Η παρούσα διατριβή, βασιζόμενη πρωτίστως στις πρωτογενείς πηγές, εξετάζει με τα εργαλεία και τις μεθόδους της Κοινωνικής Ιστορίας, κατά πόσο επαληθεύεται ή διαψεύδεται η γενική αντίληψη που θέλει την Ελληνίδα - χριστιανή ορθόδοξη - της περιόδου 1600 αρχές 19ου αιώνα να έχει περιορισμένα δικαιώματα και να υπόκειται σε ποικίλες καταπιέσεις από την πατριαρχική δομή της οικογένειας και της κοινωνίας γενικότερα. Ειδικότερα, η διατριβή εξετάζει τη νομική θέση της γυναίκας με βάση το εφαρμοζόμενο βυζαντινορωμαϊκό, το εθιμικό αλλά και το οθωμανικό δίκαιο, σε όλους τους τομείς του αστικού δικαίου (οικογενειακό, κληρονομικό, εμπράγματο - ενοχικό), με ιδιαίτερη έμφαση στο οικογενειακό (μνηστεία, γάμος, γαμήλιες παροχές της γυναίκας και του άνδρα, διαζύγια), τη γυναίκα στο πλαίσιο του γάμου, τη μητρότητα, τη γυναικεία εργασία, την κατάσταση της γυναικείας χηρείας, την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της στον ιδιωτικό και στο δημόσιο χώρο, το βαθμός εγγραμματοσύνης της και τη φωνή της μέσω των επιστολών, το πλαίσιο που τη συγκροτούσε ως ιστορικό υποκείμενο, τις αναπαραστάσεις της σε διάφορα κείμενα και στη λαϊκή αγιογραφία, τη σχέση της με το θάνατο, τους ονοματικούς προσδιορισμούς της και, τέλος, τα ονόματα που έχει ανά περιοχή.