No abstract

Στη διδακτορική μου εργασία εξέτασα ζητήματα χρόνου και χρονικότητας στις κοινωνίες της Κνωσού και της Πύλου κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (π. 1400-1200 π.Χ.), συνδυάζοντας αρχαιολογικές (αρχιτεκτονική, εικονογραφία) και γραπτές μαρτυρίες (αρχεία της Γραμμικής γραφής Β). Στόχος της διατριβής μου ήταν αφενός να εντάξω τις έννοιες του ‘χρόνου’ και της ‘χρονικότητας’ ως αναλυτικές κατηγορίες στην θεωρία και μεθοδολογία της Αιγαιακής προϊστορίας και αφετέρου να εξετάσω συγκεκριμένες περιπτώσεις σχετιζόμενες με αντιλήψεις για το χρόνο, μορφές χρονικότητας και χρονικές διαιρέσεις σε αναφορά με το ανάκτορο της Κνωσού στην Κρήτη και το ανάκτορο της Πύλου στην Πελοπόννησο. Συνδυάζοντας, λοιπόν, νεωτερικά θεωρητικά και μεθοδολογικά πλαίσια εργασίας και βασιζόμενη σε σύγχρονες μεταξύ τους αρχαιολογικές και γραπτές μαρτυρίες πρότεινα μια ανασκευή των ετήσιων και εποχιακών κύκλων της Κνωσιακής διοίκησης αναφορικά με την οργάνωση και διαχείριση των εριουργών κοπαδιών, την υφαντική βιοτεχνική παραγωγή και την διαχείριση του εργατικού δυναμικού που απασχολούνταν στην ανακτορική διοικητική οργάνωση και οικονομική-βιοτεχνική παραγωγή. Παράλληλα, εξέτασα πώς αντιλήψεις χρονικότητας (ως οι διαστάσεις του ‘παρελθόντος’, ‘παρόντος’ και ‘μέλλοντος’) συνδυάζονταν με άλλες κοινωνικές αντιλήψεις και πρακτικές της εποχής, όπως πολιτική και θρησκευτική εξουσία, ιδεολογία, πολιτική και κοινωνική ταυτότητα, εξυπηρετώντας και αναπαράγοντας το ιεραρχικό πολιτικό-ιδεολογικό σύστημα των ανακτορικών κοινωνιών της Κνωσού και της Πύλου κατά την εξεταζόμενη περίοδο της αιγαιακής προϊστορίας.