Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερεύνησε την ικανότητα ενός αριθμητικού μοντέλου πρόγνωσης καιρού στην αναπαράσταση καταιγιδοφόρων δραστηριοτήτων στην περιοχή της Θεσσαλίας. Το μετεωρολογικό μοντέλο μέσης κλίμακας WRF, δοκιμάστηκε προκειμένου να βρεθεί η βέλτιστη διαμόρφωση ικανή να προσομοιώνει την καταιγιδοφόρο δραστηριότητα. Ένα σύνολο δώδεκα διαφορετικών διαμορφώσεων του μοντέλου τέθηκε υπό δοκιμή, προσομοιώντας ημέρες με υψηλή καταιγιδοφόρο δραστηριότητα. Εξετάστηκε η επίδραση των σχημάτων μικροφυσικής (MP), ανωμεταφοράς (CU) και πλανητικού οριακού στρώματος (PBL) και επιλέχθηκε ο συνδυασμός με τις καλύτερες επιδόσεις. Χρησιμοποιήθηκαν τρία σχήματα μικροφυσικής (Ferrier, WSM6 και Goddard), δύο σχήματα ανωμεταφοράς (Kain Fritch και Betts-Miller-Janjic) και δύο σχήματα οριακού στρώματος (Yonsei University και Mellor-Yamada-Jancic). Στο πρώτο στάδιο, τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων αξιολογήθηκαν στατιστικά για επτά μεμονωμένες περιπτώσεις χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις επιφάνειας και δεδομένα ραντάρ με τη χρήση κλασικών στατιστικών μεθόδων. Ο συνδυασμός με τις καλύτερες επιδόσεις επιλέχθηκε και αξιολογήθηκε περαιτέρω στο δεύτερο στάδιο διευρύνοντας το πειραματικό δείγμα. Προστέθηκαν τριάντα έξι περισσότερες περιπτώσεις και ταξινομήθηκαν σύμφωνα με τις επικρατούσες συνοπτικές συνθήκες. Λαμβάνοντας στατιστικά για κάθε συνοπτικό τύπο διασφαλίστηκε ότι ο επιλεγμένος συνδυασμός παράγει ικανοποιητικά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση. Το τελευταίο στάδιο αφορούσε την εφαρμογή μιας νέας στατιστικής μεθόδου για την αξιολόγηση του αρχικού συνόλου προσομοιώσεων. Η νέα μέθοδος ανήκει στις χωρικές μεθόδους, οι οποίες δεν εκτελούν αξιολόγηση σημείο προς σημείο, αλλά προσπαθούν να διακρίνουν τις ομοιότητες μεταξύ των παρατηρούμενων και των προσομοιωμένων πεδίων. Η συγκεκριμένη μέθοδος που χρησιμοποιείται, η Μέθοδος για τη Διαγνωστική Αξιολόγηση Βάσει Αντικειμένων (MODE), χρησιμοποιεί αντικείμενα, διακριτές οντότητες μέσα στο πεδίο, και εξετάζει τα χαρακτηριστικά τους. Η ομοιότητα μεταξύ των παρατηρούμενων και των προσομοιωμένων αντικειμένων, όπως αυτή εκφράζεται χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες μετρικές, χαρακτηρίζει την απόδοση του μοντέλου. Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκε το πεδίο της ανακλαστικότητας για την εξαγωγή των αντικειμένων. Το αποτέλεσμα αυτής της νέας μεθόδου επιβεβαίωσε ότι η διαμόρφωση του μοντέλου, που επιλέχθηκε αρχικά με κλασσικές στατιστικές μεθόδους, έχει την καλύτερη απόδοση και σύμφωνα με τη νέα μέθοδο. Με αυτό τον τρόπο το μοντέλο WRF-ARW, με τη συγκεκριμένη διαμόρφωση μπορεί να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στη μελέτη καταιγιδοφόρου δραστηριότητας στην περιοχή της Θεσσαλίας.