Τις τελευταίες δεκαετίες τα ευρωπαϊκά κράτη πρόνοιας έχουν υποστεί σοβαρή υποβάθμιση, η οποία φαίνεται να έχει επιδεινωθεί λόγω της οικονομικής κρίσης του 2008 και της εφαρμογής των μέτρων λιτότητας σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι συνέπειες της τρέχουσας οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης προκάλεσαν μια κοινωνική κρίση που αύξησε τις ανισότητες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η κοινωνική κρίση ενισχύει το επιχείρημα περί του ρευστού χαρακτήρα των κοινωνικών δικαιωμάτων, ο οποίος προσδιορίζεται παράλληλα από έλλειψη σαφήνειας. Επιπλέον, εκθέτει το κενό που βρίσκεται στην «καρδιά» της Κοινωνικής Ευρώπης. Είναι αλήθεια ότι τα μέτρα που ελήφθησαν για να καταστεί η Νομισματική Ένωση πιο ανθεκτική έδωσαν ώθηση στη συζήτηση σχετικά με την ανάγκη ενίσχυσης της ευρωπαϊκής κοινωνικής διάστασης. Η παρούσα διατριβή εξετάζει το ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κράτους. Το γεγονός ότι όλα τα χρόνια η κοινωνική πολιτική είναι επικουρική στην οικονομική πρόοδο δημιουργεί δομικά προβλήματα στη λειτουργία του κοινωνικού κράτους. Παράλληλα, παρουσιάζεται έλλειψη νομικής δεσμευτικότητας, δεδομένου ότι τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν αόριστο καθεστώς που σχετίζεται συχνά με τη στέρηση της δικαστικής προστασίας. Η παρούσα διατριβή επικεντρώθηκε στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Η διαδικασία μακροοικονομικής μεταρρύθμισης, όπως ισχύει στην περίπτωση του ευρωπαϊκού εξαμήνου, έχει δεχτεί ισχυρή κριτική όσον αφορά την πρόοδο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οι δράσεις για την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας εισήγαγαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με αποτέλεσμα να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η κοινωνική διάσταση της Ευρώπης. Ωστόσο είναι πραγματικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδεικνύει τη σημασία και τον επείγοντα χαρακτήρα της αναβάθμισης και της ενίσχυσης της κοινωνικής πολιτικής μέσω του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Ο Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων δύναται να θεωρηθεί ως ευκαιρία για την επαναφορά της ΕΕ σε ορθή τροχιά. Αναδεικνύει την αναγκαιότητα μιας νέας πολιτικής συναίνεσης σε σχέση με τον καταλληλότερο «τύπο Ευρώπης» στον οποίο επιθυμούν να ζουν οι πολίτες της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή δηλώνει ότι «ένα ρεαλιστικό μέλλον για την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να βασίζεται μόνο στη σύναψη μιας υγιούς οικονομικής βάσης με ισχυρή κοινωνική διάστασης».