No abstract

No abstract

Η παρούσα εργασία διερευνά την ενσωμάτωση μεθόδων συνεργατικής εξ αποστάσεως μάθησης στο υπάρχον πλαίσιο της σχολικής εκπαίδευσης και συγκεκριμένα την υλοποίηση κατά το σχολικό έτος 2011-2012 μιας εξ αποστάσεως ηλεκτρονικής συνεργασίας eTwinning, ανάμεσα σε ένα Ελληνικό και ένα Γαλλικό σχολείο, με γλώσσα επικοινωνίας την Αγγλική. Σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση συγκεκριμένων παιδαγωγικών παραμέτρων που επηρεάζουν την έκφραση ικανοποίησης από την πλευρά των μαθητών καθώς και το ενδιαφέρον τους για μάθηση. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι η ενσωμάτωση της εξ αποστάσεως συνεργασίας στην εκπαιδευτική διαδικασία αυξάνει το ενδιαφέρον και την ικανοποίηση των περισσοτέρων μαθητών, η οποία διαφοροποιείται κυρίως ανάλογα με το αίσθημα κοινωνικής παρουσίας, την ενεργή συμμετοχή τους, τον βαθμό ετοιμότητάς τους στη χρήση της γλώσσας επικοινωνίας, τα στοιχεία της προσωπικότητάς τους και τις ατομικές στρατηγικές μάθησης που εφαρμόζουν. Επιπλέον, η έρευνα αναδεικνύει το σημαντικό ρόλο του εκπαιδευτικού στο σχεδιασμό και την αποτελεσματική υλοποίηση της συνεργασίας, αλλά και τα πολλά προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει. Τα συμπεράσματα της έρευνας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τους φορείς της εκπαιδευτικής πολιτικής ανατροφοδοτικά, προκειμένου να εφαρμοσθεί με ολοκληρωμένο τρόπο το υφιστάμενο Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών, αλλά και το Πρόγραμμα Σπουδών του Νέου Σχολείου.

No abstract

Στην εργασία αναλύονται τα προγράμματα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών που προορίζονται για την ελληνική δευτεροβάθμια εκπαίδευση καθώς και της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης. Διερευνάται επίσης το θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία των θεσμών για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της ίδιας βαθμίδας. Όλα τα στοιχεία που αναφέρονται τοποθετούνται μέσα στο ιστορικό τους πλαίσιο και στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά και της γενικότερης συζήτησης για τα αντίστοιχα θέματα. Αντιστοίχως, διερευνάται η εκπαιδευτική πραγματικότητα της Αγγλίας, όπου μια μορφή επαγγελματικής εκπαίδευσης για τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει θεσπισθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ στην παρούσα φάση επιχειρείται να ενισχυθεί το πρακτικό και σχολικό στοιχείο των σχετικών προγραμμάτων και η ενδοσχολική επιμόρφωση έχει καταστεί αποκλειστική μορφή επιμόρφωσης. Αντίθετα, στην Ελλάδα μέχρι σήμερα απουσιάζουν τα επαγγελματικά κριτήρια στο σχεδιασμό των προγραμμάτων. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην περίπτωση των εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης, ενώ η επιμόρφωση έχει εισέλθει σε μια περίοδο αναζήτησης της πολυτυπίας και πολυμορφίας.