Honey is nectar collected from plants and produced by honeybees Apis mellifera. It has variable sensory and bioochemical properties due to climate and environmental conditions as well as the different origins of the plants in which it is harvested. Studies have shown that the antioxidant potential of honey varies greatly with the source of flowers. Vicia faba L. also known in Turkey as `bakla,` is a genus of the family Fabaceae that is widely grown in Asia. It is abundant in L-DOPA, a therapeutic agent used in Parkinson`s disease diagnosis. In this study, a sample of honey has been obtained from a monofloral source in the greenhouse environment where only vicia faba l. was found. The biochemical properties and antioxidant activities of this honey sample were studied. Vicia faba L. flowers grown in greenhouse conditions and pollen and honey produced by bees fed from this flowers were analyzed with HPLC method. The results were quite surprising. L-DOPA content is 4.23% in flowers, 0.98% in pollen and 0.076% in honey. This leads to the conclusion that Parkinson`s patients can continue treatment by using only pollen and honey produced by bees that feed on Vicia faba L. flowers. In addition, antioxidant activity of flowers, pollen and honey was analyzed by spectrophotometric methods. Parallel results were obtained with the results previously studies.

Plant sterols are belong to triterpenes family of natural products which includes more than 200 different types of plant sterols and more than 4000 other types of triterpenes. The optimization of method, specially the derivatization step as well as the corresponding analytical validation, is the main goal of this study. The optimum temperature, time and reagent volume of derivatization step were obtained at 60°C, 60 minutes and 50 µL, respectively. A rapid and sensitive gas chromatographic-mass spectrometric method was developed and validated for quantitative analysis of the most common plant sterols (β-sitosterol, campesterol and stigmasterol) in 20 Turkish bread wheat cultivars using GC-MS-SIM. Separation of β-cholestanol (I.S), campesterol, stigmasterol and β-sitosterol was achieved on Rxi (5Sil MS) column (60 m×0.25 mm). The limits of detection for β-sitosterol, campesterol and stigmasterol were 0.074, 0.054 and 0.064 mg kg

Bitki sterolleri (fitosterol) insan sağlığı için çeşitli biyoaktif özelliklere sahip bir grup steroid alkoldür. Fitosteroller kolesterolün bağırsaktaki emilimini engelleyerek kandaki kolesterol seviyelerini düşürücü etkiye sahiptirler. Bu çalışmanın amacı sera koşullarında iki farklı ekmeklik buğday çeşidine (Yunus ve Osmaniyem) azot (N) uygulamalarının tane Campesterol, Stigmasterol ve Betasitosterol konsantrasyonlarına olan etkisi araştırılmıştır. Çalışmada N uygulamaları topraktan 250 ve 500 mg kg-1 dozlarında yapılmış, 500 mg kg-1 N uygulamasına ayrıca üç farklı dönemde (sapa kalkma, başaklanma ve tane olum) yapraktan % 0.5 üre verilmiştir. Azot uygulaması ile hem Yunus hem de Osmaniyem çeşitlerinin tane N konsantrasyonlarında istatistiksel olarak önemli artışlar görülmüştür. Azot uygulaması ile Yunus çeşidinin tanesinde %89, Osmaniyem çeşidinde ise %62’lik bir N konsantrasyonu artışı meydana gelmiştir. Azot uygulaması ile tane N konsantrasyonlarında görülen artışa paralel olarak Yunus çeşidinin Campesterol konsantrasyonunda %45, Stigmasterol konsantrasyonunda %145 ve Betasitosterol konsantrasyonunda ise %105 düzeyinde bir artış olduğu görülmüştür. Osmaniyem çeşidinin Campesterol konsantrasyonunda %99, Stigmasterol konsantrasyonunda %38, Betasitosterol konsantrasyonunda ise %73 artış meydana gelmiştir. Elde edilen sonuçlardan N’un Campesterol, Stigmasterol ve Betasitosterol yapısına katılma ihtimalinin yüksek olduğu görülmektedir.

No abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı sera koşullarında Yunus ve Osmaniyem ekmeklik buğday çeşitlerine demir (Fe) uygulamalarının tane campesterol, stigmasterol ve beta-sitosterol konsantrasyonlarına olan etkisinin araştırılmasıdır.Materyal ve Yöntem: Çalışmada Fe uygulamaları topraktan 1 ve 5 mg kg-1 dozlarında yapılmış, 5 mg kg-1 Fe uygulamasına ayrıca üç farklı dönemde yapraktan % 0.2 FeSO4.7H2O verilmiştir. Tane olgunluk döneminde hasat edilen örneklerde Fe, campesterol, stigmasterol ve beta-sitosterol analizleri yapılmıştır.Araştırma Bulguları: Elde edilen sonuçlara göre Fe uygulaması ile hem Yunus hem de Osmaniyem çeşitlerinin tane Fe konsantrasyonlarında istatistiksel olarak önemli (p<0.05) artışların olduğu görülmüştür. Kontrol uygulamasına kıyasla Yunus ve Osmaniyem çeşitlerinin tanelerinde %34 düzeyinde Fe konsantrasyon artışı meydana gelmiştir. Tanede meydana gelen bu konsantrasyon artışına benzer şekilde Fe uygulaması ile Yunus ve Osmaniyem çeşitlerinin campesterol, stigmasterol ve beta-sitosterol konsantrasyonlarının istatistiksel olarak önemli (p<0.01 ve p<0.05) oranlarda arttığı görülmüştür. Tanede Fe konsantrasyonunun artması ile Yunus çeşidinin campesterol konsantrasyonunda %16, stigmasterol konsantrasyonunda % 50 ve beta-sitosterol konsantrasyonunda ise %34.5 artış görülmüştür. Osmaniyem çeşidinde ise campesterol konsantrasyonunda %21.8, stigmasterol konsantrasyonunda %17 ve beta-sitosterol konsantrasyonunda ise %36.5 oranında artışa neden olduğu ortaya çıkmıştır.Sonuç: Sonuçlar Fe uygulamalarının ekmeklik buğday çeşitlerinin sterol konsantrasyonlarına önemli düzeye etkili olduğunu göstermiştir.