Ο όρος ‘Αναδυόμενοι Οργανικοί Μικρορρύποι’ (ΑΟΜ) περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα χημικών ενώσεων, οι οποίες δεν καλύπτονται από την υπάρχουσα νομοθεσία και μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν φαρμακευτικές ουσίες, ναρκωτικά, ενδοκρινικούς διαταράκτες, υπερφθοριωμένες ενώσεις, βενζοτριαζόλια, βενζοθειαζόλια, συνθετικές γλυκαντικές ύλες και σιλοξάνια. Οι ενώσεις αυτές περιέχονται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης και ανιχνεύονται σε αστικά απόβλητα σε όλο τον κόσμο. Κύριος στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η ανάπτυξη και η εφαρμογή μίας μεθοδολογίας εκτίμησης περιβαλλοντικού κινδύνου που βασίζεται στα πηλίκα επικινδυνότητας και περιλαμβάνει σε πρώτο στάδιο τον εντοπισμό των πιθανών πλέον επικίνδυνων ΑΟΜ από το σύνολο των ουσιών για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα και σε δεύτερο στάδιο τη συστηματικότερη εκτίμηση κινδύνου συγκεκριμένων ρύπων, με παράλληλη ποσοτικοποίηση της σχετικής αβεβαιότητας που προκύπτει από τους εν λόγω υπολογισμούς. Οι κατηγορίες των ΑΟΜ που παρουσιάζουν μεγαλύτερη απειλή λόγω τοξικότητας των μεμονωμένων ουσιών ή των μειγμάτων είναι οι ενδοκρινικοί διαταράκτες και τα σιλοξάνια, τόσο στο υδάτινο, όσο και στο χερσαίο περιβάλλον. Το μείγμα των μικρορρύπων φαίνεται ότι αποτελεί σημαντικό οικολογικό κίνδυνο, ακόμα και σε ποτάμια με συντελεστή αραίωσης μεγαλύτερο του 2300. Μεταξύ του συνόλου των ΑΟΜ, η τρικλοζάνη φαίνεται να αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τους υδρόβιους και χερσαίους οργανισμούς.