No abstract

Η διατριβή πραγματεύεται την επίδραση που άσκησαν οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις τηςτοπικής αυτοδιοίκησης στον οικονομικό χώρο. Μελέτη περίπτωσης της διατριβής είναι ηπεριφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, η οποία αντιμετωπίζει σημαντικάπροβλήματα ανάπτυξης. Η έρευνα εστιάζει στις αναδιατάξεις που προήλθαν μέσω τηςεφαρμογής των μεταρρυθμίσεων του “Καποδίστρια” και του “Καλλικράτη” στις τοπικέςσυνεργατικές στρατηγικές.Το ερευνητικό αντικείμενο της διατριβής οριοθετείται στις επιδράσεις που δέχτηκανοι τυπικοί και άτυποι θεσμοί συνεργασίας με σκοπό να λειτουργήσουν ως προσδιοριστικοίσυντελεστές της περιφερειακής ανάπτυξης. Η ελάττωση των κεντρικών ρυθμιστικών πολιτικών εκ μέρους του κεντρικού κράτους σε συνδυασμό με την αντικατάσταση του φορντισμού από πιο ευέλικτες μορφές παραγωγής, δημιούργησαν ένα νέο πλαίσιο περιφερειακής ανάπτυξης. Η συμμετοχή των τοπικών δρώντων σε στρατηγικές συνεργασίας απέκτησε μείζονα υπόσταση ενώ ο ρόλος της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης αναβαθμίστηκε έντονα.Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται βασίζεται τόσο σε πρωτογενή όσο και σε δευτερογενή έρευνα με τη Θεωρία Παιγνίων να έχει κεντρικό ρόλο στην ερευνητική μεθοδολογία. Η ισορροπία του παιγνίου τονίζει την σπουδαιότητα της μεταρρύθμισης του Καλλικράτη, υποδεικνύοντας ότι συνιστά ένα σημαντικό βήμα προς την περιφερειοποίησητης ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης. Εντονότερη επίδραση, από αμφότερες τις μεταρρυθμίσεις δέχτηκαν οι τυπικοί θεσμοί (διακυβερνητική συνεργασία, τοπική αυτοδιοίκηση), παρά οι άτυποι θεσμοί (κοινωνικό κεφάλαιο, τοπική επιχειρηματικότητα). Η μεταρρύθμιση του Καποδίστρια άσκησε αμεσότερες επιδράσεις στις τοπικές συνεργατικές δράσεις, καθώς θεμελίωσε τη διαδρομή εξάρτησης διευκολύνοντας την υλοποίηση του Καλλικράτη. Σημειώνεται ότι η αξιοπιστία των απαντήσεων που έδωσαν οι τοπικοί δρώντες βρέθηκε σχεδόν για όλες τις μεταβλητές σε υψηλά επίπεδα.Οι προτάσεις πολιτικής που υποστηρίζει η διατριβή τονίζουν την αναγκαιότητα για ενίσχυση της χρηματοοικονομικής αυτονομίας της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης.Ακόμη, σημαντικές βελτιώσεις μπορούν να επιτευχθούν μέσω της αναδιάταξης του χάρτη των τοπικών συνεργασιών, με τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να διαδραματίζουν καίριο ρόλο. Τέλος η πρόσδεση των δρώντων σε μια ευρύτερη κοινωνική δικτύωση δύναται να δημιουργήσει θετικότερες συνθήκες για περιφερειακή ανάπτυξη στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.

No abstract

Το εκκριτικό σύστημα τύπου 4 (T4SS) είναι συντηρημένο σε όλα τα στελέχη Wolbachia 33 1.3.4 Τα βακτήρια Wolbachia δεν μπορούν να συνθέσουν λιποπολυσακχαρίτες αλλά είναι σε θέση να συνθέσουν αίμη και ριβοφλαβίνη ..

Μία από τις ενδεχόμενες συνέπειες της κατάλυσης του αριστερού κόλπου για την αντιμετώπιση της κολπικής μαρμαρυγής (ΚΜ) είναι η εμφάνιση οργανωμένων κολπικών ταχυκαρδιών. Η εξαίρεση ενός σημαντικού κολπικού υποστρώματος, οι ίδιες οι βλάβες κατάλυσης, αλλά και αυτόχθονες περιοχές νοσούντος ιστού, είναι συνήθως οι υπεύθυνες αιτίες για πρόκληση αυτού του είδους της αρρυθμιογένεσης. Οι κολπικές ταχυκαρδίες μετά από κατάλυση κολπικής μαρμαρυγής (ΚΤΜΚΜ) μπορεί να προκαλούν εντονότερα συμπτώματα ακόμα και από την ίδια την ΚΜ, καθώς συνήθως είναι εμμένουσες, εμφανίζουν ταχεία κοιλιακή ανταπόκριση και είναι δυσχερής η φαρμακευτική αντιμετώπισή τους. Κατά συνέπεια, η θεραπεία με κατάλυση καθίσταται αναγκαία. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη στοχεύει στην περιγραφή των τεχνικών ηλεκτροφυσιολογικής χαρτογράφησης και στην κατανόηση του μηχανισμού των ΚΤΜΚΜ. Παράλληλα επιδιώκει να αναδείξει τις πιο ενδεδειγμένες τεχνικές κατάλυσης και να μελετήσει την επίδρασή τους στην άμεση και απώτερη διατήρηση του φλεβοκομβικού ρυθμού. Υλικό και μέθοδος: Το υλικό για τη μελέτη απετέλεσαν 56 διαδοχικοί ασθενείς (μέση ηλικία 62,6±9,8 έτη, ανδρικό φύλο 71%, μέσο CHA2DS2-VASc 1,86±1,52, μέση διάμετρος αριστερού κόλπου 44±3mm) με ΚΤΜΚΜ, που είχαν ΗΚΓικά καταγεγραμμένη και συμπωματική ΚΤΜΚΜ. Οι ασθενείς οι οποίοι εμφάνιζαν μόνο τυπικό ισθμοεξαρτώμενο κολπικό πτερυγισμό, χωρίς άλλο είδος κολπικής ταχυκαρδίας, αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Η αρχική αρρυθμία θα μπορούσε να είναι παροξυσμική, εμμένουσα ή μακράς διάρκειας εμμένουσα κολπική μαρμαρυγή. Η μια ή περισσότερες αρχικές επεμβάσεις κατάλυσης για ΚΜ περιλάμβαναν απομόνωση των πνευμονικών φλεβών (ΠΦ), με ή χωρίς επιπρόσθετη κατάλυση, ανάλογα με την κρίση των θεραπόντων. Κατά την επέμβαση κατάλυσης ΚΤΜΚΜ, αφού δινόταν ιδιαίτερη έμφαση στην διατήρηση της απομόνωσης των ΠΦ, με χρήση συστημάτων τρισδιάστατης χαρτογράφησης (EnSite NavX [Abbott] ή CARTO 3 [Biosense Webster]), γινόταν ενδελεχής χαρτογράφηση και κατάλυση της ή των ΚΤΜΚΜ, με σκοπό την αποκατάσταση του φλεβοκόμβου ρυθμού. Με βάση την χρησιμοποιούμενη τεχνική κατάλυσης και χαρτογράφησης οι ασθενείς διακρίθηκαν σε τρεις διαφορετικές ομάδες. Στην ομάδα Ι (n=32) δεν χρησιμοποιήθηκε καθετήρας με αίσθηση πίεσης, ούτε η δυνατότητα ταχείας χαρτογράφησης AutoMap του συστήματος EnSite NavX. Στην ομάδα II (n=13) χρησιμοποιήθηκε καθετήρας με αίσθηση πίεσης χωρίς την δυνατότητα AutoMap, ενώ στην ομάδα ΙΙΙ (n=11) χρησιμοποιήθηκαν και οι δύο δυνατότητες. Αποτελέσματα: Κατά τις επεμβάσεις κατάλυσης για ΚΤΜΚΜ οι ασθενείς παρουσίασαν 114 ΚΤΜΚΜ, 2,04±0,93 ανά ασθενή (από 1 έως 5). Σχετικά με τον διαγνωσθέντα μηχανισμό, 68 ΚΤΜΚΜ (60%) ήταν κυκλώματα μακροεπανεισόδου, 33 ΚΤΜΚΜ (29%) χαρακτηρίσθηκαν ως κυκλώματα μικροεπανεισόδου και 13 ΚΤΜΚΜ (11%) ως αυτοματικές εστιακές κολπικές ταχυκαρδίες. Η μέση διάρκεια παρακολούθησης των ασθενών ήταν 40±18 μήνες με διατήρηση του φλεβοκομβικού ρυθμού στους 34/56 (61%). Σε 31/34 (91%) ασθενείς, η διατήρηση του φλεβοκομβικού ρυθμού επετεύχθη χωρίς αντιαρρυθμικά. Οι ασθενείς της ομάδας ΙΙΙ παρουσίασαν σημαντικά καλύτερη επίδοση στη διατήρηση του φλεβοκομβικού ρυθμού, στο ένα έτος παρακολούθησης (10/11, 91%), σε σύγκριση με την ομάδα ΙΙ (8/13, 62%) και την ομάδα Ι (16/32, 50%). Στους ασθενείς που παρουσίαζαν κυκλώματα μακροεπανεισόδου περί τον μιτροειδικό δακτύλιο ή την οροφή του αριστερού κόλπου (n=38) η ομάδα που αντιμετωπίστηκε με γραμμικές βλάβες σε ανατομικούς ισθμούς (ομάδα Α, n=25) παρουσίαζε σημαντικά καλύτερη διατήρηση φλεβοκομβικού ρυθμού (19/25, 76%) σε σύγκριση με ασθενείς (ομάδα Β, n=13) που αντιμετωπίστηκαν με εμπειρική κατάλυση κυρίως λειτουργικών κριτικών περιοχών (6/13, 46%). Όσον αφορά την υποτροπή μετά από κατάλυση ΚΤΜΚΜ, δεν φάνηκε να έχουν προγνωστική σημασία κλασικοί παράγοντες υποτροπής ΚΜ, αλλά αντίθετα, προγνωστική χρησιμότητα είχε η χρησιμοποιούμενη τεχνική κατάλυσης και χαρτογράφησης, όπως και η χαρτογράφηση της ΚΤΜΚΜ με υψηλή πιστότητα. Παρότι η χρήση του ηλεκτροκαρδιογραφήματος δεν ήταν επιβοηθητική στη διάκριση του μηχανισμού των αριστερών ΚΤΜΚΜ, η εφαρμογή ενός ειδικού κριτηρίου μορφολογίας και χρονισμού έδωσε ευαισθησία και ειδικότητα 91% και 100%, αντίστοιχα, στην διάκριση του τυπικού ισθμοεξαρτώμενου κολπικού πτερυγισμού από αριστερής προέλευσης ΚΤΜΚΜ. Συμπεράσματα: Τα κυκλώματα μακροεπανεισόδου αποτελούν την πλειονότητα των ΚΤΜΚΜ. Η στόχευση των μακροκυκλωμάτων με δημιουργία ανατομικών γραμμικών βλαβών φαίνεται πως εξασφαλίζει καλύτερα αποτελέσματα. Η πρόοδος της τεχνολογίας με την επίτευξη της, κατά το δυνατόν, λεπτομερέστερης χαρτογράφησης και της αποτελεσματικότερης κατάλυσης των ΚΤΜΚΜ συμβάλλει ουσιαστικά τόσο στην οξεία επιτυχία της επέμβασης, όσο και στην άμεση και μακροπρόθεσμη διατήρηση του φλεβοκομβικού ρυθμού.