Βασικός σκοπός της παρούσης διατριβής είναι η συγκριτική διερεύνηση των αντιλήψεων των εμπλεκόμενων με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕ) εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σχετικά με την υλοποίησή της. Για το σκοπό της έρευνας πραγματοποιήθηκαν 7 συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς (“παλιοί”) που υλοποίησαν προγράμματα ΠΕ άτυπα, πριν τη θεσμοθέτησή της και 13 συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς (“νέοι”) που υλοποίησαν αντίστοιχα προγράμματα κατά τη θεσμική περίοδο-Δεκαετία Εκπαίδευσης για την Αειφορία (ΔΕΑ), με στόχο τον εντοπισμό αλλαγών, μεταβολών, εξελίξεων ή μετασχηματισμών στην πορεία της. Για τη συλλογή των δεδομένων ως ερευνητικό εργαλείο χρησιμοποιήθηκε η ημιδομημένη συνέντευξη, ενώ η ανάλυσή τους έγινε με βάση το μεθοδολογικό σχεδιασμό της θεμελιωμένης θεωρίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης οι “παλιοί” εκπαιδευτικοί ωθούνται στην ενασχόληση με την ΠΕ από αγάπη και ενδιαφέρον για τα παιδιά και το αντικείμενό της, που συνιστούν κίνητρα εσωτερικά με εσωτερικό σημείο ελέγχου συμπεριφοράς. Η ΠΕ αποτέλεσε πεδίο έκφρασης των προσωπικών συναισθηματικών, εκπαιδευτικών, επιστημονικών και περιβαλλοντικών τους ανησυχιών. Τα κίνητρα των “νέων” εκπαιδευτικών καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα, από εσωτερικά που προκαλούν αισθήματα ολοκλήρωσης και ικανοποίησης αλλά και εξωτερικού τύπου ως μέρος του προσωπικού τους συστήματος αξιών ή αναφερόμενα σε στόχους που οι ίδιοι θεωρούν σημαντικούς καθώς και παρεχόμενα από θεσμικούς παράγοντες. Κεντρική στόχευση όλων των εκπαιδευτικών αποτελεί η καλλιέργεια του ενδιαφέροντος των μαθητών για το περιβάλλον με επίγνωση των προβλημάτων του, η ευαισθητοποίηση, η απόκτηση ικανοτήτων και θετικών στάσεων που διέπονται από αξίες περιβαλλοντικού και ευρύτερα παιδαγωγικού περιεχομένου. Κατά τη θεσμική περίοδο της ΠΕ/ΔΕΑ αναδύονται επιπλέον νέοι στόχοι που αφορούν στη διαμόρφωση του ενεργού πολίτη και στον αντισταθμιστικό χαρακτήρα της ΠΕ. Ένα εύρος διαστάσεων του ρόλου και των χαρακτηριστικών των εκπαιδευτικών αναδύονται στην πορεία της ΠΕ, καταγράφοντας προκλήσεις σε περιβαλλοντικό, παιδαγωγικό και κατά την πρόσφατη περίοδο σε κοινωνικό επίπεδο. Στοιχείο διαφοροποίησης αποτελεί ο παρεμβατικός ρόλος των “νέων” εκπαιδευτικών που προσδιορίζεται από την καλλιέργεια ιδεών, στάσεων και αρχών όπως η αλληλεγγύη και η ευαισθητοποίηση για το περιβάλλον παράλληλα με την καλλιέργεια χαρακτηριστικών ως προς την ιδιότητα του πολίτη που συμμετέχει ενεργά και αναλαμβάνει δράση. Τα ευρήματα της έρευνας αποκαλύπτουν μια σειρά παραγόντων που σχετίζονται με τον προσανατολισμό του σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος ευρύτερα όπως και με τις επιστημολογικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις των εκπαιδευτικών που πλαισιώνουν την ΠΕ, δημιουργώντας ασυνέπειες και περιορισμούς, εμποδίζοντας την υλοποίηση των προγραμμάτων. Επιπλέον, στην πρόσφατη πορεία της αναδύονται κοινωνικό-οικονομικά εμπόδια με αποχρώσεις γεωγραφικές, κοινωνικές ή οικονομικές μεταξύ αστικών κέντρων και αγροτικής υπαίθρου. Τέλος, μέσα από τη διερεύνηση των προσωπικών αντιλήψεων των εκπαιδευτικών αναδεικνύεται η αμφίδρομη σύνδεση και δυναμική αλληλεπίδραση της θεωρίας με την πράξη ταυτόχρονα με τις διαφαινόμενες τάσεις στην πορεία εξέλιξης του θεσμού, γεγονός που αναβαθμίζει το ρόλο του εκπαιδευτικού στη διαδικασία ανασυγκρότησης του εκπαιδευτικού χώρου της ΠΕ.