No abstract

Here, we reported the biosynthesis of silver nanoparticles (AgNPs) using Urtica dioica (nettle) leaf extract as green reducing and capping agents and investigate their anticancer and antibacterial, activity. The Nettle‐mediated biosynthesized AgNPs was characterized by UV–Vis a spectrophotometer. Their size, shape and elemental analysis were determined with the using of SEM and TEM. The crystal structure was determined by XRD and the biomolecules responsible for the reduction of Ag+ were determined using FTIR analysis. Nettle‐mediated biosynthesis AgNPs indicated strong antibacterial activity against pathogenic microorganisms. Again, the antioxidant activity of AgNPs is quite high when compared to ascorbic acid. Anticancer effect of AgNPs, IC50 dose was determined by XTT analysis using MCF‐7 cell line and the IC50 value was found to be 0.243 ± 0.014 μg/mL (% w/v).

No abstract

Bitkiler, karşılaştıkları stres faktörleri karşısında antioksidan enzim savunması ile karşılık verir. Bu enzimlerden birisi süperoksit dismutaz (SOD) olup süperoksit radikalini yok etmeden sorumludur. Lipid peroksidasyonu, reaktif oksijen türlerinin (ROT)'nin membranın lipid tabakasının peroksidasyonu sonucu olarak hücre membran sistemlerinde metabolik değişikliklere yol açan oksidatif hasarlardır. Bu çalışmada, Myriophyllum Spicatum 72 saat boyunca nano ve mikro B partiküllerinin 50, 100 ve 200 ml-1 konsantrasyonlarında maruz bırakılmıştır. Yapılan istatistik çalışmasında, kontrol grubuna göre nano ve mikro B partiküllerinin MDA, SOD, H2O2 değerleri açısından tüm maruz kalan gruplarda önemli farklılıklar olduğu tespit edilmiştir (p<0.01). Genel olarak, H2O2, MDA ve SOD enzim aktivitesi nano borda mikro bordan daha yüksek ölçülmüştür. Ayrıca, Myriophyllum spicatum membranları genel olarak nano ve mikro B partiküllerinden zarar görmemiştir sadece, nano B'un 50 mg-1 konsantrasyonunda düşük seviyede membran hasarı gözlenmiştir. Bu sonuçlara göre nano bor partikül toksisitesinin mikro bordan daha fazla olduğunu söyleyebiliriz. Ayrıca, nano borun düşük konsantrasyonlarda daha toksik olduğu söylenebilir. Bu sonuçlar nanopartiküllerin yoğun konsantrasyonlarda agregasyon oluşturması ve bundan dolayı hücre içerisine alımının daha az olması şekilinde tahmin edilir.

In recent years, research on the fate of engineering nanoparticles on plants and their toxicity mechanisms have indicated that there are knowledge gaps and significant uncertainties. In this study, the toxicity, physiological effects, and basic factors of nano and micro boron particles treated to duckweed (Lemna minor) under experimental conditions were investigated. This study reports that the chlorophyll concentration of treated nano boron is higher than the control group and the treated micro boron. Malondialdehyde and superoxide dismutase levels were recorded higher in micro boron. Catalase and hydrogen peroxide level was recorded higher in nano boron. Pearson's correlation analysis indicated negative correlations between hydrogen peroxide and malondialdehyde levels in all doses of nano boron; Positive correlations were found between malondialdehyde and catalase levels at 100 mgL -1 of micro boron. As the concentration of the treated nano boron increased, the rate of accumulation in the leaf tissues of duckweed decreased. On the contrary, micro boron was observed to be the opposite. When all these data are evaluated, it is understood that micro boron is more toxic than nano boron.