No abstract

No abstract

Amaç: Mezenkimal kök hücreler, çeşitli protokoller kullanılarak in vitro koşullarda kolaylıkla kardiyomiyositlere farklılaşabilir. Ancak bu protokollerde kullanılan ajanların hücre canlılığı üzerinde bazı olumsuz etkileri olduğu bildirilmiştir. Azasitidin mezenkimal kök hücreleri kalp kası hücrelerine farklandırmak için kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, bir GLP-1 reseptör agonisti olan Eksenatid'in insan yağ dokusu kaynaklı kök hücrelerinin kardiyomiyositlere farklılaşması ve canlılığı üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Azasitidin ve Eksenatid'in insan yağ doku kaynaklı mezenkimal kök hücreler üzerinde hücre canlılığı ve proliferasyonu üzerindeki etkileri ile sitotoksisite testleri yapıldı. Farklılanma protokolü için, hücreler dört hafta boyunca Azasitidin ve Eksenatid ile inkübe edildi. Hücrelerin morfolojik değişiklikleri izlendi ve kardiyomiyojenik farklılaşma belirteçlerinin (cTnI, GATA4 ve MYH7) ekspresyonları immünohistokimyasal olarak değerlendirildi. Ayrıca kültürlerdeki kardiyak troponin I (cTnI) seviyeleri enzime bağlı immünosorbent testi kullanılarak ölçüldü. Veriler, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve post-hoc testi ile değerlendirildi. Bulgular: İnsan yağ doku kaynaklı mezenkimal kök hücreler üzerine Azasitidin uygulaması, kontrole grubuna kıyasla hücre canlılığını önemli ölçüde azaltırken (%54.4) hücrelerin Azasitidin+Eksenatid ile uygulaması doza bağlı bir şekilde hücre ölümünü önledi. Azasitidin ve Eksenatid uygulanan hücreler, kardiyomiyojenik farklılaşma ile uyumlu önemli morfolojik değişiklikler ve kardiyomiyojenik belirteçlerde artış gösterdi. Ayrı ayrı ve birlikte uygulama yapılan gruplarda cTnI seviyeleri kontrole göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Sonuç: Bu bulgular GLP-1 reseptör agonisti Eksenatid'in, Azasitidin uygulamasının neden olduğu hücre hasarını azaltarak İnsan yağ doku kaynaklı mezenkimal kök hücrelerin kardiyomiyojenik farklılaşması üzerinde faydalı etkileri olabileceğini düşündürmektedir.

Objective: Mesenchymal stem cells (MSCs) are also promising in immunosuppressed patients after organ and tissue transplantation, in addition to their current wide range of uses and research areas. Sunitinib is a receptor tyrosine kinase with immunosuppressive properties and its cytotoxic activity in different types of cells is known. Our study aimed to elucidate the effect of oxytocin on sunitinib-treated MSCs. Methods: For this purpose, commercially available rat adipose tissue-derived MSC (ADMSCs) was used. The individual or combinational effect of the active substances on viability was evaluated with WST-1, the effect on apoptosis Annexin V, the effect on oxidative stress markers MDA, CAT, GPX, and SOD ELISA tests. Results: The IC50 value of sunitinib was determined as 44.57 μM at the 48th hour, and it was determined that oxytocin had no cytotoxic effect in doses up to 100 μM. Treatment of the two agents in combination increased the cytotoxic effect of sunitinib. Oxytocin attenuated the effect of sunitinib on apoptosis and lipid peroxidation. Conclusion: It is important to investigate the efficacy of these two substances individually and in combination with ADMSCs with further experiments to evaluate the potential use of oxytocin in organ and tissue transplantations.