Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της ικανοποίησης των χειρουργικών ασθενών με τις περιεγχειρητικές αναισθησιολογικές υπηρεσίες στα πλαίσια της νοσηλείας τους σε ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο των Αθηνών και ο καθορισμός των παραγόντων εκείνων που μεγιστοποιούν το επίπεδο ικανοποίησής τους, σε όλες τις φάσεις της περιεγχειρητικής φροντίδας. Υλικό-Μεθοδολογία: Ενήλικες ασθενείς που προσέρχονταν για εκλεκτικό χειρουργείο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν» της Αθήνας συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Δομήθηκαν τρία διαφορετικά ερωτηματολόγια: τα ερωτηματολόγια 1 (αφορούσαν ασθενείς που υποβλήθηκαν μόνο σε γενική αναισθησία ή σε συνδυασμένη γενική και περιοχική αναισθησία) και 2 (αφορούσαν ασθενείς που υποβλήθηκαν σε περιοχική μόνο αναισθησία) κάλυπταν την προεγχειρητική και διεγχειρητική περίοδο και την περίοδο παραμονής στο χώρο μεταναισθητικής φροντίδας, ενώ το ερωτηματολόγιο 3 κάλυπτε την καταγραφή της ικανοποίησης των ασθενών από τις υπηρεσίες που παρέχονταν από την ομάδα μετεγχειρητικής αναλγησίας, κατά τη νοσηλεία τους στο θάλαμο, μετεγχειρητικά (χρήση αντλίας PCA ή επισκληρίδιος αναλγησία). Η ανάλυση κυρίων συνιστωσών μετά από περιστροφή varimax (varimax rotation) εφαρμόσθηκε ξεχωριστά για κάθε ερωτηματολόγιο, προκειμένου να διακριθούν οι διαστάσεις των δεδομένων και οι εξαχθέντες παράγοντες εισήχθησαν ως ανεξάρτητες μεταβλητές σε μοντέλα πολλαπλής λογιστικής παλινδρόμησης με εξαρτημένη δίτιμη μεταβλητή την ικανοποίηση του ασθενούς (ναι/όχι). Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ως α=0,05. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 13.0 (IBM Corporation, Armonk, NY).Αποτελέσματα: Τριακόσιοι σαράντα πέντε ασθενείς συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Το ερωτηματολόγιο 1 (συμπληρώθηκε από 282 ασθενείς) περιελάμβανε τέσσερις διαστάσεις: επικοινωνία με τον αναισθησιολόγο, αίσθημα κρύου/ρίγος, πόνος και ναυτία. Το ερωτηματολόγιο 2 (συμπληρώθηκε από 63 ασθενείς) περιελάμβανε τρεις διαστάσεις: επικοινωνία με τον αναισθησιολόγο, αίσθημα κρύου/ρίγος και ναυτία/έμετος. Το ερωτηματολόγιο 3 (συμπληρώθηκε από 237 ασθενείς) περιελάμβανε πέντε διαστάσεις: παρέμβαση από τους αναισθησιολόγους όταν οι ασθενείς είχαν συμπτώματα, πόνος, φροντίδα από τους αναισθησιολόγους /φυσιολογικές δραστηριότητες των ασθενών, ναυτία/έμετος και συμπεριφορά των αναισθησιολόγων. Τα αποτελέσματα από τις διαστάσεις της επικοινωνίας μεταξύ αναισθησιολόγου και ασθενούς στα ερωτηματολόγια 1 και 2, της αίσθησης ρίγους στο ερωτηματολόγιο 2 και της αντιμετώπισης του πόνου και της συμπεριφοράς των αναισθησιολόγων στο ερωτηματολόγιο 3 συσχετίζονταν στατιστικά σημαντικά με την ικανοποίηση των ασθενών. Συνολικά, τα ποσοστά ικανοποίησης των ασθενών που καταγράφηκαν ήταν υψηλά (96,3%-98,6%).Συμπέρασμα: Οι χειρουργικοί ασθενείς μιας Ελληνικής Πανεπιστημιακής Αναισθησιολογικής Κλινικής των Αθηνών αναφέρουν υψηλό ποσοστό ικανοποίησης με την περιεγχειρητική αναισθησιολογική φροντίδα. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους ασθενείς και τους αναισθησιολόγους σε όλες τις φάσεις της μελέτης, η απουσία ρίγους κατά την εφαρμογή περιοχικής αναισθησίας και ο επαρκής έλεγχος του μετεγχειρητικού πόνου κατά τη νοσηλεία στο θάλαμο αποτελούν σημαντικούς προγνωστικούς δείκτες της ικανοποίησης των ασθενών, στην παρούσα μελέτη.

Η επίδραση του τρισεβδομαδιαίου προγράμματος 4h αιμοκάθαρσηςστη φαρμακοκινητική της λεβοφλοξασίνης μετά από εφάπαξ και πολλαπλές από του στόματος δόσεις των 500 mg εκτιμήθηκε σε 10 ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου υπό τρισεβδομαδιαίο πρόγραμμα 4hαιμοκάθαρσης. Στη πρώτη φάση της μελέτης, όπου χορηγήθηκε μία εφάπαξ δόση, η συνεδρία αιμοκάθαρσης4h ξεκίνησε 90 λεπτά μετά την λήψη του φαρμάκου. Στη δεύτερη φάση της μελέτης, όπου το φάρμακο χορηγήθηκε ημερησίως για τρεις συνεχόμενες ημέρες, η συνεδρία αιμοκάθαρσης 4h ξεκίνησε ακριβώς μετά την πρώτη δόση.Δείγματα φλεβικού αίματος ελήφθησαν σε τακτά χρονικά διαστήματα.Πρόσθετα δείγματα από την αρτηριακή και φλεβική γραμμή της αρτηριοφλεβικής αναστόμωσης και από το υπερδιήθημα ελήφθησαν στην πρώτη, δεύτερη και τη τέταρτη ώρα της πρώτης συνεδρίας.Οι συγκεντρώσεις της λεβοφλοξασίνης εκτιμήθηκαν μέσω ανάλυσης υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης, χρησιμοποιώντας την ανίχνευση φθορισμού. Οι μέσοι (± τυπικό σφάλμα) φαρμακοκινητικές παράμετροι μετά από εφάπαξ και πολλαπλές δόσεις, αντιστοίχως, ήταν: μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα (Cmax) 5,04 ± 0,87 mg/L και 8,32 ± 0,64 mg/L, περιοχή κάτω από την καμπύλη συγκέντρωσης-χρόνου με αναγωγή προς το άπειρο (AUC 0 inf) 190,24 ± 29,23 mg ώρα/L και 720,79 ± 75,57 mg ώρα/L, χρόνος ημιζωής αποβολής (tm) 22,84 ± 5,56 ώρες και 38,05 ± 4,14 ώρες, και ρυθμός κάθαρσης 2,67 ± 0,39 L/ώρα και 2,10 ± 0,21 L/ώρα. Η απομάκρυνση της λεβοφλοξασίνης μέσω του τρισεβδομαδιαίου προγράμματος 4h αιμοκάθαρσης κατεδεικνύεται από μία σημαντική μείωση στην συγκέντρωση από την αρτηριακή γραμμή στην φλεβική γραμμή της αρτηριοφλεβικής αναστόμωσης.Οι αναλογίες Cmax/MIC και AUC 024/MIC (όπου MIC είναι η ελάχιστη ανασταλτική συγκέντρωση του παθογόνου) παρέμειναν πάνω από > 100 και> 10 αντίστοιχα, καθιστώντας τη λεβοφλοξασίνη μία υποψήφια επιλογή για την αντιμετώπιση των λοιμώξεων σε αυτούς τους ασθενείς.