Hi συγκέντρωση, η οποία σχετίζεται με την οπτική 'Ράβδο', και μία ανατολική πτέρυγα (Stanimirovic et al., 1999, εικόνα 1.3).Η καμπύλη περιστροφής του LMC βρέθηκε ότι μπορεί να αναλυθεί σε τρεις βασικές χαρακτηρι στικές δομές: Ένα παχύ αστρικό δίσκο, ένα παχύ αέριο δίσκο και μία σκοτεινή άλω (Staveley-Smith, Kim & Stanimirovic, 1999). Κάθε μία από αυτές τις δομές μέσα σε μία ακτίνα 4 kpc έχει μάζα ίση με 1.4 Χ ΙΟ 9 , 4 Χ ΙΟ 8 και 1.0 Χ ΙΟ 9 Μ@, αντιστοίχως. To SMC έχει βρεθεί επίσης να παρουσιάζει σημαντική διαβάθμιση ταχυτήτων. Σύμφωνα με τους Staveley-Smith, Kim & Stanimirovic (1999) αν αυτή η διαβάθμιση εξηγηθεί με το μοντέλο περιστροφής δίσκου, τότε το S MC θα πρέπει να έχει μία κλίση περίπου < 35°, ώστε η δυναμική μάζα να ξεπερνάει σε τιμή την βαρυωνική μάζα ( Hi, He, αστέρες), η οποία είναι ~ 1.3 Χ ΙΟ 9 MQ μέσα σε ακτίνα περίπου 2 kpc. Ωστόσο το μοντέλο δίσκου δεν φαίνεται να είναι το κατάλληλο για την περιγραφή της κινηματικής του Μικρού Νέφους, μια και μοντέλα (Gardiner et al., 1994) σε συνδιασμό με παρατηρήσεις Κηφείδων στο SMC (Caldwell & Coulson, 1986) δείχνουν ότι οι πιο πιθανώς υπεύθυνες για την περιστροφή του γαλαξία είναι οι μεγάλης κλίμακας παλιρροιακές δυνάμεις.'Ως σημείο αναχώρησης από την ΚΑ ορίζεται το σημείο ανάμεσα στην Κύρια Ακολουθία χαι τον Κλάδο Υπογιγάντων το οποίο τίνει καθέτως προς το επάνω μέρος του CMD