Παρά τις πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις στη σχεδίαση των LVAD, οι επιπλοκές μετά την εμφύτευση συνεχίζουν να αποτελούν συχνό φαινόμενο. Ίσως η πιο δραματική επιπλοκή αποτελούν τα ΑΕΕ. Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν ανάλυση των ασθενών που υπέστησαν ΑΕΕ μετά από εμφύτευση LVAD. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη όλων των ασθενών που έλαβαν συσκευή υποβοήθησης της αριστερής κοιλίας συνεχούς ροής στο νοσοκομείο μας από το 2011-2016. Στη μελέτη εντάχθηκαν 200 ασθενείς που πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Αποτελέσματα: Συνολικά, το 13% (26/200) των ασθενών που έλαβαν LVAD συνεχούς ροής, υπέστη ΑΕΕ. Το 50% (13/26) των ΑΕΕ ήταν ισχαιμικά και 50% (13/26) αιμορραγικά. H μέση διάρκεια θεραπείας LVAD τη στιγμή εκδήλωσης του πρώτου ΑΕΕ ήταν 257.4 μέρες (διακύμανση 1-1162 μέρες). Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στα δημογραφικά στοιχεία, στις συνοσηρότητες και στα χαρακτηριστικά χειρουργικής εμφύτευσης LVAD σε ασθενείς με και χωρίς ΑΕΕ. Ο μέσος όρος του INR τη στιγμή εκδήλωσης ισχαιμικού ΑΕΕ ήταν 1.86 (διακύμανση 1.23-3.25), ενώ για τα αιμορραγικά ΕΕ το μέσο INR ήταν 4,62 (διακύμανση 1,4-21,4) (p=0.014). Η θνησιμότητα εντός 30 ημερών από την εκδήλωση ΑΕΕ ήταν 31% (8/26). Η θνησιμότητα 30 ημερών για τα αιμορραγικά ΕΕ ήταν 38% (5/13), ενώ για τα ισχαιμικά ΑΕΕ 23% (3/13) (p=0.04). Εκ των 18 ασθενών με μακροχρόνια επιβίωση μετά από ΑΕΕ, 28% (5/18) υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση καρδιάς, 39% (7/18) συνεχίζουν να υποστηρίζονται από LVAD και 33% (6/18) κατέληξαν από μη-σχετικές αιτίες. Η ανάλυση πολλαπλής λογιστικής παλινδρόμησης έδειξε ότι η τιμή INR, η υπέρταση, η ΧΑΠ, ο αορτικός αποκλεισμός με καρδιοπληγική παύση, προηγηθέν ΑΕΕ, και οι μετεγχειρητικές λοιμώξεις της αντλίας ή του διαδερμικού καλωδίου αποτελούν ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για ΑΕΕ με στατιστική σημαντικότητα. Ο δείκτης μέσης ταχύτητας της αιματικής ροής του εγκεφάλου που υπολογίστηκε με τη χρήση του συντελεστή συνεχούς συσχέτισης κατά Pearson, υπέδειξε πιθανή καταστολή της εγκεφαλικής αυτορρύθμισης κατά την υποστήριξη της κυκλοφορίας με LVAD συνεχούς ροής, που με τη σειρά του δυνητικά αυξάνει τη συχνότητα των ΑΕΕ. Παρατηρήθηκε τάση για μειωμένη συχνότητα εμφάνισης ΑΕΕ, στις μικρότερες ενδοπερικαρδιακές συσκευές 3ης γενιάς HeartWare, σε σχέση με τις 2ης γενιάς HeartMate II, αλλά η διαφορά δεν άγγιξε τα επίπεδα της στατιστικής σημαντικότητας (9% vs 13,5%, p=0,5). Συμπεράσματα: Τα ΑΕΕ μετά από εμφύτευση LVAD αποτελούν περίπλοκο φαινόμενο με πολυπαραγοντική αιτιοπαθογένεια. Παρά το ότι τα μετεγχειρητικά ΑΕΕ αύξησαν σημαντικά τη θνησιμότητα και νοσηρότητα, αρκετοί ασθενείς μεταμοσχεύθηκαν με ασφάλεια και εξαιρετικά μακροχρόνια αποτελέσματα. Η αυστηρή εφαρμογή της αντιαιμοπεταλιακής και αντιπηκτικής αγωγής, η πρόληψη των μετεγχειρητικών λοιμώξειων, η ρύθμιση της υπέρτασης και της ΧΑΠ, αποτελούν τη βάση για την αποφυγή αυτής της σημαντικής επιπλοκής.