PurposeLower quality of life, especially in the physical domain (Physical-QOL), is common in patients after hematopoietic stem cell transplantation (HSCT). However, few studies explore changes in the Physical-QOL, i.e., physical symptoms, in everyday life of patients following HSCT. The present study addresses this gap by examining patient daily physical symptoms and their predictors in terms of demographic and clinical characteristics.MethodsPhysical symptoms were reported by 188 patients (56.9% men; aged 47.6 ± 13.4 years) for 28 consecutive days after post-HSCT hospital discharge. Multilevel modeling was used to investigate fixed and random effects for physical symptom changes over time.ResultsThe results indicated that the initial level of physical symptoms (immediately after hospital discharge) systematically decreased over 28 days. Treatment toxicity (WHO scale; β = 0.09, p < .01) and baseline depressive symptoms (CES-D scale; β = 0.06, p < .01) were associated with the initial level of physical symptoms. Patients with more depressive symptoms before HSCT and with more adverse treatment effects presented with more physical symptoms immediately after hospital discharge. The type of transplant, diagnosis, and conditioning regimen differentiated the course of physical symptoms. Patients with leukemias and other myeloid neoplasms (β = 0.05, p < .01), after allogeneic HSCT (β = −0.06, p < .01), and with non-myeloablative conditioning (β = −0.09, p < .01) showed a significant lower decrease in symptoms over time. Patients with multiple myeloma presented with the most rapid improvement (β = −.03, p < .05).ConclusionsThe findings suggest a heterogeneous and rather positive response to HSCT. Treatment-related conditions occurred to be a significant predictor of the intensity of change in physical functioning after HSCT.

The aim of the study was to examine the moderating effect of optimism on the relationship between daily pain-daily affect. Fifty-four female patients with rheumatoid arthritis completed self-report measures of optimism (once), daily pain and daily positive and negative affect for 7 consecutive days during hospitalization. Results of multilevel random coefficients modeling demonstrated a significant cross-level interaction for daily negative affect only. Simple slopes analysis revealed that low optimism was related to a stronger positive relationship between daily pain and daily negative affect, whereas this effect was insignificant for higher optimism. High optimism was also related to higher daily positive affect, regardless of pain level. These findings suggest that low optimism may be a vulnerability factor in the daily pain-daily affect relationship rather than high optimism acting as a protective factor.

<b>Cel pracy</b>: Według biopsychospołecznego modelu ból jest zjawiskiem wielowymiarowym, składającym się z czynników: fizjologicznych (odczucie bólu), psychologicznych (poznawczych, emocjonalnych) i społecznych (status socjoekonomiczny, wsparcie społeczne). W dotychczasowych badaniach skupiano się głównie na właściwościach wzmacniających nieprzyjemne doznanie, niewiele prac dotyczyło czynników obniżających jego nasilenie. Celem badania było sprawdzenie różnic w zakresie odczuwania bólu przewlekłego uwarunkowanych poziomem optymizmu i strategii radzenia sobie z bólem u kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS).<br /> <b>Materiał i metody:</b> Badaniami kwestionariuszowymi objęto 54 kobiety w wieku 24–65 lat podczas 7-dniowej hospitalizacji. Zastosowano jednorazowo kwestionariusze LOT-R (optymizm; Scheier, Carver i Bridges), Kwestionariusz strategii radzenia sobie z bólem (CSQ; Rosenstiel i Keefe) oraz 10-stopniową wizualno-analogową skalę bólu (VAS), uzupełnianą przez pacjentki w czasie kolejnych 7 dni hospitalizacji.<br /> <b>Wyniki:</b> Wykazano istotne znaczenie optymizmu dla odczuwanego bólu przewlekłego oraz stosowanych strategii radzenia sobie z nim. Osoby oczekujące pozytywnych wyników swoich działań (wysoki optymizm) doświadczały słabszego bólu niż pesymiści, stosując zwiększoną aktywność behawioralną, nadmiernie nie koncentrując się i nie przeceniając doznań bólowych (katastrofizowania). Niezależnie od uwarunkowań osobowościowych aktywne radzenie sobie poprzez ignorowanie doświadczeń zmysłowych oraz traktowanie bólu jako wyzwania i przekonanie, że można sobie z nim poradzić (deklarowanie radzenia sobie), pozytywnie wpływało na obniżenie bólu, a katastrofizacja – na jego nasilenie. Najczęściej stosowaną strategią radzenia sobie było modlenie się lub pokładanie nadziei. Istotną zmienną demograficzną, wpływającą na poziom nieprzyjemnego odczucia, było zatrudnienie – osoby bezrobotne odczuwały słabszy ból niż pracujące.<br /> <b>Wnioski</b>: Wyniki badania wskazują, że w praktyce klinicznej należałoby uwzględnić optymizm i podejmowane strategie radzenia sobie z bólem. Szczególną uwagę trzeba zwracać na osoby chore na RZS, które wykazują negatywne oczekiwania determinujące u nich silny przewlekły ból bez względu na podejmowaną aktywność zaradczą. Skuteczną strategią może być wzmacnianie pozytywnych oczekiwań względem leczenia oraz poszukiwanie korzyści w aktualnej sytuacji zdrowotnej.

This study examines the indirect effect between parallel fluctuation in daily physical symptoms, symptom-related coping, and mood in patients following hematopoietic stem cell transplantation. Two models were analyzed with a within-person mediating role of coping and mood, respectively. Physical symptoms, coping (brooding, reflection, co-rumination, positive reframing, venting, acceptance, and active coping), and positive (PA) and negative affect (NA) were reported by 229 patients for 28 consecutive evenings after post-transplant hospital discharge. The mediating role of coping fluctuation was partially supported since a competitive model assuming coping reactivity was more reliable. Fluctuation in daily PA and NA mediated relationship of physical symptoms with brooding, co-rumination and venting. Daily changes in positive reframing, acceptance and reflection, partially mediated the association between changes in physical symptoms and mood. The study results indicate the usefulness of intervention addressed to the management of daily mood and stimulation of positive reframing and acceptance in post-HSCT patients.

The theories focusing on the central neural mechanisms also pointed to the role of psychological factors in shaping painful sensations. The aim of the study was to explore direct and indirect effects of personality and cognitive appraisal of childbirth on experienced labor pain. participants and procedureLabor pain was assessed twice by forty-five childbearing women aged 18-45 (M = 28.31, SD = 5.20; 23 participants were primiparous): on admission to the obstetrics clinic and two days postpartum. On the first occasion, experienced and anticipated pain (VAS) and cognitive appraisal of labor (KOS) were measured, while the second assessment included rating of pain in the second stage of labor (VAS) and personality traits (NEO-FFI). resultsMediation analyses indicated indirect effects of conscientiousness on pain at the first stage of labor via challenge appraisal and of neuroticism and conscientiousness on recalled second stage labor pain intensity via threat/loss appraisal. Irrespective of personality traits, correlations were found between pain and cognitive appraisal in terms of threat/loss and challenge.