Ανάμεσα στις φυσικές καταστροφές, οι επιδημίες από μεταδοτικές ασθένειες συνδέονται συχνά με μεγάλο αριθμό θανάτων. Σε κάθε επιδημία ο ρυθμός εξάπλωσης είναι ανάλογος τόσο του αριθμού των νοσούντων όσο και του αριθμού των ανθρώπων που δε νοσούν, ενώ οι πόροι που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμησή της και τα αντίστοιχα οφέλη που προκύπτουν δεν σχετίζονται γραμμικά. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά καθιστούν την αντιμετώπιση των επιδημιών μια ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία, η οποία χαρακτηρίζεται από πλήθος δυναμικών μεταβλητών και μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας. Επιπρόσθετα, μιας και οι διαθέσιμοι πόροι (συνεργεία, χρηματικοί πόροι, ιατρικά υλικά κλπ) για την καταπολέμηση μιας επιδημίας είναι περιορισμένοι, τίθεται το θέμα της βέλτιστης κατανομής τους ανάμεσα στους διάφορους υπο-πληθυσμούς και, γενικότερα, του προγραμματισμού τους για την αντιμετώπισή της. Αντικείμενο της διατριβής είναι η διαχείριση φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών και ειδικότερα η διοίκηση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας, που υποστηρίζει τις δραστηριότητες αντιμετώπισης τους, με έμφαση στην αντιμετώπιση επιδημιών. Η έρευνα επικεντρώνεται στην αποτύπωση, ανάλυση και διαγνωστική μελέτη της Εφοδιαστικής Αλυσίδας στα παραπάνω πλαίσια, στην ανάλυση προβλημάτων λήψης αποφάσεων που σχετίζονται με τη δομή και τη λειτουργία επιμέρους διαδικασιών της Εφοδιαστικής Αλυσίδας (εφοδιασμός, μεταφορά, κατανομή πόρων, χρονικός προγραμματισμός κλπ), στην ανάπτυξη σχετικών μοντέλων τέτοιων διαδικασιών και στην επίλυσή τους με τη χρήση προσεγγίσεων και τεχνικών της Επιχειρησιακής Έρευνας, όπως ο Μαθηματικός Προγραμματισμός και η Συνδυαστική Βελτιστοποίηση.