Εισαγωγή. Ο κλινικός ρόλος του Β Νατριουρητικού πεπτιδίου (ΒΝΡ) στον προεγχειρητικό έλεγχο ασθενών που υποβάλλονται σε μη καρδιακό χειρουργείο είναι ασαφής. Μέθοδοι 1.Συνολικά 242 ασθενείς (ηλικία 80 (74-85) έτη) που υποβλήθηκαν σε ορθοπαιδικό χειρουργείο εισήχθησαν προοπτικά στη μελέτη. Τελικό σημείο ήταν τα ενδονοσοκομειακά καρδιακά συμβάντα και η ολική θνητότητα στο 1ο έτος. Τα προεγχειρητικά επίπεδα του Β Νατριουρητικού πεπτιδίου (ΒΝΡ) μετρήθηκαν και κλινικά συστήματα διαβάθμισης κινδύνου υπολογίστηκαν.2.Επιπλέον 152 ασθενείς( >65 έτη) που υποβλήθηκαν σε επέμβαση κατάγματος της άρθρωσης του ισχίου παρακολουθήθηκαν προοπτικά για την ολική θνητότητα το 1ο μετεγχειρητικό έτος. Οι σύνοδες νόσοι καταγράφηκαν και προεγχειρητικά επίπεδα ΒΝΡ, τα μετεγχειρητικά επίπεδα του ΒΝΡ, και τα μετεγχειρητικά επίπεδα της τροπονίνης Ι μετρήθηκαν.Αποτελέσματα 1.Συνολικά 20 (8.3%) ασθενείς παρουσίασαν ενδονοσοκομειακά καρδιακά συμβάντα και 41 (21.1%) απεβίωσαν το 1ο μετεγχειρητικό έτος. Η ανάλυση Logistic regression όσο αφορά το τελικό σημείο ενδονοσοκομειακών καρδιακών συμβάντων και θνητότητες το 1ο έτος έδειξε σημαντική προγνωστική αξία για το BNP (p<0.001 και p<0.001), το δείκτη Goldman (p=0.013 και p=0.003),το δείκτη (Lee p=0.022 και p=0.200), το δείκτη Detsky (p<0.001 και p<0.001), το δείκτη Functional capacity (p=0.034 και p=0.001). Μια τιμή όριο του ΒΝΡ 149 ng/mL βελτίωσε όλους τους κλινικούς δείκτες για την πρόγνωση ενδονοσοκομειακών συμβάντων και μια τιμή όριο ΒΝΡ 89 ng/mL βελτίωσε την προγνωστική τους αξία για τη θνητότητα το 1ο μετεγχειρητικό έτος (Net Reclassification Improvement, p values <0.05 σε όλες τις περιπτώσεις). Η ηλικία (HR: 1.100, 95% CI :1.039-1.166, p=0.001) και το ΒΝΡ (HR: 1.002, 95% CI: 1.000-1.003, p=0.041) συσχετιστήκαν ανεξάρτητα με τη θνητότητα το 1ο έτος. 2.Συνολικά 37 (24%) των ασθενών με κάταγμα της άρθρωσης του ισχίου είχαν αποβιώσει το 1ο μετεγχειρητικό έτος. Η ηλικία >80 έτη (HR: 5.782, CI: 2.188-15.278, p<0.001 ) και το ιστορικό άνοιας (HR : 3.071, CI: 1.158-8.140, p=0.024) ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για την θνητότητα το 1ο έτος. Οι δυο αυτοί παράγοντες χρησιμοποιήθηκαν σαν ένα βασικό μοντέλο πρόγνωσης. Τα επίπεδα του προεγχειρητικού ΒΝΡ (HR: 1.002 ,CI: 1.000-1.004, p=0.020), του μετεγχειρητικού ΒΝΡ (HR: 1.003, CI: 1.001-1.004,p=0.002) και η μετεγχειρητική αύξηση τροπονίνης I >0.03 ng/mL (HR: 3.903, CI: 1.477-10.317, p=0.006) συσχετιστήκαν με το τελικό σημείο ανεξάρτητα από τους δυο παράγοντες του μοντέλου. Όταν όλοι οι βιοδείκτες εισήχθησαν στο βασικό μοντέλο μόνο τα μετεγχειρητικά επίπεδα ΒΝΡ συσχετίστηκαν με την θνητότητα στο 1ο έτος (HR: 1.002, CI :1.000-1.004, p=0.049).Συμπεράσματα. Τα προεγχειρητικά επίπεδα ΒΝΡ είναι ισάξια ή καλύτερα από τους κλινικούς δείκτες για την πρόγνωση των ενδονοσοκομειακών καρδιακών επιπλοκών και της ετήσιας θνητότητες σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ορθοπαιδικό χειρουργείο. Η εισαγωγή του ΒΝΡ στους κλινικούς δείκτες φαίνεται ότι μπορεί να βελτιώσει την προγνωστική τους αξία. Ιδιαίτερα στην ομάδα ασθενών που υποβάλλονται σε επέμβαση για κάταγμα της άρθρωσης του ισχίου τα προεγχειρητικά επίπεδα ΒΝΡ, τα μετεγχειρητικά επίπεδα ΒΝΡ και η μετεγχειρητική αύξηση τροπονίνης Ι συσχετίζονται με την θνητότητα το 1ο μετεγχειρητικό έτος ανεξάρτητα από την ηλικία και το ιστορικό άνοιας. Η μέτρηση των μετεγχειρητικών τιμών ΒΝΡ φαίνεται να έχει ιδιαίτερη κλινική σε αυτή την ομάδα ασθενών.