Η παρούσα μελέτη σχεδιάσθηκε με στόχο τη διερεύνηση της επίδρασης ενός παρεμβατικού προγράμματος άσκησης σε ότι αφορά την πρόληψη και τον περιορισμό της εμφάνισης των μυοσκελετικών διαταραχών σε επαγγελματίες μουσικούς. Οι επιμέρους παράγοντες, οι οποίοι αποτέλεσαν και τις εξαρτημένες μεταβλητές της μελέτης, ήταν: α) η αναφορά πόνου (συχνότητα και σοβαρότητα), β) η αναφορά μυϊκής έντασης ή ενόχλησης (συχνότητα και σοβαρότητα) και γ) ο βαθμός αποδοχής συνηθειών - απόψεων οι οποίες σχετίζονται με τον πόνο. Στη μελέτη συμμετείχαν μουσικοί εγχόρδων οργάνων (βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο), μέλη της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης (Κ.Ο.Θ.). Συγκεκριμένα συμμετείχαν 54 μουσικοί εγχόρδων οργάνων, από τους οποίους οι 32 ήταν άνδρες (59,3%) και οι 22 γυναίκες (40,7%). Οι ηλικίες των μουσικών κυμαίνονταν από 29-60 χρονών, ενώ ο χρόνος προϋπηρεσίας στην ορχήστρα κυμαινόταν από 2-34 χρόνια. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη, χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, την ομάδα παρέμβασης και την ομάδα ελέγχου. Η ομάδα παρέμβασης απαρτίζονταν από 27 τακτικούς μουσικούς, από τους οποίους 10 ήταν άνδρες (37,0%) και οι 17 γυναίκες (63,0%). Η ομάδα ελέγχου απαρτίζονταν από 27 μουσικούς, από τους οποίους 22 ήταν άνδρες (81,5%) και οι 5 γυναίκες. Η διάρκεια του προγράμματος ήταν δεκατρείς εβδομάδες. Πριν από την έναρξη και μετά το τέλος του προγράμματος συμπληρώθηκε και από τις δύο ομάδες σύντομο ανώνυμο ερωτηματολόγιο σχετικό με τα μυοσκελετικά προβλήματα, τα οποία μπορεί να σχετίζονται με το επάγγελμα των μουσικών συμφωνικών ορχηστρών. Στο πλαίσιο του προγράμματος, πραγματοποιούνταν ένα μάθημα εβδομαδιαίως διάρκειας εξήντα λεπτών. Κάθε μάθημα περιελάβανε θεωρητικό και πρακτικό μέρος. Μετά το τέλος κάθε μαθήματος διανέμονταν στους συμμετέχοντες της ομάδας παρέμβασης φωτοτυπημένες σημειώσεις με εικόνες και αναλυτικές οδηγίες σχετικές με το ασκησιολόγιο του κάθε μαθήματος, προκειμένου οι συμμετέχοντες να έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν με ακρίβεια τις ασκήσεις σε καθημερινή βάση και στο σπίτι τους. Επιπρόσθετα, δίνονταν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τα σημαντικά οφέλη, τα οποία μπορούσαν να αποκομίσουν, εντάσσοντας το συγκεκριμένο ασκησιολόγιο στην καθημερινότητά τους, έτσι ώστε να αυτοπαρακινούνται και να το εκτελούν ανελλιπώς. Για την αξιολόγηση της συχνότητας του πόνου και της μυϊκής έντασης - ενόχλησης, αναφορικά με τη μελέτη και το παίξιμο, χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα βαθμολόγησης μυϊκής έντασης - ενόχλησης Goodman (1989). Η βαθμολόγηση των συνηθειών - απόψεων σχετικά με την αποδοχή του πόνου για την επίτευξη της τελειότητας, «Χωρίς πόνο, δεν υπάρχει όφελος», βασίσθηκε σε κλίμακα τύπου Likert. Κύριο εύρημα της μελέτης ήταν ότι οι επαγγελματίες μουσικοί ορχήστρας εγχόρδων οργάνων της ομάδας παρέμβασης παρουσίασαν σημαντική βελτίωση ως προς τη συχνότητα και τη σοβαρότητα του πόνου και της μυϊκής έντασης - ενόχλησης μετά από το θεωρητικό και πρακτικό παρεμβατικό πρόγραμμα γύμνασης διάρκειας δεκατριών εβδομάδων. Συγκεκριμένα 26 από τους 27 μουσικούς της ομάδας παρέμβασης δήλωσαν ότι, μετά την εφαρμογή του προγράμματος, δεν αισθάνονταν πλέον πόνο, μυϊκή ένταση ή ενόχληση. Επίσης, σημαντική ήταν και η μείωση της αποδοχής του πόνου, ως φυσικό επακόλουθο, κατά τη διάρκεια της μουσικής πράξης. Από τα αποτελέσματα της μελέτης διαπιστώθηκε ότι ένα συστηματικό παρεμβατικό πρόγραμμα ασκήσεων μπορεί να συμβάλει στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης μυοσκελετικών διαταραχών και έντασης των συμπτωμάτων που μπορεί να επηρεάζουν την απόδοση των επαγγελματιών μουσικών.