Growing studies show that exergames (EG) which can combine physical activity (PA) and games is an effective educational tool in physical education (PE). The purpose of this research was to evaluate the effect of dance-based EG on the attitude of 8th grade female students towards PE.The research group consists of 15 female students who are educated in the 8th grade of secondary education in the public school of Bursa province. Participants performed dance-based EG for 80 minutes (3 sets of 20 minutes sessions, 10 minutes rest between sessions), 3 days a week for 8 weeks. Music and dance content were changed after each 20-minute game. Participants answered the Physical Education and Sports Attitude Scale (PESAS) before the first exergame session and at the end of 8 weeks.Shapiro-Wilk and Kolmogorov-Smirnov tests were used to determine whether the variables are normally distributed. Mann-Whitney U test was used for pairwise comparisons, Kruskal-Wallis Analysis of Variance was used for multiple comparisons. The relationships between the variables were examined with the Spearman-correlation coefficient.A statistically significant difference was found between the participants’ PESAS pre-test and post-test scores (p = 0.001). Based on the results of the study it can be concluded that dance-based EG is useful for developing positive attitudes towards PE among female students.

This study aimed to investigate acute effects of table tennis (physical+cognitive exercise), aerobic running (physical exercise), and chess (cognitive exercise) exercise sessions of veteran male athletes in their branches on the serum homocysteine (Hcy), insulin growth factor-1 (IGF-1), and cortisol (Cor) levels. Thirty veteran athletes [10 table tennis players (TT), 10 long-distance runners (LR), 10 chess players (CP)] and 10 sedentary controls (SC) between 50 and 65 years of age participated in the study. Blood samples were obtained before and immediately after exercise to determine serum Hcy, IGF-1, and Cor levels. According to their branch, each veteran athlete performed exercise sessions (70-75% of the participants' heart rate reserve) of 10-min of warm-up followed by 40-min of table tennis, aerobic running, or chess. TT and LR groups demonstrated significant increases in the serum IGF-1, Cor, and Hcy levels from pre to post-exercise (p<0.05). In contrast, the CP group showed significant increases only in the serum Hcy levels (p<0.05). Serum IGF-1 and Hcy, in response to exercise, were not significantly different between exercise groups (p>0.05). LR group had a greater serum Cor increase than all exercise groups (p<0.05). The TT group showed significantly greater changes in serum Cor levels than the CP group (p<0.05). In conclusion, although a single bout of aerobic running and table tennis exercise induces a remarkable increase in all measured biomarkers, chess exercise only elicits an increase in Hcy levels. Although aerobic running is more effective in increasing Cor levels than other types of exercise, the current study's findings suggest that serum Hcy and IGF-1 levels in veteran male athletes are not affected by the type of exercise.

Yaşam süresi uzadıkça mental hastalıklar daha yaygın sağlık sorunları haline gelerek hastaların ve ailelerinin refahını ve yaşam kalitesini oldukça azaltmaktadır. Bu patolojilerin başlamasını önlemek veya geciktirmek için etkili bir strateji olan düzenli egzersizin beyin-kaynaklı nörotrofik faktör (BDNF) gibi nöroprotektif nitelikli hücresel ve moleküler dolaşım faktörleri yoluyla beyin sağlığı üzerindeki faydaları tetiklediği düşünülmektedir. Bu nedenle, bu sistematik derleme, egzersiz kaynaklı BDNF’ nin mental hastalıklar üzerindeki etkisine ilişkin güncel bilgileri özetlemeyi ve bu hastalıklara optimum fayda sağlayacak egzersiz programları oluşturmak için öneriler sunmayı amaçlamaktadır. Sistematik inceleme stratejisi, elektronik veri tabanı sistematik araştırmalarında bir metodoloji olarak spor bilimine uyarlanan raporlama maddeler bildirisi PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-analyses) yönergelerine uygun şekilde yürütülmüştür. Bu kapsamda oluşturulan dışlama ve dahil edilme kriterleri göz önünde bulundurularak 8 tam metin çalışma değerlendirilmiştir. Bu çalışmadan elde edilen bulgular, en az 4 hafta boyunca ve haftada 150 dakika orta şiddetli aerobik ve direnç egzersizlerinin ya da bu egzersizlerin halihazırda devam eden tedavilerle veya bilişsel egzersizlerle birlikte kullanılmasının mental sağlık üzerindeki olumlu etkilerine BDNF' deki artışların aracılık edebileceğini göstermektedir. Bu durum egzersizin azalmış BDNF üretimi sergileyen mental hastalığı olan bireyleri hedefleyebileceği hipotezlerini desteklemektedir. Sonuç olarak egzersiz kaynaklı BDNF düzeylerinin mental sağlıkla ilişkili standart tedavi müdahalelerinin etkinliğini geliştirebileceği ve klinik iyileşmeyle ilişkili potansiyel bir biyobelirteç olabileceği düşünülmektedir. Buna rağmen özellikle farklı şiddet ve sıklıklarda planlanan egzersiz türlerinin ya da kombinasyonlarının BDNF salınımını farklı şekilde etkiliyor oluşu bu çalışma sonuçlarına dayanarak mental sağlığı BDNF kaynaklı geliştirebilecek standart bir egzersiz programı oluşturmayı oldukça zorlaştırmaktadır.

Bu çalışmada, instabilite cihazlarında ve sabit zeminde yapılan şınav egzersizi sırasında Pectoralis Majör (PM), Antreior Deltoid (AD) ve Triceps Brachii (TB) kaslarının elektromiyografik aktivasyonlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. 18-25 yaş aralığında 25 katılımcı, sabit bir yüzey, her iki taraf da kullanılan top (BOSU), Pilates topu ve Fonksiyonel egzersiz bandı (TRX) üzerinde çapraz geçişli deney tasarımında şınav egzersizi uyguladı. Katılımcılar 2 saniye iniş, 2 saniye çıkış fazı olmak üzere 3 tekrardan oluşan şınav hareketini sırasıyla 4 zeminde uyguladı. Egzersiz sırasında PM, AD ve TB kaslarının amplitüdünü belirlemek için yüzey elektromiyografisi (sEMG) kullanıldı. sEMG genliği, kasların izometrik kasılmaları sırasında en yüksek tepe tork değerini veren maksimum istemli kasılma (MİK) yöntemi kullanılarak normalleştirildi. PM kasında TRX’te sabit zemin ve BOSU’ya göre önemli ölçüde daha yüksek normalize sEMG amplitüdü (%MİK) değerleri tespit edildi. AD kasında Pilates topunda diğer zeminlere göre önemli ölçüde daha düşük %MİK değerleri tespit edildi. TB kasında sabit yüzey ve BOSU’ya kıyasla TRX ve Pilates topunda önemli ölçüde daha yüksek %MİK değerleri tespit edilirken BOSU’da sabit zemine göre daha yüksek değerler tespit edildi. TRX’te şınav PM, AD, TB kasları için daha fazla zorluk isteyen antrenörler için iyi bir seçenek olabilirken; AD kası için şınav egzersizinde pilates topunu tercih etmek doğru olmayabilir.