Στην παρούσα διατριβή διερευνώ τη σχέση ποιότητας προϊόντος, καινοτομίας και πιστωτικών περιορισμών στην περίπτωση των Ελληνικών εξαγωγικών επιχειρήσεων. Για το σκοπό αυτό, αναπτύσσω ένα απλό θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο οι επιχειρήσεις επιλέγουν την ποιότητα των προϊόντων τους λαμβάνοντας υπόψη τους πιστωτικούς περιορισμούς τους και το επίπεδο των καινοτόμων δραστηριοτήτων τους. Το μοντέλο προβλέπει ότι η σχέση ποιότητας προϊόντος και καινοτομίας σε επίπεδο επιχείρησης είναι θετική όταν οι δαπάνες καινοτομίας της επιχείρησης είναι πάνω από ένα cut-off point που εξαρτάται από το επίπεδο πιστωτικών περιορισμών της επιχείρησης, αλλά είναι αρνητικό όταν οι δαπάνες καινοτομίας της είναι κάτω από αυτό κατώφλι. Για να επιβεβαιώσω αυτήν την πρόβλεψη, χρησιμοποιώ μια μοναδική συνδυαστική βάση δεδομένων για τις ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις. Εκτιμώ την ποιότητα του προϊόντος σε επίπεδο επιχείρησης εφαρμόζοντας τη μεθοδολογία που προτάθηκε από τους Piveteau και Smagghue (2019). Έχοντας εκτιμήσει την ποιότητα των προϊόντων, χρησιμοποιώντας δεδομένα για δαπάνες Ε&Α και πιστωτικούς περιορισμούς σε επίπεδο επιχείρησης, διαπιστώνω ότι, σύμφωνα με το θεωρητικό μοντέλο, η σχέση ποιότητας προϊόντος και καινοτομίας είναι θετική για τους Έλληνες εξαγωγείς που αντιμετωπίζουν χαμηλή και μεσαία πίστωτική δυσχέρεια, ενώ είναι αρνητική για τις επιχειρήσεις με υψηλά επίπεδα πιστωτικών περιορισμών.