sağlayamamışlardır. Çalışmanın amacı da kamu yönetiminde yaşanan kimlik krizi sorunun çözümüne yönelik birçok yaklaşım geliştirilmesine rağmen kimlik krizinin hala devam ettiğine dikkat çekmektir.