Το παρόν άρθρο εξετάζει τον ρόλο των μη κυβερνητικών περιβαλλοντικών οργανώσεων (ΜΚ-ΠΟ) ως δρώντων της κοινωνίας πολιτών (ΚΠ). Αρχικά υποστηρίζεται ότι οι αυξημένοι αριθμοί και δραστηριότητα των ΜΚ-ΠΟ δεν πρέπει να εξισώνονται αυτόματα με την ενδυνάμωση της ΚΠ καθώς μπορεί να οφείλονται και σε ηγεμόνευση του χώρου από μια ομάδα «επαγγελματικών» οργανώσεων, εξέλιξη που όντως παρατηρείται για τις ελληνικές ΜΚ-ΠΟ. Εν συνεχεία εξετάζονται οι δράσεις των σημαντικότερων ελληνικών ΜΚ-ΠΟ ως δρώντων της ΚΠ. Υποστηρίζεται ότι για να χαρακτηριστούν ως τέτοιες, οι οργανώσεις οφείλουν να θεωρούν ότι είναι υπόχρεες μιας ευρύτερης, «κοινωνικής λογοδοσίας» των δράσεών τους: αυτή η αντίληψη πρέπει να πραγματώνεται σε θέματα και στάσεις διαφάνειας, εκπροσώπησης και νομιμοποίησης. Η εργασία συμπεραίνει ότι οι σημαντικές ελληνικές ΜΚ-ΠΟ αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους μάλλον διαδικαστικά, ως ομάδες παροχής δημόσιων υπηρεσιών, και ως εκ τούτου η δράση τους δεν ενισχύει τον συγκεκριμένο τομέα της ΚΠ. 1

Το άρθρο αυτό εξετάζει την επίδραση και τις επιπτώσεις που συνεπάγεται η διαδικασία θεσμοποίησης της οικολογικής δράσης στη δομή, τις κατευθύνσεις και τον προσανατολισμό του ελληνικού περιβαλλοντικού κινήματος. Τούτη η κατανόηση θεμελιώνεται στη διαχρονική ανάλυση των διαφορετικών σταδίων ανάπτυξής του. Υποστηρίζεται ότι η θεσμική αναβάθμιση του περιβαλλοντικού κινήματος δεν προκύπτει τόσο από την ενδογενή δυναμική του, αλλά συνιστά περισσότερο αποτέλεσμα κρατικών πολιτικών σχετικών με τις διαδικασίες ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συζήτηση για τα χαρακτηριστικά της οικολογικής δράσης στην Ελλάδα εντάσσεται στον ευρύτερο θεωρητικό αναστοχασμό για το παρόν και το μέλλον των νέων κοινωνικών κινημάτων στον σύγχρονο κόσμο.