This study explores the demands and lawsuits against the administrators of the Livane district, such as mufti and mukhtars, from the beginning of the 19th century after the publication of the 1864 Provincial Regulations. The study discusses the period when the district governors were the administrators. However, it was seen that the people of Livane and the governors of the province Erzurum and the sanjak Çıldır, to which Livane was affiliated, were not satisfied with the administration policy at the time. Regarding the fact that In the Ottoman Empire, when the local governors in the provinces and the Sanjak's were off during the campaign, leaving their posts to the trustees as administrators. Mütesellims were officials who collected taxes as well as fulfilled administrative duties in the provinces, sanjaks and districts where they were assigned instead of their Beylerbeyi's and sanjakbeyi’s. Before the Tanzimat, they were assigned to the administrations of the sanjaks and districts administered by the governors and mutasarrifs. Mütesellims were also called voivodes in the XVIth century Ottoman Empire. This task continued from the end of the century until the Tanzimat period. Since 1842, accident managers took charge of accidents. The people of Livane also reported their complaints about these administrators and wrote many petitions to Istanbul. The state did not remain indifferent to these complaints and sent orders to the necessary places to replace the said administrators and restore order. When the requests about the Livane administrators are examined in the documents of the period, Livane is an important city whose administrators were asked for soldiers and ammunition for the security of the eastern regions such as Erzurum, Ardahan and Kars during the Ottoman-Persian War in 1820-1823. Livane played an important role in the withdrawal of the Iranian army in terms of soldiers and ammunition.

Osmanlı Devleti çok farklı etnik unsuru bünyesinde barındırmıştır. Söz konusu devlet İslâm dininden de kaynaklı hoşgörülü bir yönetim ve adalet anlayışıyla din, dil, ırk ve kültürel yönden bu farklı grupları yüzyıllar boyunca idare etmesini bilmiştir. Farklı dinlerdeki tebaaya kendi dinlerine göre yargı, yönetim ve idare imkanı sunmuştur. Yerel idarelerde gayrimüslimlere devlete isyanda bulunmadığı sürece kendi din adamları tarafından yönetilmelerine izin vermiştir. Cemaat mahkemeleri olmakla birlikte söz konusu tebaaya isterlerse davalarını şerî mahkemelere getirme hakkı da tanımıştır. Bu hak doğrultusunda gayrimüslimler çoğu kere davalarını şer’iyye mahkemelerine getirmişlerdir. Çalışmada 19. yüzyılın başından Padişah Abdülmecit’in saltanatının sonuna kadar Livane halkının hukukî talep ve davaları, gayrimüslimler ve Müslümanlar olarak ayrı ayrı ele alınmıştır. Gayrimüslimlerin bu dönemde kilise, tereke, izin, alacak verecek, ihtida ve mezhep değiştirme hareketi, vekil tayini, murahhas, konsolos ile cinayet konularına dair talep ve davaları olmuştur. Müslümanlarınki ise tereke, aile hukuku, izin, alacak verecek, hırsızlık ve cinayet hakkındaki talep ve davalardır. Belgelerden anlaşıldığına göre gerek Müslümanlar gerekse de gayrimüslimler davalarını arzuhallerle İstanbul’a iletmişler, söz konusu davalarının şerî mahkemelerde çözümü için Livane’nin bağlı olduğu sancağın yöneticilerine emir gönderilmesini talep etmişlerdir. Davanın çözümü mümkün olmazsa davalıların İstanbul’a çağrılarak duruşmalarının yapılmasını istemişlerdir. Devlet bütün halkın şikayetleri ve talepleriyle ilgilenmiş davaların çözülmesi, isteklerin ise yerine getirilmesi için yerel idarelere emirler göndermiştir. Davaların sonucunun ise tekrar İstanbul’a bildirilmesinin istenmesiyle, sonuç takibine de gidilmiştir. Belgelerden de anlaşıldığı üzere gayrimüslimler kendi mahkemeleri olmakla birlikte davalarını İstanbul’a arzuhallerle iletmişlerdir. Devlet de Müslüman, gayrimüslim ayrımı gözetmeksizin halkın isteklerine olumlu yaklaşmıştır. Osmanlı Devleti Müslüman olmayan tebaanın isteklerine olumlu karşılık vermesine rağmen söz konusu tebaanın birbirlerine karşı hoşgörülü davranmadığı da döneme ait bir belgeden anlaşılmıştır. Bir gayrimüslimin mezhep değiştirerek Ermeni milletinden biriyle evlenmesi üzerine bu kişiye Katolik milleti para cezası uygulamıştır.

Bu makale etik kurul izni ve/veya yasal/özel izin alınmasını gerektirmemektedir.