Υπάρχουν ενδείξεις ότι η διάρκεια της μη θεραπευόμενης ψύχωσης (ΔμΘΨ) μπορεί να επηρεάσει τόσο την πορεία όσο και την έκβαση της θεραπείας ασθενών με σχιζοφρένεια. Η επίπτωση της ΔμΘΨ στη θεραπευτική αποτελεσματικότητα φαίνεται επίσης να υποδηλώνει μια νευρο-τροποποιητική διεργασία η διερεύνηση της οποίας μπορεί να συντελέσει σημαντικά στην κατανόηση της παθοφυσιολογίας της σχιζοφρένειας. Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκαν νευροενδοκρινικές προκλητές δοκιμασίες για να ελεγχθεί η υπόθεση ότι ασθενείς με σχιζοφρένεια κατά το πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο οι οποίοι δεν έχουν υποβληθεί ποτέ σε φαρμακευτική αγωγή μπορεί να εμφανίζουν μεταβολές στην κεντρική σεροτονινεργική και ντοπαμινεργική νευροδιαβίβαση οι οποίες εξαρτώνται από την διάρκεια της μη θεραπευόμενης ψύχωσης (ΔμΘΨ). Για τον σκοπό αυτό μετρήθηκε η απάντηση προλακτίνης στην ενδοφλέβια χορήγηση χλωριμιπραμίνης και στην ενδομυϊκή χορήγηση αλοπεριδόλης σε άρρενες ασθενείς με διάγνωση Σχιζοφρένειας (Ν=16) ή Σχιζοφρενικόμορφης Διαταραχής (Ν=14) κατά το πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο καθώς και σε υγιείς μάρτυρες (Ν=12). Επιπρόσθετα, συσχετίστηκε η ψυχοπαθολογία των ασθενών με τις βασικές τιμές προλακτίνης, κορτιζόλης και τεστοστερόνης.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παρατεταμένη εμπειρία της ψυχωσικής ψυχοπαθολογίας προκαλεί δευτερογενείς νευρο-τροποποιητικές επιδράσεις. Στο αρχικό στάδιο, παρουσιάζεται μεταβολή στην ντοπαμινεργική νευρομεταβίβαση, ενώ δεν παρουσιάζονται αλλαγές στη σεροτονινεργική λειτουργία. Σε μεταγενέστερο στάδιο, πιθανές αλλαγές στο υπόστρωμα του εγκεφάλου αντανακλώνται ως μεταβολή στη σεροτονινεργική νευρομεταβίβαση. Σε ό,τι αφορά τα βασικά επίπεδα ορμονών, τα ευρήματα της μελέτης τονίζουν τον πιθανό ρόλο των ορμονών του στρες (κορτιζόλη), του φύλου (τεστοστερόνη) και της ντοπαμινο-ελεγχόμενης προλακτίνης στην παθοφυσιολογία της σχιζοφρένειας και στην ψυχοπαθολογία.