No abstract

Στο γενικό μέρος περιγράφεται αναλυτικότατα όλη η τρέχουσα γνώση για την παθοφυσιολογία, τις κλινικές εκφάνσεις, και τη θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου των αντιβιοτικών, υπό το πρίσμα της ιατρικής βασισμένης σε αποδείξεις. Στο ειδικό μέρος μελετάται για πρώτη φορά στην βιβλιογραφία η ιστική συγκέντρωση της κεφεπίμης στο πάγκρεας υπό πειραματικές συνθήκες. Η αποτελεσματικότητα ενός αντιβιοτικού που χορηγείται στην οξεία νεκρωτική παγκρεατίτιδα (ΟΝΠ) με σκοπό την προφύλαξη από την επιμόλυνση των παγκρεατικών νεκρωμάτων καθορίζεται από την ικανότητα του αντιβιοτικού να συγκεντρώνεται σε θεραπευτικές συγκεντρώσεις στο απομονωμένο διαμέρισμα του παγκρέατος διατηρώντας επίπεδα ιστικής συγκέντρωσης για όσο δυνατό γίνεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επιπλέον το χορηγούμενο αντιβιοτικό πρέπει να έχει αντιμικροβιακό φάσμα συμβατό με τους υπεύθυνους για την επιμόλυνση και την παγκρεατική λοίμωξη μικροοργανισμούς. Η φαρμακοδυναμική της κεφεπίμης στην οξεία παγκρεατίτιδα, ένα β-λακταμικό αντιβιοτικό που αποτελεί κεφαλοσπορίνη τέταρτης γενιάς, δεν έχει μελετηθεί μέχρι σήμερα στη διεθνή βιβλιογραφία. Το αντιμικροβιακό φάσμα της κεφεπίμης καλύπτει σε σημαντικό βαθμό τους συχνότερα ενοχοποιημένους μικροοργανισμούς που προκαλούν παγκρεατική λοίμωξη, και η πειραματική απόδειξη της καλής φαρμακοκινητικής συμπεριφοράς της τόσο στο φυσιολογικό πάγκρεας όσο και στην ΟΝΠ θα αποτελούσε μια πρώτη και σημαντική ένδειξη της πιθανής χορήγησής της σε κλινικό επίπεδο. Για την εξασφάλιση όχι μόνο αξιόπιστων μετρήσεων, αλλά και με στόχο την εξομοίωση με τις κλινικές συνθήκες οι δειγματοληψίες ιστών και ορού για την φαρμακοκινητική ανάλυση έγιναν μετά την επίτευξη σταθερών επιπέδων (steady state), κάτι που επίσης αποτελεί βιβλιογραφική πρωτοτυπία. Χρησιμοποιήθηκαν 70 αρσενικά κουνέλια Ν. Ζηλανδίας βάρους 1000 g. Τα ζώα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Στην ομάδα Β (n= 40) προκλήθηκε οξεία νεκρωτική παγκρεατίτιδα μετά από ενδοπεριτοναϊκή έγχυση εθιονίνης σε δόση 120 mg / kg / μέρα για έξι μέρες. Την έκτη μέρα χορηγήθηκε ε.μ.. κεφεπίμη σε δόση 50 mg / kg / 8ωρο για ένα 24ωρο, για να ακολουθήσει την 7η μέρα η ευθανασία των ζώων και η δειγματοληψία παγκρέατος, χολής και αιμοληψίες με σκοπό την μέτρηση των ιστικών συγκεντρώσεων του αντιβιοτικού στο πάγκρεας, των επιπέδων του στο αίμα καθώς και την ιστοπαθολογοανατομική επιβεβαίωση της οξείας νεκρωτικής παγκρεατίτιδας. Στην ομάδα Α (μάρτυρες) (n= 30), εφαρμόστηκε η ίδια μεθοδολογία με εξαίρεση την ενδοπεριτοναϊκή έγχυση της εθιονίνης. Με τη μελέτη μας αποδείξαμε ότι (α) η ενδοπεριτοναϊκή έγχυση εθιονίνης σε κουνέλια Ν. Ζηλανδίας προκαλεί οξεία νεκρωτική παγκρεατίτιδα, (β) τα επίπεδα συγκέντρωσης της κεφεπίμης στο πάγκρεας, στη χολή και στο αίμα είναι άριστα, τόσο στην οξεία νεκρωτική παγκρεατίτιδα, όσο και στο φυσιολογικό πάγκρεας, (γ) υπάρχει μια τάση τα αντιβιοτικά που διαπερνούν τον «αιματο-παγκρεατικό φραγμό» να συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην οξεία παγκρεατίτιδα από ό,τι υπό φυσιολογικές συνθήκες, δηλαδή σε πάγκρεας που δεν έχει οξεία φλεγμονώδη αντίδραση ή παγκρεατίτιδα με νέκρωση.