Jednostki organizacyjne Kościołów i innych związków wyznaniowych mogą uzyskać osobowość prawną na gruncie prawa polskiego. Ten przywilej umożliwia swobodne funkcjonowanie w przestrzeni publicznej. Według przyjętej w Polsce koncepcji, osoby prawne działają przez swoje organy. Prawo wewnętrzne Kościoła katolickiego wprowadza szereg ograniczeń w kompetencjach poszczególnych organów, co powoduje utrudnienia w obrocie prawnym. Przedmiotem orzeczeń sądowych stały się spory związane z dokonaniem przez kościelną osobę prawną czynności, do której nie była umocowana na gruncie prawa kanonicznego. Wyroki wydawane w tych sprawach wywołały dyskusję w doktrynie. Rozwiązaniem problemu jest upublicznienie kompetencji poszczególnych osób prawnych i ich organów, co zabezpieczy pewność obrotu. M. Pietrzak, D. Walencik i A. Januchowski postulują utworzenie publicznego rejestru wyznaniowych osób prawnych. Koncepcję tę rozwijają autorzy artykułu, którzy określają zarys tego rejestru –miałyby się w nim znaleźć informacje o nazwie, adresie siedziby oraz numerach identyfikacyjnych wyznaniowej osoby prawnej. Ponadto ujawniona powinna zostać jej przynależność denominacyjna, teren działania, dane organu stanowiącego (nadrzędnego) i dane organu zarządzającego (wykonawczego). W artykule przedstawiony został także przykładowy katalog kompetencji związanych z prawem reprezentacji oraz zaciągania zobowiązań finansowych, które należy wymienić w rejestrze. Poruszono także kwestię możliwości nadawania statusu organizacji pożytku publicznego.

Błogosławieństwa są aktami liturgicznymi, sakramentaliami, których sprawowanie oparte jest na autorytecie Kościoła. Mocą jego modlitwy Bóg udziela łask osobom i przedmiotom, które benedykcji dostępują. Sakramentalia te wskazują, że świat widzialny, stworzony przez Boga, jest otoczony Jego opieką. Wszelkie łaski związane z udzielonym błogosławieństwem wskazują na Stwórcę i Jego pełne miłości i hojności działanie wobec ludzi 1. Udzielanie błogosławieństw związane jest z zastosowaniem pewnych formuł i symboli. Już od czasów pojawienia się i rozwoju oficjalnego kultu starotestamentalnego, poprzez powstanie chrześcijaństwa, wprowadzenie reform Soboru Trydenckiego, aż do pojawienia się współczesnych rytuałów, aktowi przywołania Bożego błogosławieństwa towarzyszą pewne określone słowa i zachowania. Celem niniejszego tekstu jest dokonanie wstępnej analizy formuł występujących w oficjalnej księdze

Rozumowanie prawnicze stanowi istotny element tworzenia i stosowania prawa. Dokonywane jest ono na kilku etapach: 1) debata towarzysząca tworzeniu prawa, 2) rozumowanie podmiotu stosującego prawo, 3) dyskurs sądowy i wreszcie 4) doktrynalna ocena rozstrzygnięć judykatury. W stanowieniu i stosowaniu prawa prawodawcy, użytkownicy, sędziowie i glosatorzy dotykają pewnej określonej koncepcji tworzącej normę prawną. Nawiązując do platońskiego zamysłu, można stwierdzić, iż owa koncepcja stanowi pewien byt idealny, który jest odczytywany na poszczególnych etapach. Na przykładzie wybranego przepisu z ustawy o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w RP autor artykułu wskazuje na rolę rozumowań prawniczych w tworzeniu i stosowaniu prawa na wszystkich etapach. Najistotniejsze jest właściwe odczytanie idealnego bytu prawnego oraz klarowne zapisanie go w treści aktów prawnych. Poprawne wykonanie tego zabiegu ułatwi dalsze etapy stosowania prawa.

Ustalenie i zmiana nazwy kościelnej jednostki organizacyjnej należy do wyłącznej kompetencji władzy kościelnej (np. biskupa diecezjalnego lub wyższego przełożonego zakonnego), od której właściwy organ administracji państwowej (wojewoda lub minister) przyjmuje pisemne powiadomienie o utworzeniu podmiotu lub zmianach w jego strukturze oraz wskazuje dane osoby pełniącej funkcję organu jednostki. Na podstawie tego dokumentu organ państwowy może potwierdzić w drodze zaświadczenia nazwę kościelnej jednostki organizacyjnej. W artykule zostały ukazane okoliczności i przyczyny powstawania rozbieżności w nazewnictwie parafii, klasztorów i domów zakonnych między danymi potwierdzanymi przez wojewodę, figurującymi w bazie REGON oraz ujawnionymi w księgach wieczystych. Przeprowadzone analizy potwierdziły zasadność postulatu wprowadzenia jednolitej formy rejestrowania lub ewidencjonowania kościelnych osób prawnych. Efektem badawczym jest także twierdzenie, że ujednolicenie nazewnictwa kościelnych jednostek organizacyjnych stosowanego w różnych bazach jest możliwe bez rozwiązań systemowych. W artykule wskazano działania, które w tym celu mogą być podjęte zarówno przez przełożonych kościelnych, jak i zarządców konkretnych jednostek organizacyjnych oraz organy administracji państwowej.

A b s t r a c t. Rubrics, which are red-printed instructions concerned with the performance of worship, date back as early as to the Old Testament Books. As the time went on, they started to appear in the Catholic liturgy, and currently they are the indispensable part of the liturgical books. Their aim is to provide the liturgy with the proper dynamics which symbolizes the internal dynamics of the community. Rubrics perform a legislative function -they constitute one of the sources of the liturgical law. Some of them fulfil a didactic role towards the celebrant and the participants of the liturgy and unify the behaviours of the members of the community. If the liturgy was deprived of everything that is hidden behind the rubrics, it would become a static prayer monologue of the celebrant, so they indeed constitute the part of the liturgy. Defined in such a way, they can become locus theologicus for other theology branches, for instance thanks to the indication of the ways in which God's internal action is hidden in particular liturgical instructions contained in rubrics. Summarised by Wojciech Malesa