This study aims to compare the effects of balneological treatments applied at consecutive and intermittent sessions without interfering with their daily routine in patients with knee osteoarthritis. This is a randomized, controlled, single-blind clinical trial. Fifty patients diagnosed with knee osteoarthritis were included. The patients were divided into two groups. All patients were given a total of ten sessions of balneological treatment consisting of hydrotherapy and mud pack therapy. Group 1 received consecutive treatment for 2 weeks, while group 2 received intermittent treatment for 5 weeks. Local peloid packs at 45 °C were applied for 20 min, after a tap water (38 °C) bath. Evaluations were conducted before, after treatment, and at 12th week of post-treatment by Pain (VAS), Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC), and Short Form-36 (SF-36). Both balneological treatment regimens of knee osteoarthritis had statistically significant clinical effects as well as effects on the quality of life. Patients' well-being continued at 3 months, except for joint stiffness (WOMAC), role-emotional (SF-36), and vitality (SF-36) in group 1 and for mental health (SF-36) in both groups. Both patient groups had improved compared to baseline. However, at 3 months after the treatment, the well-being of group 2 was unable to be maintained in terms of role-physical (SF-36) parameter, while the well-being of group 1 was unable to be maintained in terms of pain, WOMAC (pain, physical functions, total), and SF-36 (physical functioning, role-physical, pain, role-emotional, and mental health) variables, compared to data obtained immediately after treatment. Our study suggests that traditional and intermittent balneological therapies have similar efficacy in patients with knee osteoarthritis.

Çalışmamızın temel amacı subakromiyal sıkışma sendromunda evde uygulanan ve hastanede uygulanan peloidoterapinin etkinliği araştırmaktır. Tek taraflı omzunda subakromiyal sıkışma sendromu tanısı almış olan 73 kadın hasta çalışmaya alındı. Hastalar tedavi grubu (n=42) ve kontrol grubu (n=31) olmak üzere iki farklı gruba ayrıldı. Tedavi grubundaki hastalara peloid tedavisi deriye direk temas olacak şekilde peloidoterapi ünitesinde uygulandı. Kontrol grubundaki hastalar ise peloidi evde kendi imkanlarıyla uyguladı. Her iki grup rutin medikal tedavilerine ve ev egzersiz programlarına devam ettiler. Değerlendirilmelerde hastaların omuz fonksiyonlarını değerlendirmek için DASH-T (Kol,omuz ve el yaralanması anketi) skorları, ağrı için VAS(Visuel Ağrı Skalası) ve genel durumları için sağlık değerlendirme anketi HAQ(Sağlık Değerlendirme Anketi) kullanıldı. Çalışma grubunda DASH ve HAQ skorları bakımından tedavi sonrasında tedavi öncesine göre anlamlı farklılık görülmemiştir (p>0.05). Yaptığımız çalışmada çalışma grubundaki peloidoterapi uygulamalarında kontrol grubundaki peloidoterapi uygulamalarına göre ağrı parametrelerinde daha olumlu sonuçlar elde edilmiştir. İleride yapılacak vaka sayısının arttırıldığı çalışmalara ihtiyaç vardır.