Κύριο θέμα και σκοπός σύνταξης της διατριβής είναι η διερεύνηση του ρόλου του θεσμού των Βακουφιων στην δημιουργία και οργάνωση της πρώιμης οθωμανικής πόλης στην Βιθυνία και την Θράκη στο τέλος του 14ου και τις αρχές του 15ου αιώνα. Στην παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε ο συσχετισμός της παραγωγής του χώρου της οθωμανικής πόλης, με τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις της ίδιας περιόδου. Στόχος ήταν να αναδειχθεί η σχέση μεταξύ χωρικής οργάνωσης και κοινωνικοοικονομικών δομών και ιδιαίτερα, η θεσμική και χωρική υπόσταση του θεσμού των βακουφιών και των «külliye» τους. Ο τρόπος προσέγγισης του θέματος περιλαμβάνει την διεξοδική ανάλυση του θεσμού του βακουφιού και του ιστορικού της εφαρμογής του στην οθωμανική πραγματικότητα, καθώς και την συσχέτισή του με την προοδευτικά συγκεντρωτική οθωμανική διοίκηση. Στα πλαίσια του οθωμανικού γεωκτητικού συστήματος, ο σουλτάνος αναδεικνύεται σε απόλυτος διαχειριστής των κρατικών γαιών. Η διευρυμένη χρήση του θεσμού του βακουφιού και η προοδευτική παγίωσή του, μέσα στον 14ο αιώνα, ως του αποκλειστικού θεσμού δημιουργίας υποδομών στην οθωμανική πόλη, συμπίπτει με και υπηρετεί άριστα την συγκεντρωτική εξουσία του σουλτάνου και τις προσπάθειες κοινωνικής ενσωμάτωσης των διαφόρων φυγόκεντρων στοιχείων της πρώιμης οθωμανικής κοινωνίας. Η αναλυτική εξέταση μερικών ενδεικτικών περιπτώσεων σουλτανικών και μη βακουφιών (βακούφι Εβρενός, Μουράτ Ά, Βαγιαζήτ Α) που οικοδομούνται και θεσμοθετούνται την περίοδο μελέτης, αποκαλύπτει την σχέση ανάμεσα στον θεσμό του βακουφιού και τις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου αλλά και τους πολλαπλούς πειραματισμούς στην δημιουργία αστικού χώρου κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο. Η έρευνα απέδειξε τόσο την χρήση του θεσμού των βακουφιών ως μέσου επιβολής της σουλτανικής εξουσίας στις υπόλοιπες ομάδες της οθωμανικής ελίτ, όσο και την σαφή πολεοδομική τους χρήση, για την αναδιοργάνωση παλαιότερων και νεότερων αστικών κέντρων της περιοχής, μέσα στα πλαίσια του νέου οικονομικού ρόλου της οθωμανικής πόλης–αγοράς. Στα επιμέρους παραδείγματα που αναλύονται, συσχετίζεται η αρχιτεκτονική και πολεοδομική συγκρότηση των βακουφιών (külliye) με τις προϋπάρχουσες οικιστικές δομές και τις πολιτικές επιδιώξεις των χορηγών –πατρώνων των ιδρυμάτων αυτών.