Two Sirenian skulls with their upper jaws coming from the Upper Miocene area of the village Achladia determined as Metaxytherium cuvieri Christol have been studied. This species is known up today from the M. Miocene of France (Cottreau, 1928). One skull of Metaxytherium cuvieri Chritol is found at the locality «Tympana» of Achladia village, within the formation of marls- gray marls, at an height of 170 m ca., while the second one is found in the locality «Kefala» of Achladia village within the formation of the gray marls at an altitude of 196 m c a . Metaxytherium cuvieri Christol is an intermediate type between Dugongs and Recent Lamantins (=Manatees). The occurrence of Metaxytherium cuvieri Christol in the Hellenic area contributes to our knowledge of its geographical and stratigraphical distribution in this eastern region of the Mediterranean basin during the Upper Miocene

Detailed lithostratigraphic study of the postalpine deposits that build Pramoritsa river banks - tributary of Aliakmonas river- north of Grevena (Greece), showed that the marine molassic deposition did not cease in the Upper Miocene but continued in the Lower Pliocene, too. Systematic sampling revealed abundant pelagic and benthic fossils, the presence of which {Bulimina exilis, Bulimina costata, Neogloboquadrina acostaensis, Globigerinella pseudobesa, Globoquadrina venezuelana, Neoeponides schreibersii, Pulleniatina obliquiloculata, Dorothia gibbosa) proves that marine facies went on, at least, until the Lower Pliocene and that the depositional environment was characterized as coastal with warm waters. According to the Nannoplankton flora correlated with standard nannoplankton -zones-subzones NNllb Amaurolithus delicatus, Discoaster quinqueramus) and NN13 (Ceratolithus rugosus) of MARTINI, 1971 and OKADA & BUKRY, 1980 during the Late Miocene -Early Pliocene. Besides, some characteristics of the Pliocene sediments are described, based on macro- and microscopic observations.

This contribution constitutes the second phase of the Geosites project of IUGS. This phase started with an open discussion in the greek geoscientific community for the improvement of the geosites framework created during the first phase of the project. The first phase is described in another paper of the present Congress.The criterion for the selection of the geoscientists to send them an information package for this first open discussion was their previous involvement with geological heritage conservation, geotopes protection and management issues. The fruit of the cooperation of the first group, that is, the improved and completed geosites framework together with some geosites as examples of the framework categories, is included in this paper. The format of the framework has changed in this paper (compared with the one of the paper for first phase, of the present congress) in order to make it shorter. The whole framework, categories, geosites-examples, are written in English language as well, because English is the common language of the Geosites programme.The categories refer to both continental and submarine geosites. This product is not closed and static but on the contrary it is open, dynamic and under development. It will obtain gradually and systematically, with the involvement and cooperation of all the more specialists, completeness and a representativity equivalent to the geodiversity of Greece. In this way it will be represented adequately in the European and the world geosites list.

In this paper is marked the contribution of the Ecozones to the Ecostratigraphy. As an example we use the drillings (Ml, M2, M3, M4, M6, MIO) coming from the Plio- Pleistocene basin of the Magoula- Karatoulas (Pyrgos, Peloponnesus). Based on the detailed stratigraphical and paleoecological studies of the postalpine sediments (VAGIAS et al. 1995) of the formation of Vounargo (HAGEMAN 1977,1979 & ΚΑΜΠΕΡΗΣ 1987) we attempt to define 15 ecozones, as it is understood the layer or the whole of the layers, which is characterized by an association of fossils (at the level of species, genus or family). The Ecozone reflects the evolution of a sedimentary basin from the bathymetrical point of view as well as the transgressions and the regressions. The Ecozones are often related with the curve of the change of the sea level. The transgression is characterized by the rich fossil associations (species and individuals), while the regression is characterized by a diminution of species and individuals. There are also 11 white spots, which can not be enclosed in Ecozones. They are observed in the drillings M2, M3, M4, M6 and MIO.

ΠΕΡΙΛΗΨΗΤο ανάγλυφο είναι το σύγχρονο περιβάλλον μας και τα πετρώματα που το αποτελούν είναι ταυ τόχρονα και τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένες οι πόλεις μας.Ίσως, κάποιοι μαθητές έχουν «δει» αυτές τις γεωλογικές εμφανίσεις αλλά τι γνωρίζουν για τον τρόπο που έχουν σχηματιστεί, τον τρόπο με τον οποίο επιδρούν στον άνθρωπο αλλά και τον τρόπο που ο άνθρωπος επιδρά σ'αυτές; Είναι σημαντική η επιλογή αστικών εκπαιδευτικών γεωτόπων, γιατί η μελέτη τους θα συμβάλλει στην κατανόηση της τοπικής γεωλογικής ιστορίας, θα βοηθήσει τον κάθε μαθητή ξεχωριστά να αναπτύξει χρήσιμες δεξιότητες και θα ευαισθητοποιήσει το ευρύτερο κοινό.Διακρίνουμε τρεις τύπους πόλεων ή τρεις τομείς εντός των πόλεων που μπορεί να συνυπάρ χουν μέσα σε μία πόλη ή να εμφανίζεται ο ένας μόνο τύπος ή συνδυασμός δύο (Σχ. 1).Στον τύπο 1 υπάρχουν εντυπωσιακοί ή απλά εμφανείς φυσικοί γεωλογικοί πόροι. Στον τύπο 2, η εμφάνιση των γεωλογικών φυσικών πόρων είναι πολύ περιορισμένη, αλλά υπάρχει.Σε αυτούς τους τύπους πόλεων αναζητούμε τυπικές θέσεις γεωτόπων και υπάρχει η δυνατότη τα να προβάλλουμε το φυσικό γεωλογικό πόρο μέσα στο αστικό περιβάλλον και να αναδείξουμε τη σχέση του με την ιστορική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης.Στον τύπο 3, δεν υπάρχει η παραμικρή εμφάνιση γεωλογικών πόρων. Στην κατηγορία αυτή α νήκουν συνήθως τα κέντρα των μεγαλύτερων αστικών κέντρων. Η πιθανότητα ανεύρεσης «θέσεων τυπικών γεωτόπων» είναι ελάχιστη. Σε αυτόν τον τύπο, εάν θέλουμε να προωθήσουμε την ιδέα της γεωλογικής κληρονομιάς θα πρέπει να «δημιουργήσουμε» ένα γεωλογικό πόρο, δηλαδή ένα «μη τυπικό γεώτοπο». Σε αυτές τις περιπτώσεις το ίδιο το δομημένο περιβάλλον -κτίρια, αγάλματα, μνημεία (Σχ. 5) ακόμη και κοιμητήρια, δρόμοι, κυρίως πεζόδρομοι (Σχ. 6) και πεζοδρόμια και άλλες κατασκευές που τα δομικά τους υλικά (Σχ. 7) -πετρώματα και υλικά κατασκευής-προέρχονται από γεωλογικούς φυσικούς πόρους, μπορεί να αποτελέσουν ένα είδος «μη τυπικού γεωτόπου», μέσα από τον οποίο θα ανακαλύψουμε τη γεωλογία της περιοχής. Ως «μη τυπικός γεώτοπος» στην Αθή να προτείνεται η εμφάνιση του Ηριδανού ποταμού στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ Μοναστηράκι (Σχ. 8).