Σκοπός της εργασίας ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της συναισθηματικής νοημοσύνης των διευθυντών όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τους εκπαιδευτικούς με τη συλλογική αίσθηση αποτελεσματικότητας και την επαγγελματική τους ικανοποίηση.  Στην έρευνα συμμετείχαν 205 εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δημοσίων σχολείων. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το Ερωτηματολόγιο Συναισθηματικής Ικανότητας (Boyatzis et al., 2000), την Κλίμακα Συλλογικής Αποτελεσματικότητας (Tschannen-Moran & Barr, 2004) και το Ερωτηματολόγιο Καταγραφής της Επαγγελματικής Ικανοποίησης Εκπαιδευτικών (Γκόλια, 2014). Η ανάλυση διακύμανσης έδειξε ότι οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν σχετικά υψηλές τιμές σε όλες τις διαστάσεις των εργαλείων μέτρησης.  Από την εφαρμογή της ανάλυσης κανονικής συσχέτισης (canonical correlation analysis) φάνηκε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη των διευθυντών συνδέεται θετικά και στατιστικά σημαντικά τόσο με τη συλλογική αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών (rc=.633) όσο και με την ικανοποίηση που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί από την εργασίας τους (rc=.754), ερμηνεύοντας το 23.3% και 22.1% της μεταβλητότητας των αντίστοιχα. Η διάσταση της συλλογικής αποτελεσματικότητας Πειθαρχία Μαθητών συνδέονταν πιο ισχυρά με τη συναισθηματική νοημοσύνη των διευθυντών απ’ ότι η διάσταση Στρατηγικές Διδασκαλίας.  Επιπλέον, η συναισθηματική νοημοσύνη των διευθυντών φαίνεται να συνδέεται με όλες τις διαστάσεις της επαγγελματικής ικανοποίησης, με την πιο δυνατή σχέση να αφορά την ικανοποίηση από τον διευθυντή και την πιο χαμηλή την ικανοποίηση από τους μαθητές.

The present study aims at investigating whether a link between language deficits and upper and lower limb motor asymmetry can be established. We assessed language skills, handedness, and footedness in a group of 13 children with Specific Language Impairment (SLI) and two control groups matched on language age (LA) and chronological age(CA) respectively. Specifically, we tested the production of object wh questions, object relative clauses and sigmatic past tense production for novel non-rhyming verbs, and administered hand and foot preferencequestionnaires. While significant between group differences were found in the language tasks, as participants with SLI performed significantly below CA controls, the same level of performance was shown for hand and foot preference. Further analysis revealed no correlation between foot and hand preference for the SLI group in contrast to typically developing children. Additional regression analysis showed that the non-right foot preference could predict participation in the SLI group. These results may be indicative of poor hand-foot coordination in the SLI group and increased chance for SLI individuals to be grouped as non-right footed. We interpret these findings as showing immature motor development in SLI and pointing to a weak correlation between motor laterality and language deficits. We discuss the implications of our findings for the characterisation of the deficit in SLI.

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και αμφιλεγόμενα μεθοδολογικά και στατιστικά ζητήματα που απασχολούν τους ερευνητικούς σχεδιασμούς με τη χρήση εργαλείων αυτοαναφοράς είναι η μεροληψία κοινής μεθόδου, η οποία ενδέχεται να εμφανιστεί όταν τα δεδομένα για τις μεταβλητές πρόβλεψης και κριτηρίου προέρχονται από το ίδιο άτομο χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο απόκρισης. Η μη ελεγχόμενη διακύμανση μεθόδου μπορεί να παράγει μεροληπτικές εκτιμήσεις της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας των υποκείμενων εννοιών και λανθασμένες παραμετρικές εκτιμήσεις στις σχέσεις μεταξύ των εννοιών. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η επισκόπηση της βιβλιογραφίας γύρω από τις έννοιες της μεροληψίας και της διακύμανσης κοινής μεθόδου. Τα 143 άρθρα που προήλθαν από τη σύνθετη αναζήτηση σχετικών μελετών σε τέσσερις βάσεις δεδομένων κατέδειξαν τις βασικές θεματικές ενότητες της εργασίας αυτής. Η κλασική θεωρία μέτρησης χρησιμοποιήθηκε για να εξηγηθούν οι πηγές σφαλμάτων μέτρησης και οι επιπτώσεις της διακύμανσης κοινής μεθόδου. Στη συνέχεια, έγινε περιγραφή των κυρίαρχων μεθοδολογικών και στατιστικών τεχνικών προσδιορισμού και ελέγχου της διακύμανσης κοινής μεθόδου. Οι πιθανές επιδράσεις της διακύμανσης κοινής μεθόδου στην έρευνα με ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς είναι περίπλοκες και δυσνόητες, όμως, παρά την υπάρχουσα διαφωνία αναφορικά με τη φύση και την έκτασή της, οι ερευνητές από τον χώρο της ψυχολογίας και των κοινωνικών ή οργανωσιακών επιστημών θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα ελαχιστοποίησης της μεροληψίας μεθόδου.

Πίνακας 26. Μέσες τιμές, τυπικές αποκλίσεις και συσχετίσεις μεταξύ των πέντε διαστάσεων του ερωτηματολογίου της ικανοποίησης των εργαζομένων