Sokak, cadde, meydanlar ve rekreasyon amaçlı tasarlanmış genel ya da özel kullanım alanlarında yer verilen kentsel donatı elemanları, kentsel yaşam kalitesinin artırılmasına katkı sağlayan önemli peyzaj elemanlarıdır. Bulundukları çevre ile bütünleşerek kentin önemli bir öğesi haline gelen kentsel donatı elemanları, kent ile kurdukları bütünlük ile bir kentin kimliğinin oluşmasına katkı sağlayan en önemli araçlardan biridir. Bu araştırmanın temel amacı, kentsel donatı elemanlarının sınıflandırılarak, peyzaj mimarlığı açısından değerlendirilmesidir. Bu amaca yönelik olarak, merkezi konumları ve yoğun kullanıma sahip olmaları nedeni ile Çankırı kent merkezinde yer alan Alparslan Türkeş Caddesi ve Necip Fazıl Kısakürek Sokağı araştırma alanı olarak seçilmiştir. İlk olarak; kentsel donatı elemanlarının tanımı yapılarak, önemi, tasarım ilkeleri, özellikleri, kullanım türleri belirtilmiş ve işlevlerine göre sınıflandırmaları verilmiştir. Devamında; seçilen araştırma alanlarında yer alan kentsel donatı elemanları bu teorik yaklaşımlar doğrultusunda sınıflandırılarak değerlendirilmiştir. Son aşamada ise, araştırma alanlarındaki kentsel donatı elemanları peyzaj mimarlığı meslek disiplini açısından irdelenmiş ve özgün kentsel mekânlar oluşturulması kapsamında öneriler getirilmiştir.

Results:The mothers had a moderate or low education level. It was observed that starting complementary feeding and the kind of the food significantly correlated with the age and the education level of the mothers. The education level of the fathers was found to be statistically significantly correlated with the knowledge of breastfeeding duration and the time of starting complementary feeding (p=0.005). Conclusion:Education of parents about time to start complementary feeding and food ingredients is important for healthy growth and development of children.

Sosyal bir yapı içerisinde yaşayan bireyin kişilik yapısı, hayata bakış açısı gibi pek çok unsur sosyal çevresi ile etkileşimin etkisinde kalır. Dolayısıyla aynı dönemde yaşamış bireyler o dönemde geçerli olan örf, adet, değer yargıları, kültürel ve sosyal değişimler dolayısıyla kendilerine has nitelikler sergilerler. Eğitim; bireylerin düşünce, tutum ve davranışlarını belirli politik, felsefi amaçlarla şekillendirmek isteyen bir süreç olduğundan nesillerin belirli dönemlere ayrılması eğitiminin içeriğinin ve öğretim yöntemlerinin belirlenmesi açısından önem arz etmektedir. Bu durum din eğitimi açısından da geçerlidir. Konuyu din eğitimi açısından güncel bir yaklaşım ile ele alması dolayısıyla bu çalışmada Nesiller Arası Farklılaşma ve Din Eğitimi adlı eserin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

The aim of this study was to determine the risks of falling in surgical patients. METHODS: This cross sectional study included 288 surgical patients hospitalized in various surgical clinics between February and March 2013. The data was collected by using a demographic data survey form and Itaki Fall Risk Assessment Scale. The data was presented with number and percentage. Comparisons were performed by using chi-square test. RESULTS: The fall risk was found in 67.7% of surgical patients and 37.2% of them were over 65 years, 6.6% had a history of falling during the previous month, 44.4% had a chronic disease, 35.8% required physical support, 38.5% used more than four drugs and 27.4% used one risky medication during the previous week. Fall risks were higher at the postoperative period in comparison with the preoperative period. Comparison depending on age groups, education or marital status did not change fall risks. CONCLUSION: Fall risk is higher in surgical patients, particularly during postoperative period in patients with orthopedic problems and using multiple drugs.

Bu makale imam hatip lisesinde okuyan ve İlahiyat Fakültesi dışında lisans eğitimi planlayan öğrencilerin meslek dersleri ile ilgili değerlendirmelerini incelemeyi konu edinmiştir. Araştırma nitel araştırma modelinde yapılandırılmıştır. 2017 yılı Şubat ve Mart ayında Fatih Kız İmam-Hatip Lisesi'nde son sınıfta okuyan 15 öğrenci araştırma grubunu oluşturmuştur. Araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış mülakat formları kullanılmış ve öğrencilerle yapılan yüz yüze görüşmelerle veriler toplanmıştır. Betimsel analiz yöntemiyle çözümlenen bu veriler ışığında araştırmada elde edilen bazı sonuçlar şu şekildedir: Öğrencilerin büyük çoğunluğu meslek derslerini teorik, sıkıcı ve ağır bulmakta olup, İmam-Hatip meslek dersleri içeriklerinin kendilerine hitap etmediğini düşünmektedirler. Öğrenciler, ders kitaplarının faydalı ve ilgi çekici olmadığını ifade etmekte, meslek derslerini ilgi çekici kılacak olanın ise öğretmenlerin anlatıma biçimi olduğunu düşünmektedirler. Ayrıca 12. sınıfta sınav kaygısı nedeniyle meslek derslerine yeterince vakit ayıramadıkları için bu dersleri önemsemediklerini belirterek derslerin 9 ve 10. sınıfa kaydırılmasını teklif etmektedirler. Bununla beraber meslek derslerinin kendileri için tümüyle anlamsız olduğunu da düşünmemektedirler. Araştırma sonunda konu ile ilgili bazı önerilere yer verilmiştir.