Στόχος της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη του προσωπικού βιώματος, εν μέσω ενός συλλογικά τραυματικού γεγονότος, και των επιδράσεων του στη ζωή των επιζησάντων αλλά και μελών της οικογένειας τους. Τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούν τη μνήμη, τη νοηματοδότηση της εμπειρίας, τις βίο-ψυχό-κοινωνικές επιπτώσεις, τους μηχανισμούς και τρόπους διαχείρισης της κρίσης, τις δυναμικές της οικογένειας, τις προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις του ατόμου που έχει βιώσει την εμπειρία του ναυαγίου, έμμεσα ή άμεσα. Ερευνητικό ενδιαφέρον ενέχει και η σχέση της εμπειρίας του ναυαγίου με την προσωπική και πνευματική ανάπτυξη του ατόμου. Το υπό ανάλυση υλικό αποτελείται από 20 ημί-δομημένες συνεντεύξεις ναυαγών του ‘Σαμίνα’ και 17 ημί-δομημένες συνεντεύξεις συγγενών. Ως καταλληλότερη μεθοδολογία επεξεργασίας των δεδομένων επιλέχθηκε η Ερμηνευτική Φαινομενολογική Ανάλυση, δίνοντας ‘φωνή’ στην ατομική εμπειρία και εμβαθύνοντας στη γνώση. Ενδεικτικά, υπέρ- θέματα που αναδύθηκαν και περιλαμβάνουν πολλαπλά θέματα και υπό- θέματα, είναι η ‘Διαχείριση της Εμπειρίας’, το ‘Τραύμα’, οι ‘Χρόνιες Επιπτώσεις’, η ‘Μετά- τραυματική ανάπτυξη’, το ‘Μοίρασμα’, η ‘Νοηματοδότηση της Εμπειρίας’. Πραγματοποιείται σύζευξη των ποιοτικών δεδομένων που προέκυψαν από τις συνεντεύξεις των ναυαγών και των συγγενών με την ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία, που αφορά ψυχό-κοινωνικό-συναισθηματικές και συμπεριφορικές εκφάνσεις, κατά τη διάρκεια και μετέπειτα των καταστροφικών γεγονότων. Η συζήτηση των αποτελεσμάτων της ανάλυσης, πραγματοποιείται με βάση τα ήδη υπάρχοντα ερευνητικά δεδομένα και θεωρητικά πλαίσια, εμπλουτιζόμενη με την επιστημονική ‘ματιά’ του υλικού σε δυαδικό επίπεδο. Τέλος παρατίθενται συγκεκριμένες και στοχευμένες προτάσεις για συμβουλευτική παρέμβαση οι οποίες προκύπτουν από βαθιά θεμελιωμένα σε τραυματικά ποιοτικά δεδομένα θέματα.