Υπόθεση.Οι μαζικές ρήξεις των τενόντων του στροφικού πετάλου του ώμου σχετίζονται με υψηλά ποσοστά επαναρρήξεων και φτωχών λειτουργικών αποτελεσμάτων σε ασθενείς που προεγχειρητικά εμφάνιζαν λιπώδη διήθηση, ρίκνωση και ατροφία. ΣκοπόςΣτόχος είναι η αξιολόγηση της παραγόμενης μυικής δύναμης από τον χρόνιο ρηχθέντα υπερακάνθιο και υπακάνθιο μυ και η τρισδιάστατη εκτίμηση των ιστολογικών αλλοιώσεων σε πειραματικό μοντέλο επίμυων. Υλικό-Μέθοδος.Στη μελέτη αυτή χρησιμοποιήθηκαν 20 ενήλικοι επίμυες (Sprague Dawley) οι οποίοι υποβλήθηκαν σε μαζική τραυματική ρήξη των τενόντων του στροφικού πετάλου (υπερακάνθιος και υπακάνθιος) του δεξιού ώμου (αριστερός-ώμος ελέγχου) και διαχωρίστηκαν σε 2 ομάδες (Ομάδα Α και Β). Έξι (Ομάδα Α) και δώδεκα (Ομάδα Β) εβδομάδες μετεγχειρητικά τα πειραματόζωα υποβλήθηκαν σε ηλεκτροφυσιολογικό έλεγχο (καταμέτρηση δύναμης ισομετρικών συστολών) των μυών του υπερακανθίου και υπακανθίου στο φυσικό μήκος αυτών. Επίσης πραγματοποιήθηκε τρισδιάστατη ιστολογική εκτίμηση των αλλοιώσεων και με τη χρήση του λογισμικού ImageJ χρωματικός αποδιαχωρισμός και ποσοτική εκτίμηση της εκφύλισης αυτής.Αποτελέσματα.Από τις μετρήσεις ισομετρικών συστολών διαφαίνεται ότι τόσο ο μυς του υπερακανθίου όσο και του υπακανθίου παρουσιάζουν στατιστικά σημαντική απώλεια της μυϊκής δύναμης, συγκρινόμενη με την αριστερή πλευρά (p<0.005). Ποιο συγκεκριμένα, 6 εβδομάδες μετεγχειρητικά, ο υπερακάνθιος φαίνεται ότι έχει απωλέσει το 20.3% της μυϊκής του δύναμης ενώ αντίστοιχα ο υπερακάνθιος το 24.18%. Επιπλέον 12 εβδομάδες μετεγχειρητικά ο υπερακάνθιος παρουσιάζει περίπου 30% απώλεια της παραγόμενης δύναμης και ο υπακάνθιος 35% αντίστοιχα. Στην ιστολογική αξιολόγηση παρατηρήθηκε εκτεταμένη εκφύλιση, αύξηση του ενδιάμεσου χώρου διήθηση με ινώδη και λιπώδη ιστό, τόσο του υπερακανθίου όσο και του υπακανθίου. Η εκφύλιση παρουσιάζει τρισδιάστατη κατανομή (πιο εξεσημασμένη στις περιοχές κοντά στην τενόντια έκφυση και των δύο μυών (Ζ1, Ζ2 και Ζ3) και στη ραχιαία πλευρά αυτών).Με τη διαδικασία του χρωματικού διαχωρισμού, έξι εβδομάδες μετεγχειρητικά στη Ζώνη Ζ1 (κοντά στην τενόντια μοίρα) του υπερακανθίου και στη ραχιαία του μεριά το ποσοστό ίνωσης-εκφύλισης της επιφάνειας της εγκάρσιας διατομής φτάνει κατά μέσο όρο το (Ζ1 DORSAL) 21.58% ενώ η αντίστοιχη περιοχή κοντά στη μέση γραμμή (Ζ5 DORSAL) το 7.79% αντίστοιχα. Επιπλέον στις ίδιες Ζώνες (Ζ1 και Ζ5) αλλά στην κοιλιακή πλευρά του χειρουργημένου υπερακανθίου ήταν (Z1 VENTRAL) 11.86% και (Z5 VENTRAL) 5% αντίστοιχα. Για τον υπακάνθιο το αντίστοιχο ποσοστό εκφύλισης-ίνωσης στην εγκάρσια διατομή του μυός ήταν Ζ1 DORSAL=25.06% και Z5 DORSAL=8.8% ενώ Z1 VENTRAL=14.17% και Z5 VENTRAL=5.08%.Δώδεκα εβδομάδες μετεγχειρητικά τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν Ζ1 DORSAL=25.27%, Ζ5 DORSAL =5.1%, Z1 VENTRAL=11.15% και Z5 VENTRAL=4.1% αντίστοιχα για τον υπερακάνθιο. Για τον υπακάνθιο οι τιμές ήταν Ζ1 DORSAL=32% και Z5 DORSAL=11.5% ενώ Z1 VENTRAL=17.8% και Z5 VENTRAL=5.5%.ΣυμπεράσματαΓίνεται αντιληπτό ότι η μαζική ρήξη του υπερακανθίου και υπακανθίου οδηγεί σε μείωση της παραγώμενης δύναμης και πως το ραχιαίο τμήμα και η περιοχή κοντά στην τενόντια μοίρα αυτών είναι πιο ευάλωτη σε τέτοιες καταστροφικές αλλαγές.