İnsanın kafatasında bulunan frontal kemik doğumdan sonraki erken evrelerde iki parça halinde gelişmektedir. Bu iki parça halindeki frontal kemiği birleştiren metopik sutur 9 ay (Pindrik et al., 2016;Goyal, 2021) ile 8 yıl (Buikstra & Ubelaker, 1997) arasında kaynaşmaktadır. Metopik suturun, normal döneminde kaynaşmayarak erişkinlik döneminde de görülmesine metopizm adı verilmektedir. Metopik sutur kaynaştıktan sonra frontal kemiğin glabella bölgesinde karmaşık kemikleşme sürecinin sonucunda ikincil bir sutur gözlenmektedir. Bu sutura metopik sutur varyantı veya supranasal sutur denilmektedir (Hauser & DeStefano, 1989). Doğum sonrasındaki yıllarda yüzeysel kemik tabakaları her iki taraftan medyan yönde genişleyerek önceden kapanmış metopik suturun üzerinde birleşmektedir. Bu sutur superoinferior yönde kaynaştığı için üçgen biçimini andırmakta ve tam kaynaştığı zaman tamamen kapanmaktadır. Ancak genellikle değişen büyüklükte metopik sutur varyantı kalabilmektedir. Bu ikincil kemik tabakalarının kaynaşması doğumdan sonra 18 ay ile 5 yaş arasında gerçekleşmektedir. Bu suturun kaynaşması 6. yaşın sonuna kadar gecikebilir. Birbirine geçmiş kemikli spiküllü bir yapı veya düzensiz enine oluklar gözlenebilmektedir

No abstract

Özet: Son yıllarda yapılan keşifler ve analizler atalarımızın evrimi hakkında şimdiye kadar bildiğimiz her şeyin yanlış olabileceğini gösterir niteliktedir. Çalışmamızda, 2015-2017 yılları arasında "Nature" ve "Science" gibi önemli bilimsel dergilerde yayınlanan makaleler derlenerek, insan evrimiyle ilgili yeni tarihlendirmeler, erken modern insan kalıntıları üzerinde yapılmış analizler ve fosil primat kalıntılarından arkaik insan türlerine kadar yeni teoriler ele alınmıştır. İnsan evriminde soyut düşüncenin somut imgelere dönüştüğü mağara resimlerinden, ilk tarım toplumlarının yeni tarihlendirmelerine kadar sunulmuş çalışmalar da göz önüne alınmış ve değerlendirilmiştir. Australopithecus türlerinden erken Homo kalıntılarına, Neandertallerden Denisovalılara, erken modern insandan modern insana kadar yayınlanmış makaleler bir araya getirilmiştir. Bu çalışmanın paleoantropolojiyle uğraşan/ilgilenen bilim insanları ve öğrenciler için de yararlı bir kaynak olabileceği öngörülmüştür.

mezarlık alanından 2013-2016 yılları arasında çıkarılan 60 erişkin çalışma kapsamında incelenmiştir. Toplamda en az bir patella kemiği olan 54 birey değerlendirmeye alınmıştır. Bireylerin cinsiyet dağılımına bakıldığında, 35 (%64,81)'i erkek ve 19 (%35,19)'u kadın bireyden oluşmaktadır. Sağ-sol ayrımı yapılmaksızın erkek bireylere ait 63 ve kadın bireylere ait 33 olmak üzere toplam 96 patella kemiği değerlendirmeye alınmıştır. Parçalı patella anomalileri içerisinde 27 patella'da vastus çentiği, 1 patella'da bipartite olabilecek bir yapıya ve 2 patella'da tipik olmayan patella varyasyonuna rastlanılmıştır.