Σε μια προσπάθεια διερεύνησης των χαρακτηριστικών που επηρεάζουν την επιτυχία της διαχείρισης απορρίψεων, έγινε συγκέντρωση της βιβλιογραφίας μέσα από παγκόσμια παραδείγματα εφαρμογής διαχειριστικών μέτρων για τη μείωση των απορρίψεων αλιευμάτων, ενώ χρησιμοποιήθηκε το εννοιολογικό πλαίσιο των κοινωνικο-οικολογικών συστημάτων και ο πιθανολογικός ταξινομητής Bayes για την ανάλυση. O ρόλος της κοινωνικής συνοχής και των μηχανισμών επιβολής για τη μείωση των απορρίψεων φαίνεται να αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχούς εφαρμογής των διαχειριστικών σχεδίων. Aπό την 1η Ιανουαρίου 2019 η υποχρεωτική εκφόρτωση αλιευμάτων εισήχθη στα Ευρωπαϊκά νερά με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική (Άρθρο 15, Κανονισμός 1380/2013 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ)). Υπολογίστηκε ο αντίκτυπος του κανονισμού στην Eλληνική αλιεία στο πλαίσιο μιας ευρύτερης έρευνας που έγινε για τα Μεσογειακά αλιεύματα, με τη συμμετοχή αλιέων με κύριο αλιευτικό εργαλείο την τράτα βυθού. Οι αλιείς εκτιμούν ότι η πλήρης εφαρμογή της υποχρέωσης εκφόρτωσης θα φέρει πρακτικές δυσκολίες λόγω των ανεπαρκών υποδομών. Επιπλέον, οι πιθανοί τύποι χρήσης που προβλέπονται από τον Κανονισμό δεν θα συμβάλουν στην αντιστάθμιση του κόστους που συνεπάγεται με τη μεταφορά τους στη ξηρά. Η πλειονότητα των αλιέων ανέφερε ότι ήδη λαμβάνονται μέτρα για τη μείωση των απορρίψεων και ότι ο κύριος λόγος για την απόρριψη των αλιευμάτων ήταν το ελάχιστο μέγεθος εκφόρτωσης. Έπειτα έγινε προσπάθεια σύνδεσης του κοινωνικοοικονομικού προφίλ των αλιέων και των τεχνικών χαρακτηριστικών των σκαφών τους με τις στρατηγικές απόρριψης που ακολουθούν. Η παρούσα έρευνα έδειξε ότι οι αλιείς λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τα τεχνικά και κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη δραστηριότητά τους, την αξία του σκάφους τους, τον εξοπλισμό, την κατανάλωση καυσίμου, την ισχύ του κινητήρα, τα ποσοστά των απορρίψεων και τις ετήσιες πάγιες δαπάνες. Όσον αφορά τα υποθετικά κίνητρα συμμόρφωσης με τον Κανονισμό, οι αλιείς ήταν πιο ένθερμοι στο να υιοθετήσουν κίνητρα που σχετίζονται με τις οικονομικές ωφέλειες της δραστηριότητάς τους και να παρακολουθήσουν εργαστήρια και μαθήματα σχετικά με τους κανονισμούς που πρέπει να εφαρμόσουν. Στη συνέχεια εκτιμήθηκε η επίδραση της υποχρέωσης εκφόρτωσης στο στόλο της μικρής παράκτιας αλιείας και στο στόλο της μηχανότρατας στο Αιγαίο με βιο-οικονομικές προσομοιώσεις. Η υποχρέωση εκφόρτωσης από μόνη της δεν διασφαλίζει μια βιώσιμη αλιεία. Η βελτίωση της επιλεκτικότητας και η προστασία των νηπιακών πεδίων φαίνεται να είναι η λύση για τη μείωση των απορρίψεων και τη διασφάλιση μακροπρόθεσμα μιας βιώσιμης αλιείας. Τέλος, έγινε μια προσπάθεια καθορισμού ενός πλαισίου παρακολούθησης που βασίζεται σε δείκτες μέσω βιβλιογραφικής ανασκόπησης και διαβούλευσης από μια ομάδα εμπειρογνωμόνων. Έγινε η επιλογή ενός περιορισμένου συνόλου δεικτών οι οποίοι μπορούν να αποτυπώσουν τον αντίκτυπο και την κατεύθυνση των αλλαγών που δύναται να προκύψουν από την εφαρμογή της υποχρέωσης εκφόρτωσης. Μια γενική αβεβαιότητα από τους εμπειρογνώμονες εκφράστηκε σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι μεταβλητές αυτές θα μπορούσαν να ανταποκριθούν κάτω από ένα μη πλήρως υλοποιημένο νομικό καθεστώς ενώ αναφέρθηκε ότι η υποχρέωση εκφόρτωσης θα έχει ως αποτέλεσμα μικρές αλλαγές για την αλιεία στη Μεσόγειο. Επιπλέον, το πλαίσιο δεικτών δοκιμάστηκε ως εργαλείο παρακολούθησης με την εφαρμογή των δεικτών με πραγματικά δεδομένα από την Ισπανική αλιεία με εργαλείο την τράτα βυθού στην περιοχή της Ισπανίας GSA 6.