Pandemiczna rzeczywistość panuje na całym globie już od blisko dwóch lat. Wpływa ona na wszystkie obszary działalności człowieka, jego kondycję fizyczną i psychiczną. Rozmaite przejawy tej nowej rzeczywistości skłaniają do refleksji naukowej, w tym też do zastanowienia się nad różnie rozumianą „nowością” w (glotto)dydaktyce polonistycznej. O tak ukierunkowaną refleksję poproszono badaczki i badaczy z polskich i zagranicznych ośrodków akademickich. Zgromadzone teksty tematycznie oscylują wokół dwu „nowości”, które stają się już – jak można sądzić – codziennością w środowisku (glotto)dydaktycznym. Jednym z nowych trendów jest obecność nurtu humanistyki ekologicznej w podręcznikach do nauczania polszczyzny – zarówno jako mowy ojczystej, jak i jako języka obcego. Ten nowy, kształtujący się od lat 90. ubiegłego wieku paradygmat naukowy, wyznaczył narzędzia analizowania treści podręcznikowych i wpłynął na perspektywę oglądu funkcji, jakie powinny realizować podręczniki językowe w zakresie uwrażliwienia uczących się na problemy ekologiczne. Za drugą „nowość”, będącą tematem przewodnim kilku artykułów zamieszczonych w tym numerze, uznano kształcenie zdalne, które obecnie przestaje już być traktowane jako forma nadzwyczajna bądź zarezerwowana dla szczególnych typów kursów. Nagła konieczność szerokiego zastosowania narzędzi cyfrowych, znanych przecież w dydaktyce od lat, wpłynęła na działania i postawy zarówno nauczycieli, jak i uczniów. Artykuły pomieszczone w niniejszym numerze zostały podzielone na trzy tematyczne sekcje. Znajduje się w nim też część Varia oraz Sprawozdanie.

Celem rozważań przedstawionych w artykule jest przyjrzenie się, w ujęciu funkcjonalnym, kulturze, literaturze i językowi polskiemu postrzeganych jako egzotyczne w Republice Korei. We wstępie nakreślono uwarunkowania geopolityczne Korei Południowej, które w pewnym zarysie mogą odzwierciedlać stopień dostępności tego kraju dla cudzoziemców i otwartość jego mieszkańców na kultury obce. W dalszej części szkicu podjęto próbę przybliżenia relacji polsko-‑koreańskich na podstawie opublikowanych w Polsce i Korei wydań popularno-naukowych. Analiza wybranych publikacji potwierdza tezę o egzotyce języka polskiego i polskiej kultury w Korei, równocześnie wskazuje na obopólne zainteresowania oraz wyszukiwania miejsc wspólnych w historii i tekstach literackich. Następnie przybliżono recepcję literatury polskiej w Korei jako jedną z możliwości oswajania odległej kultury, historię jedynych do tej pory studiów polskich na Hankuk Univerity of Foreign Studies oraz opisano politykę językową rządu koreańskiego wobec edukacji rzadkich języków obcych. Szkic zawiera również opis projektu, w ramach którego powstała seria podręczników, stanowiących wzbogacenie oferty glottodydaktyki polonistycznej o pomoce skierowane do odbiorców koreańskojęzycznych.

No abstract

The interview is dedicated to translations of Olga Tokarczuk’s texts into Korean. Korean translator Estera Czoj shares the inside story on her work on the Nobel Prize winner’s books, recalls fragments of novels that turned out to be real translation challenges, her first meeting with Olga Tokarczuk, and the writer’s visit to South Korea. The interview also addresses the aspect of the publishing strategies of Korean publishing houses, as well as the reception of Polish literature in South Korea.