No abstract

Credit rating agencies (CRAs) such as Standard & Poor ' s and Moody ' s have existed since the beginning of the twentieth century. Their main objective is to increase the effi ciency of the fi nancial markets, by producing ratings expressing the creditworthiness of companies with respect to loans and credits. The intermediary position of CRAs places high demands on the effi ciency of the rating process and the avoidance of confl icts of interest. In practice there is some doubt as to the realism of these objectives and hence the usefulness of ratings even though, paradoxically, they do enjoy broad acceptance. This article discusses the question of whether the criticism that investors and companies have of CRAs is always justifi ed, and what action should be taken when that criticism is justifi ed. Reference is made to the objectives of CRAs and the doubts about their effi ciency and effectiveness that have arisen in many national and international publications. This article provides an insight into how CRAs operate and how this is judged within a society. CRAs have an information transformation function, and the existence of dual information asymmetry might have a negative impact on this. Holding CRAs liable is one of the possible solutions. Legal measures, such as breach of contract and negligence, may offer CRAs incentives to make every reasonable effort to prepare adequate credit ratings and to update ratings in a timely manner. It is nonetheless diffi cult (in the context of liability) to make an objective assessment because CRAs, too, must work under uncertain relationships.

General rights Copyright and moral rights for the publications made accessible in the public portal are retained by the authors and/or other copyright owners and it is a condition of accessing publications that users recognise and abide by the legal requirements associated with these rights.-Users may download and print one copy of any publication from the public portal for the purpose of private study or research-You may not further distribute the material or use it for any profit-making activity or commercial gain-You may freely distribute the URL identifying the publication in the public portal Take down policy If you believe that this document breaches copyright, please contact us providing details, and we will remove access to the work immediately and investigate your claim.

InleidingCredit rating agencies (hierna: CRA's) of kredietbeoordelingsbureaus ontwikkelen oordelen over kredietwaardigheid van emittenten ten behoeve van beleggers in leningen van ondernemingen, semioverheden en landen. Zij doen dit op basis van kwantitatieve en kwalitatieve analyse van de financiële kracht van emittenten. Zeer bekende Amerikaanse voorbeelden van CRA's zijn Standard & Poor's Credit Market Services, Moody's Investors Service en Fitch. Inc. Deze bureaus produceren deze oordelen onvermijdelijk onder onzekerheid en risico, omdat ook CRA's niet beschikken over profetische gaven. Hun ontstaan gaat terug tot in het begin van de twintigste eeuw. De bureaus worden geacht bij te dragen aan de efficiency van de financiële markten. De CRA's liggen reeds geruime tijd onder vuur omdat afgegeven ratings over vooraanstaande ondernemingen op latere tijdstippen onbegrijpelijk bleken. Hun aantoonbare en in brede kring beweerde falen vooral in de periode 2007-2009 kan echter niet zonder meer als verwijtbaar worden bestempeld. Falen is niet per definitie verwijtbaar tekortschieten. Het waren niet alleen CRA's, maar ook vele andere actoren in de financiële wereld die in de aanloop tot de financiële crisis van 2007-2009 niet-geringe steken hebben laten vallen, zoals banken, beleggers, overheden en toezichthouders. Dit besef leidt ertoe dat CRA's en hun gedragingen alleen tegen die achtergrond van 'collectief falen' van het financiële systeem moeten worden beoordeeld, ook al staat vast dat achteraf gezien volstrekt onjuiste rapportcijfers (zoals ratings gemakshalve ook wel worden geduid) zijn afgegeven. De vraag is relevant welke mechanismen ertoe hebben geleid dat ook CRA's zeer waarschijnlijk in belangrijke mate hebben kunnen bijdragen aan het ontstaan en de diepte van de crisis. Waren afgegeven, achteraf foutieve, ratings 'slechts' vergissingen van de CRA's zoals die in de financiële sector altijd wel kunnen voorkomen of hebben CRA's misbruik gemaakt van te grote discretionaire bevoegdheden, daartoe in staat gesteld door een door de Amerikaanse overheid opgelegd reguleringsregime? Dit is het centrale thema van dit artikel. Het doel van dit artikel is om de achtergronden en oorzaken van de genoemde kwalificaties te duiden en om te onderzoeken of civielrechtelijke aansprakelijkheid van CRA's hier een oplossing biedt. Wij zullen eerst kort toelichten wat CRA's en credit ratings precies zijn (paragraaf 2). Vervolgens wordt aandacht besteed aan de verwijten die aan het adres van CRA's worden gemaakt door reguleringsautoriteiten (paragraaf 3). Dat de CRA's (herhaaldelijk) in een negatief daglicht zijn komen te staan, lijkt geen toevalligheid maar veeleer een 'systeemfout'. In paragraaf 4 wordt de theoretische en empirische literatuur op het gebied van CRA's kort samengevat. De genoemde systeemfout benaderen wij in SAMENVATTING Credit rating agencies (CRA's) zoals Standard & Poor's en Moody's bestaan al vanaf het begin van de twintigste eeuw. Hun hoofddoel is het meer efficiënt maken van de financiële markten door het produ...

No abstract